Οι άνθρωποι που αγαπιούνται
Κρατούν ψηλά ο ένας το "μύθο" του άλλου και ο ένας τον άλλον...
Ανυψώνουν πεισματικά...
Κι έπειτα,
-χρόνια αφού χαθούν στην ανυπαρξία -
αυτή η γλυκιά μεταξύ τους προστασία, φεύγει από το συγκεκριμένο και απλοϊκό πλαίσιο της μεταξύ τους τρυφερότητας, της μεταξύ τους αποκάλυψης, και απλώνεται γενναιόδωρα σαν ευωδία...
Εκεί φανερώνεται ο σκοπός της ζωής και η ομορφιά της...
Σε αυτή την Αγάπη
Που σαν ηχώ από το παρελθόν, μας προτείνει να ανυψώσουμε κι εμείς με τη σειρά μας...
Αυτός ο κόσμος το έχει τόσο μεγάλη ανάγκη!
Είναι υψίστης σημασίας!
Να ζήσουμε!
Να δημιουργήσουμε!
Να αγκαλιάσουμε!
Να κρατάμε ψηλά τους ανθρώπους μας!
Δεν υπάρχει τίποτα πιο μάταιο από τη ματαιότητα ούτε και από τη ματαίωση...
Δεν υπάρχει τίποτα πιο μαγικό από την τρυφερότητα της αληθινής, ζωντανής Αγάπης...
Αθήνα,
21 Ιουλίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου