Literal Poetry

 Ανατροπή

Αχ κούκλα μου, Ανατροπή! 

Ανατροπή, ωραία και περήφανη!!! 

Ανατροπή ολική μου και αληθινή!!! 

Φυσάς σα γλυκό αεράκι στην καρδιά μου!

Η γνώση της ύπαρξής σου, έστω κάπου αλλού, μου δίνει δύναμη να συνεχίζω... 

Καθαρή χαρά χτυπάει μέσα μου απλά επειδή κάπου έδρασες και άρα υπάρχεις κι έφτασε η φήμη σου ως εδώ 

Η δικαίωσή σου, νέκταρ στις ψυχές όλων των βασανισμένων... 

Ανατροπή, είχα αρχίσει να πιστεύω ότι υπάρχεις μόνο στα παραμύθια, 

Ότι θα πεθάνω και δε θα σε δω να συμβαίνεις ποτέ και πουθενά 

Μα μπήκες σαν χαρμόσυνα νέα, από το ανοιχτό παράθυρό μου

Και μου έδωσες να κρατήσω στα χέρια μου μια μικρή σπίθα, δική μου 

Όταν υπάρχει αληθινή αγάπη 

Όλα μπορούν να αλλάξουν σε μια στιγμή 

Ακόμα και το χειρότερο σενάριο 

Για δες... 

Κάπου, έμαθα πως νίκησε απόψε - κόντρα σε κάθε προγνωστικό - η Αγάπη... 

Και οι άνθρωποι άνοιξαν προθέσεις και ένωσαν μοίρες 

Και τώρα πια ζούνε στο φως 🌠

Ps. My faith in Men has been partially restored. They sometimes go for it, after all!!! 🌠

Song of the Day 🌠

 

 Τώρα... και για πάντα...

Ps. 

Literal Poetry

 Ο μοναδικός άντρας με τον οποίο θα μπορούσα ποτέ να μοιραστώ μια ζωή

Θα ήταν ένας άντρας που βίωσε την ολοκληρωτική καταστροφή του, τουλάχιστον δύο φορές... 

Που ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με την εσωτερική του άβυσσο χωρίς περιστροφές! 

Ένας άντρας που από αυτές τις αποτυχίες, γεννήθηκε ξανά, πιο καθαρός από πριν 

Ίσως όχι αλώβητος, μα κάτι ακόμα καλύτερο : Τρυφερά Σοφός! 

Με καρδιά απαλή, βλέμμα ποιητή, γλώσσα δόρυ, αντοχή βράχο, πρόθεση αυθεντική, χέρια πρόθυμα, χαρακτήρα ολοκληρωμένο 

Έναν άντρα που δεν τον συγκινεί καμία εφήμερη δόξα, κανένα παιχνίδι δύναμης... Έναν άντρα που δεν πιάνεται από τις δικές μου παροδικές γυναικείες "υστερίες" (υστέρα = μήτρα) μα έχει αυτοκυριαρχία, σιγουριά, σταθερότητα και υπομονή... Να ηρεμούν οι σκέψεις μου, να κλείνω τα μάτια μου το βράδυ και να παραδίνομαι εντελώς... 

Έναν άντρα που παραδέχεται και αποδέχεται τα λάθη του, χωρίς πικρία πια... Έναν άντρα που ζήτησε όλες τις συγνώμες κι έκλαψε όλα δάκρυα και συγχώρησε και συγχωρήθηκε τόσες πολλές φορές που τελικά αποφάσισε να είναι πιο προσεκτικός... Πιο απαλός... Πιο τρυφερός με τον εαυτό του και με τους άλλους... 

Έναν άντρα που δε ντρέπεται να δακρύσει εξαιτίας της ανείπωτης ομορφιάς μιας στιγμής, ενός τραγουδιού, ενός ηλιοβασιλέματος... 

Έναν άντρα αρκετά σοφό ώστε όχι απλώς να πάρει αυτή τη στιγμή και να την κάνει ποίημα, μα και ώστε να έχει τα κότσια να μεταμορφώνεται μέσα στα χρόνια ο ίδιος στην ομορφιά της στιγμής! Να γίνεται η στιγμή, η αφορμή, η δημιουργία της προϋπόθεσης! 

Να γίνεται το ποίημα, μα ένα ποίημα πλοίο και άγκυρα, που ξέρει να μένει γιατί δε φοβάται να νιώσει ο,τιδήποτε, ούτε να το επικοινωνήσει κι έχει πίστη στις δυνάμεις του και στη ζωή! 

Έναν άντρα που να ξέρει και να καταλαβαίνει τη ζωή και να μπορεί να γίνεται η σιγουριά στην καταιγίδα...που θα σέβεται το χρόνο μου και κάθε του επιλογή θα με τιμάει όπως μου αρμόζει. Γιατί κι εγώ θα κάνω το ίδιο, με φυσικότητα. 

Έναν άντρα που να αναγνωρίζει τον αγώνα του στα μάτια μου.

Έναν άντρα που θα γονατίσει μαζί μου, αν χρειαστεί, κάτω από τον ουρανό που συνήθως κοιτάζει όρθιος, χωρίς εγωισμό. 

Έναν άντρα που δε θα στέκεται τυφλός μπροστά στον κήπο μου και κουφός στο τραγούδι μου γιατί δε θα είναι αρκετά δουλεμένες οι αισθήσεις του ώστε να με αναγνωρίσει... 

Γιατί ένας άντρας χωρίς εμπειρία θα με κοιτάξει και θα δει μυστήριο... 

Όμως εγώ είμαι Γυναίκα

και το μυστήριο βρίσκεται στα ρηχά, ενώ εγώ βρίσκομαι ήδη μεσοπέλαγα και προτιμώ να πνιγώ από το να γυρίσω πίσω για να παραμείνω μυστήριο. 

Αντιθέτως, επιθυμώ να αποκωδικοποιηθώ και να εξηγηθώ πλήρως από εκείνον που θα αποκωδικοποιήσω και θα εξηγήσω πλήρως! Θέλω να τσακίσω το μυστήριο από τον άνθρωπο, να το μετατρέψω σε μυσταγωγία και να το επιστρέψω πίσω στο Θεό. 

Είναι αδύνατο πια να γυρίσω πίσω, στον άντρα που έρχεται εντελώς πεζός στην ακροθαλασσιά για να με συναντήσει! Είναι αδύνατο! Πρέπει να γδυθεί με άνεση και να βουτήξει! 

Γιατί αν γυρίσω πίσω, θα μου είναι αδύνατον να τον θαυμάσω κι αν δεν τον θαυμάζω, μου είναι αδύνατον να τον αγαπήσω... Κι αν δεν τον αγαπήσω, δε θα τον δω ποτέ. 

Δε θα μπορώ να περάσω μαζί του ούτε μερικές στιγμές, αν από αυτές λείπει το νόημα! 

Γι αυτό ακριβώς, θα πρέπει να τα έχει χάσει όλα τουλάχιστον δύο φορές στη ζωή του και να έχει ξεκινήσει από την αρχή ολοσχερώς, ώστε να μην αντέχει ούτε ένα δευτερόλεπτο ακόμα στα ρηχά, όπως εγώ... 

Αλλιώς τι θα σημαίνει ένα βλέμμα από την άλλη άκρη του δωματίου... 

Η τυχαιότητα, ντυμένη με μπρατσάκια, πλατσουρίζει σε μια κουταλιά νερό 

Μα ακόμα και μια κουταλιά νερό, είναι αρκετή για να σε πνίξει αν της το επιτρέψεις 

Κι εγώ δεν το επιτρέπω πια 

Αν πνίγω, τουλάχιστον θα έχει κάποιο νόημα! 

Μετά από τόσες αποκαλύψεις 

Τώρα που βλέπω το βυθό μου καθαρά 

Χρειάζομαι ανοιχτούς ορίζοντες! 

Να μου δείχνει κάτι που μοιάζει στα μάτια μου γκρεμός κι εγώ να τον εμπιστεύομαι με τη ζωή μου γιατί εκείνος έχει ξαναπεράσει από εκεί και ξέρει ότι το σημείο περπατιέται χωρίς κίνδυνο κι ας μοιάζει έτσι. 

Όχι από αφέλεια, όχι!

Αλλά επειδή τον εμπιστεύομαι, τόσο βαθιά ως γυναίκα, ως άνθρωπος, ως ψυχή, και ξέρω ότι μπορεί να με κρατήσει, πρώτα μέσα του, ολόκληρη, χωρίς προσθαφαιρέσεις, μπακαλόχαρτα και βιαστικές μουντζούρες. 

Θέλω να ξέρω ότι παιρνει το χρόνο που χρειάζεται μαζί μου, για να με συναντήσει σε πανσέληνο...να μην κρύβομαι. 

Σύμπνοια. 

Σημείο επαφής που κάνει τον κόσμο να δονείται. 

Μεγαλύτερο πάθος από το "σου χαρίζω την απόλυτη εμπιστοσύνη μου" δεν γνωρίζω. 

Ούτε μεγαλύτερη απόδειξη αληθινής αγάπης. 

Κανείς δε συναντά αυτές τις έννοιες στα ρηχά... 

Στα ρηχά απλώς ζει τη ζωή του συμφωνώντας με πολλούς άλλους ότι φοβάται εκείνο που δεν καταλαβαίνει. 

Το βάθος έχει εκατομμύρια μικρο-ποιότητες 

Η γνώμη μου είναι ότι εκεί βρίσκεται το νόημα 

Τα υπόλοιπα, δεν τα καταλαβαίνω και πολύ 

Κι αν θέλω να είμαι επίπονα ειλικρινής, ποτέ δεν τα κατάλαβα. 

Είχα αυτή την ιδέα, όλα τα χρόνια της ζωής μου, ότι για να σκέφτομαι μόνο εγώ έτσι, μάλλον θα κάνω λάθος... 

Έζησα έτσι σχεδόν όλη μου τη ζωή... Ανάγκασα τον εαυτό μου να υποστεί μια "κανονικότητα" που έβρισκα φρικτή. 

"Δε μπορεί... ", σκεφτόμουν... "Μάλλον αυτό που ψάχνω δεν υπάρχει... Μάλλον είμαι παράλογη..." 

Μα τώρα ξέρω πως δεν ήμουν παράλογη. 

Απλώς ήξερα σχεδόν αμέσως, από πολύ νωρίς, τι μου ταιριάζει. Και το πρόδωσα. Για να ανήκω. Και γιατί δεν ήμουν ακόμα έτοιμη για εκείνο που ήθελα. Γιατί, δεν μου ερχόταν και νόμιζα ότι ήταν μυστήριο και το φοβόμουν... 

Κι έπειτα είδα ότι πλήρωνα τη συνδρομή με τη ζωή μου. 

Κι έτσι έφυγα από αυτή τη λέσχη των ρηχών νερών... 

Ήξερα , σχεδόν από πάντα, τι μου αναλογεί... και έτσι αποφάσισα να μην κάνω πια εκπτώσεις. Γιατί με τις εκπτώσεις, προδιδουμε τελικά τον ίδιο τον εαυτό μας... 

Γράφω αυτό το κείμενο, για το κορίτσι που ονειρευόταν αυτή την πολύ συγκεκριμένη ευτυχία 

Μα και για οποιοδήποτε κορίτσι νιώθει πως δεν του ταιριάζει η ατελέσφορη εναλλαγή ανθρώπων στα ρηχά, για εκείνο το κορίτσι που από νωρίς ψάχνει κάτι που μόνο ο χρόνος ίσως κάποτε να φέρει... Και συνήθως χρειάζεται χρόνος...χρειάζεται και κάποια ωριμότητα και κάποια συντριβή... Αυτές προετοιμάζουν το δρόμο, απογυμνώνοντας μας από το μανδύα της πρόφασης... Ίσως και όχι... Κάθε δρόμος είναι διαφορετικός. Κάποιοι γεννιούνται έτοιμοι απ'την αρχή... Μα όπως και να έχει, κάθε διαδρομή έχει πάντοτε τη δική της μοναδική αξία. 

Όμως θέλω να θυμάσαι ότι δεν είσαι παράλογη που ψάχνεις τον τρεμάμενο άνθρωπο πίσω από το βλέμμα 

Την ψυχή 

Ποιο άλλο ταξίδι αξίζει τόσο, όσο εκείνο της αληθινής συνάντησης; 

Κανένα! 

Κανένα... 

Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε πείσει για το αντίθετο αν στόχος σου είναι το μονάκριβο! 

Αν νιώθεις ότι γεννήθηκες για να πεις επιτέλους μια κουβέντα της προκοπής, έχεις δίκιο ! Να κάνεις τον πρώτο αληθινό διάλογο της ζωής σου, που ίσως ακόμα και να μοιάζει κάπως έτσι :

"Πόσο χαίρομαι που επιτέλους σε βρίσκω!!! Είναι απίστευτο! Είσαι εδώ, τώρα! Είμαστε εδώ! Αυτή τη στιγμή! Πόσες ήταν οι πιθανότητες! Κι όμως... συναντηθήκαμε...!!!" 

Όταν κάτι προορίζεται για εσένα, δε θα σε προσπεράσει ποτέ... Κι αν από λάθος, το κάνει, ίσως απλά να μην είναι ακόμα η στιγμή του. Μα αν σου αναλογεί, αργά ή γρήγορα, ακριβώς τη σωστή ώρα, θα βρεθεί και πάλι ακριβώς μπροστά σου και θα είναι αμοιβαίο, συγκλονιστικά αληθινό, πολύτιμο και ξεχωριστό ! 🌠

📸 Πηγή / Source 

Υγ. Ομως να θυμάσαι πάντοτε πως, σε όποιο σημείο κι αν βρίσκεσαι, το πιο σημαντικό από όλα, ακόμα και από τη συνάντηση που ιδανικά θα προτιμούσες, είναι αυτό :

Να εμπιστεύεσαι την ικανότητά σου να φτιάξεις μια όμορφη ζωή για τον εαυτό σου, έτσι κι αλλιώς, γιατί αυτή είναι η ζωή σου! ❤️🌻🍃

Music 4 The Soul - The Dreamers, Their Dreams And The Music - 28/05/2023

 Για εσάς που χάσατε την εκπομπή αυτής της Κυριακής... 🌠

Εσείς, εγώ, το όνειρο και η μουσική!

Κλείσαμε, όπως κάθε Κυριακή, με το μήνυμα της ημέρας και με το νέο μας outro....

Βρείτε μας:

Facebook : https://www.facebook.com/Music4TheSoulRadioShow

Instagram : https://www.instagram.com/music4thesoul_radio_show/

tiktok : https://www.tiktok.com/@music4thesoul_show

Mixcloud : https://www.mixcloud.com/music4thesoul_radio_show/music

Στιγμιότυπα από το live μας στο tiktok 😊🎧🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶

Ακούστε μας ζωντανά κάθε Κυριακή στις 21.00:

1. Μέσω του player που θα βρείτε εδώ:

https://artemiszannou.blogspot.com ( στο blog υπάρχει και live chat!)

2. Αν προτιμάτε να έχετε και εικόνα μέσω live streaming καθώς ακούτε, βγαίνουμε σε live στο TikTok προφίλ της Αρτέμιδος : 

https://www.tiktok.com/@artemis_zannou?_t=8cicj7cPykF&_r=1

3. Μέσω του http://heartfm.net/

4. Πατώντας απευθείας σε αυτόν τον σύνδεσμο: http://s22.myradiostream.com:15672/listen.mp3

Μοιραστείτε τις Κυριακές μας με τους φίλους σας!

=> Για εσάς που θέλετε να μας βοηθήσετε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε: https://www.paypal.com/paypalme/artemiszannou

ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ - ΒΟΥΛΑ ΠΛΑΤΕΙΑ

 

Ενημέρωση 13/09/2023 : Δεν είναι πλέον διαθέσιμο. Σας ευχαριστούμε όλους πολύ για το ενδιαφέρον. 

Update 09/13/2023 : Shop no longer available. Thank you. 

Ενοικιάζεται κατάστημα στην πλατεία της Βούλας.

- 155τμ ισόγειο (ψηλοτάβανο) 

- 114τμ υπόγειο 

Με πλατιά σκάλα 

Διαθέσιμο από αρχές Σεπτεμβρίου 2023. 

Τηλέφωνο επικοινωνίας:

6941664310

---------------------------------------------

Business space for rent in the heart of Voula's commercial street. (Voula Main  Square, Attica, Greece) 

- 155m2 ground floor (high ceiling) 

- 114m2 basement

With wide staircase

Available from the beginning of September 2023. 

Contact number:

6941664310

Literal Poetry

 I guess

The thing that I most wanted to say is:

You were supposed to be here...

That is what I feel in my heart. It is a kind of knowing. I cannot explain it, but it breaks my heart every single day. 

Song of the Day 🌠

 Πατήστε play κι αφεθείτε σε 3 λεπτά και 54 δευτερόλεπτα μαγείας... ❤️

Literal Poetry

 Εκτός ορίων 

Ξεπέρασα κάθε όριο 

Εξέτασα κάθε πλευρά με κάθε τρόπο 

Βρίσκομαι πολύ μακριά πια 

Ακολούθησα τη γραμμή του σπαραγμού μου

Και με έβγαλε στην κορυφή κάποιου βουνού μου 

Βρίσκομαι πάνω από τα σύννεφα 

Έγινα ο σπαραγμός μου

Επιστρέφω πάντοτε με τη βροχή 

Κάνω άλμα στο λευκό 

Και πάλι από την αρχή 

Κάπου πηγαίνω 

Αλλού κάθε φορά 

Κι έτσι είμαι πολύ μακριά πια 

Είμαι πάντοτε κάπου αλλού 

Σε μια χώρα από την οποία εσύ δε θα περάσεις ποτέ σίγουρα 

ούτε καν απέξω, πηγαίνοντας κι εσύ κάπου αλλού 

Με άλλαξες τόσο πολύ που δε θα μπορούσες ούτε καν να με αναγνωρίσεις 

Κι ας έχει η αλλαγή μου το αποτύπωμά σου 

Δεν υπάρχω πλέον όπως ήμουν 

Δεν υπάρχω πια για εσένα 

Αυτό το κορίτσι 

Δεν υπάρχει πια 

Μόνο μια τρυφερή και θλιμμένη γυναίκα 

Την φροντίζω 

Της μιλάω απαλά

Την αγαπώ 

Δεν της ζητάω τίποτα 

Την αγαπώ πολύ, όπως ακριβώς είναι 

Ατελής 

Γιατί το αξίζει. 

Το κέρδισε... 

Με κέρδισα.

 

Top Secret - Coded Message ✨🔒✨

 [+@[   :@#[@|&    #[>))   +@#   /]   +~@|[

#@&)]   +~    ;~' ~|    ^@#   |~@&]    *{|    /~

>    & ~#~|' ~&   #{   /<"+    :~[[~|    /]   ) >;&    +~@|[

/~;   @)^@]#   [~;&   [{   ^@;[   ^+@[#   :~#[   *{|   [+~>|   & @<-+[~|# 

@;&    >    @)^@]#   [+{<-+[     {*   [+@[   @#   #{/~ (>;&   {*   @ } ~" <) >@|   "{;*~##>{;   {*   - <>) [

@#  >*  [+~   ^{/a@;    >#   ;{:{&] '#   & @<-+[~|

@;&  [+~   *@[+~|   [~))#   {;  +>/#~) *

... +~   {;"~    [{) &   /~   +~    ^@;[~&    @    & @<-+[~|

/@]:~   >*   +~   ~' ~|  +@&  {;~  +~  ^{<) &   *>;@))]    

- ~[    >[...  /@]:~  ; {[...

^+{     (;{^#... 

Σκέψεις... 💭

 Κάπου διάβασα πριν καιρό το εξής :

"Να βρίσκεσαι πάντοτε εκεί που είναι τα πόδια σου" Το βρήκα πολύ βοηθητικό σαν σκέψη. ❤️

Εκτός αν δε θες να βρίσκεσαι εκεί, οπότε επέτρεψε στα πόδια σου να σε πάνε εκεί που θες να βρίσκεσαι. Αν όμως αυτό δε γίνεται ή ο δρόμος δε σου ανοίγεται διάπλατα, αν υπάρχουν εμπόδια και επιπλοκές και η παρούσα στιγμή δε σου δίνει απόλαυση, προσπάθησε να της αφιερωθείς έτσι κι αλλιώς και εμπιστευσου ότι κάτι υπάρχει εκεί που δεν έχεις παρατηρήσει ακόμα, ειδικά τοποθετημένο εκεί για εσένα, που θα σε οδηγήσει εκεί που θα πρέπει να βρίσκεσαι, αν πρώτα εσύ δείξεις ότι αποδέχεσαι αυτό το ταξίδι. 

Κάποιος θα έλεγε με τη λογική του ότι το συντομότερο μονοπάτι είναι η ευθεία. Αυτό όμως είναι μόνο η μισή αλήθεια. Πολλές φορές μπορεί η ευθεία χιλιομετρικά να είναι πιο σύντομη αλλά λιγότερο ομαλή, λιγότερο απολαυστική, λιγότερο διδακτική, ακόμα και πολύ πιο αργή λόγω φυσικών εμποδίων από τον φαινομενικά πιο μακρύ δρόμο. Μπορεί ο πιο μακρύς δρόμος, τη δεδομένη χρονική στιγμή, να είναι πιο ομαλος, να έχει λιγότερες λακκούβες και εμπόδια, μπορεί στο μακρινό μονοπάτι να μην κινδυνεύεις! Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι που μπορεί ο φαινομενικά πιο μακρινός δρόμος να είναι πιο κατάλληλος για κάποιον... 

Ας αποδεχτούμε αυτήν εδώ τη στιγμή πλήρως, ας τη ζήσουμε στο έπακρο όπως μας χαρίζεται κι ας την αφήσουμε να μας οδηγήσει εκεί που πρέπει να βρεθούμε τη σωστή στιγμή! ✨🎁 ✨

Η ζωή αναπνέει με την αναπνοή μας... 

Είναι μαζί μας... 

Πηγή φωτογραφίας 

Treasure Chest 💎💍📿👑💰🪙✨

 

📸SOURCE

Literal Poetry

 When they ask me what happened

I will just say 

I was too sad for that

Too sad

Sad beyond the appropriate limit of sadness 

The acceptable limit 

I was too sad for that

My sadness was an occean that surrounded me 

As if I knew before things happened how they would end

Because I had already been there for millions of lifetimes 

I had this deep knowing 

Just like zooming in on a point 

So much so

That it becomes completely pointless... 

I was too sad, and acted ever so silly 

Because I knew at "Hello." 

I knew in excruciating detail... 

What an unbearable kind of knowing to be plagued by 

I was too sad already, even before that 

Because I had lived through it 

I remember I told you I love ballads one day 

To which you replied eagerly by saying : "Me too!!!" 

I knew we were not talking about the same thing... 

Because I was already so sad, you see 

It had already happened to me 

Again and again and again 

And I knew it was coming around once more 

Just like the smell of rain before the storm hits 

And that is why. 

People will forgive you for a lot of things, but... 

Sorrow isn't one of them... 

Literal Poetry

 Χθες το απόγευμα, προσπάθησε ένας πολύ αγαπημένος μου άνθρωπος, να μου μάθει να μπλοφάρω σε ένα παιχνίδι...

Κι εγώ του εξήγησα ότι ξέρω να μπλοφάρω, γιατί το εχω δει να συμβαίνει, ξανά και ξανά και ξανά. Απλά δεν το προτιμώ. Η ικανότητα είναι κάτι διαφορετικό από την προτίμηση. 

"Για να δούμε!", μου λέει χαμογελαστός και ευδιάθετος.

Στον επόμενο γύρο, μπλοφάρω και κερδίζω... (που είναι ακόμα πιο δύσκολο όταν σε περιμένουν στη γωνία.) 

Ήξερε ότι θα προσπαθήσω αλλά δεν ήξερε πότε, ούτε περίμενε να τα καταφέρω. 

"Είναι επιλογή μου να μην μπλοφάρω. Δε μου προσφέρει τίποτα ουσιαστικό. Δε με ενδιαφέρουν καθόλου αυτές οι νίκες. 

Εγώ θέλω να παίξω αλλά και να ζήσω αληθινά."

Συμφώνησε. 

Ισοπαλία. 

Literal Poetry

 Δε θα με ξεχάσεις ποτέ...

Θα είμαι πάντα εκεί. 

Literal Poetry

 Δε θυμάμαι πόσα χρόνια έχω να κοιμηθώ όπως οι άλλοι 

Συνήθως κοιμάμαι όταν οι άλλοι ξυπνούν

Παντοτε μου άρεσε η ησυχία της Νύχτας 

Έβρισκα τον εαυτό μου, την ηρεμία μου, το κέντρο μου... 

📸SOURCE 

Διάβαζα... 

Σκεφτόμουν. 

Εξελισσόμουν σε απόλυτη ησυχία. 

Την νύχτα νιώθω σαν να γίνομαι το τελευταίο τραγούδι της μέρας που πέρασε... 

Το οχυρό και η σκοπιά 

Γράφω ποιήματα 

Παρατηρώ 

Περιεργάζομαι 

Στοχάζομαι 

Φτάνουν όλα τα μηνύματα 

Υπάρχω ως κάτι που δε φαίνεται αλλά είναι 

Δεν υπάρχουν μάρτυρες αλλά υπάρχω

Και γίνομαι απόλυτος μάρτυρας του φαινομένου της ύπαρξής μου στον ήσυχο κόσμο μαζί με το νυχτολούλουδο στη βεράντα 

Αφουγκράζομαι εκείνους που κοιμούνται, σε πλήρη ησυχία 

Σκέφτομαι τρυφερά για εκείνους που αφήνονται, που γίνονται ευάλωτοι στη νύχτα  

Κι έπειτα, όταν αρχίζει έξω ο βόμβος από τα ατελείωτα αυτοκίνητα 

Ξέρω πως μπορώ πια να ξεκουραστώ. 

Νιώθω λιγότερο μόνη, νιώθω ασφαλής να αφεθώ κι εγώ στην αγκαλιά της γενικής ύπαρξης των άλλων 

Γιατί εκεί έξω υπάρχει ο κόσμος, ο θολός, ακαθόριστος κόσμος, 

ξύπνιος, ολοζώντανος, δραστήριος... 

Κρατούν εκείνοι το οχυρό 

Η βοή τους με αποκοιμίζει γλυκά σε ασφάλεια 

Γίνεται ο κόσμος το τραγούδι μου... 

Το τραγούδι που μου επιτρέπει να κλείσω τα μάτια μου, να γίνω ευάλωτη και να ονειρευτώ...

Ίσως αυτή να είναι η μοίρα όλων των μοναχικών άστρων στο βραδινό ουρανό... 🌠 

📸 SOURCE

📸SOURCE 

Back to the Basics : Unpopular Opinions - Ζωή, Μαγεία, Πραγματικότητα και Άγνωστο.

 Η ζωή δεν είναι από μόνη της τίποτα. Η ζωή είναι από μόνη της τα πάντα. Βιώνουμε μέχρι εκεί που εμείς φτάνουμε. Φτάνουμε ως εκεί που πιστεύουμε. Και η μαγεία, σίγουρα δεν είναι για όλους αν και υπάρχει για όλους... Η μαγεία είναι για εκείνους που έχουν τα μάτια να τη δουν και έχουν κάνει το απαραίτητο εσωτερικό άλμα για να τη βιώσουν...

Το βήμα στο μη απτό, στο άγνωστο, το οποίο άγνωστο οδηγεί πίσω σε εμάς... 

Υπάρχει και ένας σύντομος διαλογισμός του Bashar για την ουσία του αγνώστου σε κάθε τομέα της ζωής μας που χρησιμοποιεί το παρακάτω διάγραμμα (ακολουθεί ανάλυση) :

"From the inner being (middle) 

Από τον εσώτερο εαυτό (κέντρο) 

through

Μέσω 

sight (upper right) 

Της όρασης (πάνω δεξιά) 

sound (center right) 

Του ήχου (κέντρο δεξιά) 

touch (lower right) 

Της αφής (κάτω δεξιά) 

and feeling (center low) 

Και του συναισθήματος /αίσθησης (κέντρο κάτω) 

are manifested

Δημιουργούνται 

the path(low left) 

Το μονοπάτι (κάτω αριστερά) 

windows (center left) 

Τα παράθυρα (κέντρο αριστερά) 

and doors (upper left) 

Και οι πόρτες (πάνω αριστερά) 

to the unknown (center up) 

Που οδηγούν στο άγνωστο (πάνω κέντρο) 

which always leads back

Το οποίο πάντοτε οδηγεί πίσω 

to the inner being." (center)

Στον Εαυτό (επιστροφή στο κέντρο) 

Η πορεία προς το άγνωστο, καταλήγει πάντοτε πίσω σε εμάς... 

Και όλη αυτή η διαδικασία σε επανάληψη είναι η ζωή! 

Life is a tailormade, co-creative, magical experience🌠

No two lives are the same!

"There's so many different worlds

So many different suns

And we have just one world

But we live in different ones" - "Brothers in Arms", Dire Straits.

Literal Poetry

 Reminder :

I need to stop thinking about bim

Because he doesn't exist 

He never did 

Not for me, anyway 

And so... 

He gets poems 

And calls them noise 

He could never hear what my heart conceals... 

It escapes him

How magic can be the realest thing in life, sometimes... 🌠 

He could never have me, anyway 

Because the only way for me to surrender would be if he actually loved me back completely. 

There is no other way around me... No shortcut...

I would never allow it.  

Just like I never have..... 

Literal Poetry

 It makes no sense at all, I know

But I'm still dreaming of him...

Just him... 

Only him. 

And I can't help it... 

The dream lands upon my heart with the force of a thousand storms... 

I am unprepared and I cannot stop it as the thought of him runs through my veins 

I get illuminated from within

By the time the first drop falls, my defenses have crumbled 

Enters him and I melt

In my daydreams his eyes are soft 

He is kind 

His heart is warm

He understands 

He is water 

He can contain all of me 

I touch his face, I kiss his cheeks and eyes and lips 

And although my thirst for him has never begun or ended 

It feels as if it has transcended through worlds and lifetimes 

It has a life of its own, and such surprising wisdom 

Although it is a cataclysmic event 

It was 

Way before me or him

I work against it, I restrain myself to let it fill my cup completely 

I drink him gently, quietly, tenderly, sacredly, slowly 

Ever so slowly 

He is the beginning and the end 

He does it for me 

And I feel great agony and pleasure to finally be in the presence of him 

I begin my quest for God by tracing Him on his skin

I find Him everywhere 

I take my time 

I feel him with senses unknown 

He tastes like colours that I have never seen before 

He is love 

I memorize him to always know him by heart 

Everything has purpose

Because I love him 

And he knows 

And stays nomatter what... A thousand armies couldn't move him away from me... 

Because in my daydreams 

He loves me right back 

He is moved by my heart deeper than he ever has

Because it's true and strong and fragile 

And he can see and will protect it with his life 

In my daydreams he knows 

And I never want it to stop

How I wish reality would catch up 

But even if it never does 

My daydreams belong to him

Only hin

Just him... 

📸Source 

Literal Poetry

 So,

Let's do some real life gardening... 

Was that grass so much greener after all, baby...?

Was it...? 

Ps. 

Music 4 The Soul - The Dreamers, Their Dreams And The Music - 07/05/2023

 Για εσάς που χάσατε την εκπομπή αυτής της Κυριακής... 🌠

Εσείς, εγώ, το όνειρο και η μουσική!

Κλείσαμε, όπως κάθε Κυριακή, με το μήνυμα της ημέρας και με νέο outro...

Βρείτε μας:

Facebook : https://www.facebook.com/Music4TheSoulRadioShow

Instagram : https://www.instagram.com/music4thesoul_radio_show/

tiktok : https://www.tiktok.com/@music4thesoul_show

Mixcloud : https://www.mixcloud.com/music4thesoul_radio_show/music

Στιγμιότυπα από το live μας στο tiktok 😊🎧🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶

Ακούστε μας ζωντανά κάθε Κυριακή στις 21.00:

1. Μέσω του player που θα βρείτε εδώ:

https://artemiszannou.blogspot.com ( στο blog υπάρχει και live chat!)

2. Μέσω του http://heartfm.net/

3. Πατώντας απευθείας σε αυτόν τον σύνδεσμο: http://s22.myradiostream.com:15672/listen.mp3

Μοιραστείτε τις Κυριακές μας με τους φίλους σας!

=> Για εσάς που θέλετε να μας βοηθήσετε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε: https://www.paypal.com/paypalme/artemiszannou

Σκέψεις 💭 - Για τη Σιωπή.

 Πριν λίγο, καθώς έτρωγα τα χθεσινά κόλλυβα από τα 40 της γιαγιάς μου κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο... 

Σκεφτόμουν την σιωπή του θανάτου και πως όσο ακόμα ζούσε, ακόμα κι όταν δεν την έβλεπα ή δεν της μιλούσα για καιρό, υπήρχε ένας ανεπαίσθητος βόμβος ζωής κάπου εδώ που τον ένιωθα να συνεχίζει να υπάρχει,παράλληλα, ενώ τώρα όλα ήταν γαλήνια και σιωπηλά και αξιοπρεπή με μια έννοια, ο θάνατος έχει μια δική του τελεσίδικη αξιοπρέπεια...και τρώγοντας τα κόλλυβα θυμόμουν τα τραπέζια που μοιραστήκαμε, τη σπανακόπιτά της, το γέλιο της, τα μάτια της, το σχήμα τόξου στην άκρη των νυχιών της, πως μια φορά με προστάτεψε, πως δε με άφηνε να τη λέω γιαγιά και τη φώναζα με το όνομά της, πως έπαιζε μαζί μου σαν παιδί χωρίς να τη νοιάζει αν θα χυθουν νερά στο πάτωμα καθώς φτιάχναμε καραβάκια από χαρτί και οδοντογλυφιδες και τα βάζαμε σε λεκάνες με νερά, πως έραβε και έφτιαχνε κάτι πανέμορφα λουλουδάκια με χάντρες, πως έβλεπα μαζί της το "Μικρό σπίτι στο λιβάδι" και μου μάθαινε να κάνω φούσκες με τις τσίκλες, την πρώτη φορά που είδα ηλιοτροπια, τα απογεύματα στο Λουτράκι,την αθεράπευτη αγάπη της για τα ζώα, πως έλεγε το μπλε με γαλλική προφορά, και πως είχα ξετρελαθεί όταν μου πήρε εκείνο το ψεύτικο σίδερο - που τώρα το πραγματικό δε θέλω ούτε να το βλέπω - και την πρώτη μου γραφομηχανή!!! 

Βιωνα όλο αυτό τέλοσπάντων και ξαφνικά καθώς επέστρεψα στη σιωπή σκέφτηκα πως όντως, η σιωπή είναι από τα βασικότερα στοιχεία ενός θανάτου... Κι έπειτα θυμήθηκα εσένα που τόσο πολύ σου αρέσει αυτή η λέξη και συνειδητοποίησα ότι ο μόνος λόγος που θέλεις σιωπή από εμένα είναι επειδή για εσένα δεν υπάρχω. Όπως δεν υπάρχεις ούτε εσύ για εμένα.

Αποφάσισες ότι πέθανα, ή με πέθανες, τέλοσπάντων. 

Δε ζούμε πια στον ίδιο κόσμο εσύ κι εγώ... 

Κι έτσι, τι πιο λογικό από τη σιωπή...

Υπήρξε θάνατος. 

Γι αυτό θρήνησα... Γι αυτό θρηνώ ακόμα. 

Γιατί εγώ ζω εδώ κι εσύ εκεί. 

Άρα δεν υπάρχουμε, ούτε ζούμε ο ένας στα μάτια του άλλου. 

Δεν έχει σημασία που είμαι μόλις μια γειτονιά πιο δίπλα. 

Ξέρεις μπορεί με κάποιον να βρίσκεσαι και στο ίδιο δωμάτιο ακόμα μα αν έχει πεθάνει για εσένα, δεν τον βλέπεις...

Σιωπή: Η επισφράγιση και επισημοποίηση του θανάτου. 

Και ναι, είναι μουσική. Για εκείνον όμως, που προτιμάει το τέλος. 

Literal Poetry

 Και τελικά, η ιστορία έγραψε ότι η Καμίλα φοράει την κορώνα...

Γιατί, εκείνη αγαπήθηκε και τιμήθηκε αληθινά από τον ένα.

 

Back to the Basics : Unpopular opinion - Υπερπροσφορά και ελευθερία 2/2

 Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου... 

Όπως κάθε κανόνας που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και η συζήτησή μας για την τοξικότητα της υπερπροσφοράς έχει μια μοναδική εξαίρεση που τον επιβεβαιώνει.

Η τοξικότητα υπάρχει ακόμα και στην αλόγιστη ελευθερία! 

Μιλάμε για τα δύο άκρα της ίδιας διαδρομής. 

Το να νιώθουμε εμείς καλά, δεν είναι η μόνη παράμετρος. Υπάρχει ακόμα μια :

Ό λόγος μας, το δίκαιο και η ακεραιότητά μας. 

Δηλαδή :

Άπαξ και υποσχεθούμε κάτι ή αναλάβουμε μια υποχρέωση, είναι απαραίτητο να τη φέρουμε εις πέρας, χωρίς πισογυρίσματα - εκτός αν δεν είχαμε την πλήρη εικόνα όταν υποσχεθήκαμε κάτι, ή διακρίνουμε δόλο ή τέλοσπάντων πραγματικό κίνδυνο κατά της ζωής, της ψυχικής μας υγείας ή της προσωπικότητας μας κλπ. 

Ό άνθρωπος είναι ο λόγος του. 

Γι αυτό είναι απαραίτητο να προσέχουμε πάντα τι λέμε - κάθε φορά που ανοίγουμε το στόμα μας. 

Είναι πολύ σημαντικό, πριν υποσχεθούμε κάτι σε κάποιον ή πριν αναλάβουμε μια υποχρέωση, στο μέτρο του δυνατού, να παραμένουμε ακέραιοι ως την απόλυτη περαίωση του στόχου. Είτε πετύχει, είτε αποτύχει, γνωρίζοντας ότι εμείς και μόνο εμείς είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι στο ποσοστό που μας αναλογεί για την επιλογή μας και κάθε τι που απορρέει από αυτήν. Μιλάμε πάντοτε για εκείνα που μας αναλογούν φυσιολογικά στη ζωή, όπως για παράδειγμα :

Είναι υπέροχο να γίνεται κάποιος γονιός. Μα πριν φτάσει εκεί θα πρέπει να ξέρει ότι θα έρθουν στιγμές που θα "φτύσει αίμα" ακόμα κι αν όλα πάνε καλά. Άρα δεν έχει το δικαίωμα ένας γονιός να κρατήσει αιχμάλωτο της υπερπροσφοράς του το παιδί του, ούτε να το εκδικείται, ούτε να το γεμίζει ενοχές, ούτε να το εχθρεύεται (Δε μιλάμε για επιλοχειο κατάθλιψη ή άλλες τέτοιες ορμονικές ή ψυχονοητικές διαταραχές που κι αυτές μπορούν να βελτιωθούν ή και να ξεπεραστούν. Το παιδί, άλλωστε συγχωρεί ένα γονιό που παραδέχεται τα λάθη του ή ακόμα και την ανεπάρκειά του σε πλήρη ειλικρίνεια και διδάσκεται από αυτόν. ) . Ο γονιός δίνει στοίχημα μόνο με τον εαυτό του για το ρόλο που επέλεξε. 

Κάποιος που αναλαμβάνει ένα οποιοδήποτε Project πέρα από τις δυνάμεις του, έρχεται στο σταυροδρόμι της απόφασης. Ή θα συμφιλιωθείς απόλυτα με την επερχόμενη ανηφόρα και θα γίνεις ακέραιος ορειβάτης που τιμά τη ζωή που του δόθηκε ή καλύτερα κάθησε στην πεδιάδα! Δεν είναι κι αυτό κακό! Για την ακρίβεια είναι κι αυτό υπέροχο! Όλα για τους ανθρώπους είναι! 

Αν πάλι κάνεις λάθος εκτίμηση, χωρίς δόλο και επέλεξες λάθος δρόμο, δράσε άμεσα για να αλλάξεις διαδρομή. 

Ζήτα ειλικρινά συγνώμη και παραδέξου ότι υπερεκτίμησες τις δυνάμεις σου στη δεδομένη στιγμή. Αν μπορείς και είναι ηθικό να κάνεις πίσω, κάνε πίσω επικοινωνοντας την απόλυτη αλήθεια.Αν λες την αλήθεια, η αλήθεια είναι πάντοτε αρκετή! 

Αν δεν μπορείς να κάνεις πίσω, αν αυτό είναι ανήθικο ή άδικο ή αδύνατο, τότε σου ανατέθηκε ένα έργο ζωής. Παρ'το απόφαση και συνέχισε! Αυτός είναι ο δρόμος σου! 

Εν κατακλείδι :

Ελευθερία δε σημαίνει κάνω ό,τι γουστάρω. Η ασύδοτη και ασυνείδητη άνευ ακεραιότητας ελευθερία είναι επίσης ανήθικη. Αν δεν είμαστε ακέραιοι, άξιοι απόλυτης εμπιστοσύνης και δίκαιοι στο βαθμό του δυνατού, αν δεν πασχίσουμε ποτέ για κάτι που αγαπάμε ή για κάτι που πιστεύουμε ή για κάτι που επιλέξαμε ,τότε δεν είμαστε τίποτα.

Και που δίνει στο ταξίδι, το άρωμα... 

Καλή μας συνέχεια, συν-ταξιδιώτες στο χωροχρόνο... 🌠