Artemis Zannou♪Blog: Σεπτεμβρίου 2023

Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2023

Confessions

Μια ακόμα φράση που μου άρεσε πολύ : "Ό,τι δεν ξεχνιέται, ζει”

Και επειδή " Λήθη " και" Αγάπη " είναι ασύμβατες έννοιες, συμπληρώνω με αυτό :

Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2023

Καθόμουν στη βεράντα του σπιτιού μου με μερικούς φίλους και μιλούσαμε και ξαφνικά βλέπω απέναντί μας, τρεις άντρες να βγαινουν από την απέναντι πολυκατοικία και να πηγαίνουν σε ένα πανέμορφο δέντρο που βρισκόταν έξω στο πεζοδρόμιό τους (έμοιαζε με νερατζιά) κι άρχισαν, λες και ήταν παιχνίδι, να τραβάνε για τη διασκέδασή τους ένα ένα τα φύλλα. Κάποια στιγμή εντοπίζω ότι δε σταματάνε μέχρι να ρίξουν όλα τα φύλλα του πανέμορφου δέντρου, μόνο για να κάνουν το κέφι τους και γίνομαι έξαλλη.

Σηκώνομαι επάνω και αρχίζω να τους φωνάζω για να φύγουν από εκεί. Τους έλεγα να πάνε να γίνουν άνθρωποι και να πάψουν να καταστρέφουν όλη την ομορφιά από καπρίτσιο.

Φώναζα πάρα πολύ! Ενιωθα βαθιά θλίψη για την κατάντια του κόσμου. Ένιωθα να χάνω κάθε ελπίδα στους ανθρώπους...

Σε κάποια στιγμή πετάγεται μια ξανθιά τύπισσα από το απέναντι μπαλκόνι - από εκείνες τις φαρμακερές ασυγκίνητες που τα ξέρουν όλα κι έχουν πάντα δίκιο - και με απαξιωτικό ύφος μου φωνάζει να σταματήσω να μιλάω έτσι στα "παιδιά " κι ότι δεν είναι τρόπος αυτός να βγαίνω έτσι εκτός εαυτού για μια "χαζομάρα" .

Ε ρε και μου γυρίζει το μάτι, και της λέω κάτι του στυλ:

"Ποια παιδιά κυρά μου, για παιδιά σου φαίνονται; Ολόκληροι μαντράχαλοι πρέπει να καταστρέψουν για να νιώσουν καλύτερα; Δεν είναι παιδιά! Είναι για τα πανηγύρια! Κι εσύ μαζί που τους υποστηρίζεις!"

Στο μεταξύ σηκώθηκαν οι φίλοι μου γύρω μου και βγήκε και η μητέρα μου έξω και μου έλεγαν να ηρεμήσω και να μην της πω τίποτε άλλο και εκείνη τη στιγμή ακριβώς, βλέπω εσένα να εμφανιζεσαι σιγά σιγά πίσω από ένα παντζούρι στην απέναντι βεράντα που καθόταν αυτή η γυναίκα μαζί με εκείνους τους τύπους και σοκαρίστηκα!

Σταμάτησα τελείως να μιλάω. Τα έχασα. Γύρισες, με κοίταξες, ανήσυχος για όλο αυτό...

Εγώ δεν ήξερα πως να αισθανθώ. Δεν ήθελα να με δεις έτσι. Δεν ήξερα τι κατάλαβες,τι πρόλαβες να ακούσεις. Ήταν η παρέα σου; Φίλοι δικοί σου; Συμφωνούσες μαζί τους; Εσύ; Ήταν ποτέ δυνατόν; Ίσως και όχι... Δεν είχα ιδέα...

Επόμενο πλάνο - - -

Ένας φίλος έκανε τα γενέθλιά του σε ένα λούνα παρκ (🤔🤷🏼‍♀️)

Πηγαίνω, λοιπόν μαζί με την παρέα μου και περνάμε πολύ όμορφα, αλλά αληθινά όμορφα

Εννοώ ότι γελούσα αλλά δεν τους είχα κρύψει τον πόνο μου για εσένα.

Ήξεραν.

Γελούσα αληθινά και κάποιες άλλες φορές δακρυζα

Κι αφού έχουμε χορέψει του θανατά και έχουμε περάσει αληθινά υπέροχα, γειωμένα υπέροχα, ως εμείς όπως είμαστε, με μια αθωότητά που τόσο πολύ μου έχει λείψει, σε παίρνει το μάτι μου να περνάς από μπροστά μου σε μια σχετική απόσταση. Με βλέπεις... Αισθάνομαι ότι καταλαβαίνεις πως είμαι μέσα μου. Καθώς Κοιταζόμαστε, έρχεται μια φίλη και μου λέει : Πάμε στην κυρία εκεί, λέει το μέλλον!

Πάμε, της λέω κάπως μουδιασμένη, γιατί όχι!

Πηγαίνουμε λοιπόν εκεί κι έρχεται η σειρά μου!

Μου έλεγε στην αρχή διάφορα που δε θυμάμαι

Και γυρίζω και τη ρωτάω με αγωνία :

"Και εκείνος; Θα έρθει...; Αχ πες μου ότι θα έρθει! Τον ονειρεύομαι, νιώθω τόσο μόνη στη ζωή χωρίς αυτόν... Τον περίμενα από πάντα... Είναι πολύ σκληρή η ζωή για να αντέξει κανείς να χάνει εκείνον που αγαπά!Τον θέλω στη ζωή μου... Αχ, πως γίνεται να μη νιώθει τίποτα... Πως είναι δυνατόν; "

Και ξαπλώνω πάνω στα πέπλα της ανάσκελα και κοιτάζω τον έναστρο ουρανό... Τρέχουν δάκρυα από τα μάτια μου... Γίνονται κλάμα...

" Ε, κοπελιά μου μην κλαις! Έχεις εμένα! Έλα να το δούμε! " μου απαντά...

Σηκώνομαι και επανέρχομαι στη θέση μου απέναντί της, σκουπιζω τα δάκρυά μου, κι αρχίζει κι ανακατεύει κάτι πολύχρωμα ζάρια με πολλές έδρες που ήταν σε μια μεγάλη θήκη.

Σταματάει το ανακάτεμα και από μια πόρτα πίσω μου βγαίνεις εσύ.

Τα είχες ακούσει όλα.

Πηγαίνεις δίπλα της και απλώνεις το χέρι σου για να σου δώσει το ζάρι που έπιασε, το ζάρι που έγραφε αν θα έρθεις ή όχι...

Το κοιτάζεις και το αφήνεις στο τραπέζι μπροστά από τα πέπλα της

Είχε πάνω τον αριθμό 4.

Σε κοιτούσα με κομμένη ανάσα. Με κοιτούσες κι εσύ.

Ξύπνησα.

📸SOURCE

📷Πηγή

Number 4. -The Emperor in Tarot. The pillars of stability,practicality, patience, longevity, structure, foundation, masculine energy, father energy. A need to balance all areas of life (spiritual, personal life, work life, health).

Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2023

Literal Poetry

Hello

Time is running out

Would you like sugar in your tea?

Meanwhile

You have lived in doubt

And I've been crying

ever since

Just like a gray, sad willow tree

Hello

Clock is ticking fast

Did you find freedom without me?

Meanwhile

Love never did win

It just keeps sliding

Everytime

Though in my dreams, you're here with me

Hey

What did we do with our time

What did we do to each other

Wish we still were in our prime

To meet again

My star crossed almost lover

Hello

How I miss your face

Could I be safe in your embrace?

Caution

Cause in your hands I'd break

How I've been wondering

Particularly

If we'll forgive our own mistakes

Hey

What did we do with our time

What did we do to each other

Wish we still were in our prime

To meet again

My star crossed almost lover

Hey

What did we do with our time

Oh Lord we never said goodbye

Wish you were here by my side

I wait for you

My star crossed almost lover

Do you still think of me...?

Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2023

Literal Poetry

I never required alcohol to speak my truth

My hormones do it just fine for me.

It's a tipping point kind of situation.

They just visit monthly to check what needs to be said like:

"Don't worry baby, we know, we got you."

And off they go!

My throat chackra brings a marching band to welcome them and just goes 'boom'

'Open sesame'!!!

Until every last truth has been spoken into existence

Because hoarding and energy blocks are not in fashion anymore

And we are all very much into the business of honoring the way we feel about our life.

No pushing under the rug, ever again.

Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου 2023

Literal Poetry

Don't worry

It doesn't matter anymore, anyway.

What has been done, has been done.

And it can never be changed.

It's all love, anyway.

Liquid Words - Gallium Project

Κι όταν μου λένε

"Δεν ξεχνιέσαι εύκολα"

Γελάω πικρά και κουνάω το κεφάλι μου...

Κι αν συμπληρώσουν και το :

"Είσαι τόσο όμορφη..."

Σχεδόν πάντα σκέφτομαι

"Όμως δεν ήμουν αρκετά...Όχι τόσο ώστε να πολεμήσει για εμένα. Με ξέχασε. Μου γύρισε την πλάτη...Είμαστε πια δυό ξένοι."

Literal Poetry

Και στην τελική, ξέρεις κάτι;

Δε γουστάρω να ανοίξω

Άνοιξα τόσες φορές και με απογοητεύσατε.

Απογοητεύσατε την καρδιά μου.

Προδώσατε την εμπιστοσύνη μου.

Εσείς, που σας επέλεξα γιατί στα μάτια μου

Ήσασταν οι καλύτεροι.

Οι επίλεκτοι.

Δεν είμαι σταθμός υπεραστικών , είμαι γυναίκα.

Η καρδιά μου επέλεξε κάποιες φορές

Και... Τίποτα.

Μια τρύπα στο νερό.

Αυτή ήταν η ζωή μου.

"Άνοιξε"... Άκου άνοιξε....

Λες και είμαι παράθυρο με μεντεσέδες.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΊΜΑΙ, λέω!

Επειδή εσείς κάθε εβδομάδα γυρνάτε και με άλλες δε σημαίνει ότι είμαστε και όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, ούτε ότι μας ευχαριστεί όλους η ποσότητα.

Δε θέλω έναν οποιονδήποτε άνθρωπο δίπλα μου για να κυλάει η ζωούλα συμπαθητικομιζερούλικα και να πετάω ψυχοσωματικά.

Προτιμώ ακόμα και το να γίνω μίζερη ολόκληρη, από μια τέτοια προσβολή

Να ζω ντεμεκ από ανάγκη;;;;

Καλύτερα να πεθάνω.

Το προτιμώ.

Αυτό τουλάχιστον είναι κάτι ΞΕΚΑΘΑΡΟ!

ΔΕΝ ΠΑΣΑΛΙΒΟΜΑΙ γιατί δε γουστάρω.

Αυτό που ήθελα εγώ, δυστυχώς δεν είναι της εποχής, ή τέλοσπάντων το τοποθέτησα σε λάθος χέρια.

Κι ούτε το θέλω με όποιον να 'ναι...

Διατηρώ αυτό το δικαίωμα της επιλογής γιατί αυτή είναι η δική μου ζωή.

Η δική μου.

Μου αρέσει αυτό που μου αρέσει

Με συγκινεί αυτό που με συγκινεί

Και δεν υποκυπτω απέναντι σε τίποτε άλλο.

Έτσι είμαι φτιαγμένη.

Μου πήρε χρόνο βασάνων αλλά το κατάλαβα.

Δε θέλω να έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου, αν δεν είναι αυτός που αγαπώ.

Τέλος.

"Άκου εκεί, Άνοιξε"...

Ημουν πολύ ανοιχτή, αγαπητέ...

Περισσότερο από όσο θα έπρεπε....

Ήμουν φωνή βοώντος εν τη ερήμω

Δε ψάχνω υποκατάστατα

Έγινε αυτό που έγινε

Ένιωσα όπως ένιωσα

Το βιώνω αληθινά αυτό το πένθος

Το αγκάλιασα

Λυπάμαι που δε θα συμπληρώσω 7 τόμους ανδρών που ήταν όλοι οι "μεγάλες μου αγάπες" γιατί και μόνο η σκέψη με ανακατεύει.

Αν και γνωρίζω καλά πως κάτι τέτοιο ακούγεται πιο θελκτικό για κάθε ανώριμο αρσενικό που θέλει αυτό που δεν μπορεί να έχει.

Ξέρω ότι αυτές οι μοιραίες, απελευθερωμένες τύπισσες έχουν μεγαλύτερη πέραση από εμένα, το ξέρω.

Μα έχουν πέραση σε κοινό που δε με αφορά.

Καλή απόλαυση, λοιπόν!

Βλέπετε, είστε εσείς αρκετά ανοιχτός για εμένα.

Όπως και εκείνοι που προηγήθηκαν από εσάς.

Με καλύπτετε απόλυτα.

Και πολύ καλά κάνετε, αφού έτσι αισθάνεστε.

Εγώ επιθυμούσα κάτι που μάλλον δεν υπάρχει, οπότε δεν ψάχνομαι, ούτε παραπονιέμαι επειδή θέλω μόνο αυτό που θέλω.

Υπάρχω κι αυτό μου είναι αρκετό.

Οπότε μην ασχολείστε άλλο μαζί μου...

Συνεχίστε στο δρόμο που επιλέξατε, με την ευχή μου.

Κάντε το προγραμματάκι σας και ζήστε κι εσείς, όπως κι εγώ,

με τις απόλυτες επιλογές σας.

Γιατί έτσι πάνε αυτά.

Κατά βάθος, όλες οι επιλογές μας είναι πάντοτε απόλυτες!

Γιατί αν δεν είναι, τότε δεν είναι επιλογές αλλά παράσταση, κι εγώ το θέατρο το άφησα προ πολλού.

Ακόμα και η πίκρα μου είναι προτιμότερη από έναν "αναγκαστικό" συμβιβασμό.

Ποτέ.

Εκτός αν γίνει κάποιο ακατανόητο θαύμα

Πράγμα που δεν το περιμένω, ούτε με απασχολεί...

Δεν πειράζει...

Με αγαπώ εγώ

Για 10.000 άντρες μαζί!

Με κρατάω, με υπολογίζω.

ΜΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ.

Και από όλα αυτά τίποτα δεν παίρνουμε μαζί μας

Ούτε καν τους ανθρώπους που αγαπήσαμε

Μόνο τις αλήθειες μας.

Ελευθερία;;;;;

Μόνο;;;;

ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!!!

Όχι απλώς Ελευθερία!

Και Κατερίνα και Νατάσα και Μαρία και Κωνσταντίνα και ότι άλλο θέλετε.

Όπως αγαπά ο καθένας.

The Children's Hour, 1961

Τετάρτη 13 Σεπτεμβρίου 2023

Literal Poetry

Το φανταστικό και το πραγματικό

Είναι δύο χώρες εξίσου υπαρκτές

Οι οποίες συνορεύουν η μία με την άλλη

Και τροφοδοτούν η μία την άλλη.

Το μοναδικό που χρειάζεται κανείς για να περάσει από το φανταστικό στο πραγματικό

Είναι να κάνει μερικά βήματα

Τα σύνορα είναι ΑΝΟΙΧΤΑ

Αν όμως εσύ δεν περπατήσεις ώστε να περάσεις τη γραμμή, θα μείνεις με την μόνιμη εντύπωση ότι όσα βλέπεις είναι αποκυήματα της φαντασίας κάποιου ή και της δικής σου

Κρίνοντας το φανταστικό ως ανύπαρκτο

Ενώ όλοι ξέρουν

Πως οτιδήποτε πραγματοποιήθηκε ποτέ στην ιστορία ολόκληρης της ύπαρξης

Δημιουργήθηκε πρώτα στη χώρα του φανταστικού.

Χωρίς τη χώρα του φανταστικού, δε θα υπήρχε τίποτα απτό.

Απόλυτος όρος για την ύπαρξη οποιασδήποτε απτής πραγματικότητας, η σύνδεση με τις λεπτοφυείς αόρατες ενέργειες του σύμπαντος...

Η φαντασία δημιουργεί κόσμους στην πρωτεύουσά της, την Έμπνευση

Μα απομένει ο άνθρωπος να αποφασίσει να κάνει τα θαρραλέα, χωμάτινα βήματα ώστε να περάσει το σύνορο

Αυτή είναι η διαδικασία της εκπλήρωσης.

Ο Αλχημιστής άνθρωπος

Μετασχηματίζει την ιδέα σε κατάσταση.

Τι πιο φυσικό, το κάνουμε κάθε μέρα και κάθε λεπτό από τη στιγμή που γεννιόμαστε...

Το φανταστικό, λοιπόν, δεν είναι λιγότερο έγκυρο.

Πολλές φορές είναι πολύ πιο αληθινό και ειλικρινές και από το ήδη υπαρκτό!

Γιατί το φανταστικό είναι αγνό.

Δεν είναι μια στείρα νοητική διαδικασία.

Στην πραγματικότητα πολλοί άνθρωποι λένε ψέματα με ευκολία , όμως η πιο πραγματική στιγμή μας

Είναι η στιγμή της απόλυτης αθωότητας μιας ιδιωτικής επιθυμίας...

Εκεί είμαστε σε απόλυτη επαφή με τις δημιουργικές δυνάμεις του σύμπαντος

Εκεί κανείς ποτέ δεν λέει ψέματα

Γιατί βιώνει μια μικρή έκσταση

Δεν είσαι μόνο χώμα

Όμως ο μόνος λόγος που είσαι και χωμάτινος είναι για να νιώσεις τη χαρά της εκπλήρωσης μέσω της γέννας του πραγματικού από το φανταστικό σε κάθε επιθυμητό θέμα της ζωής σου.

Είσαι χωμάτινος για να γειώσεις το θαύμα περπατώντας ενεργά προς την κατεύθυνση που θες να υλοποιήσεις.

Είναι όλα ΑΝΟΙΧΤΑ.

Το θέμα είναι πάντα

Εσύ ποια από όλες σου τις φαντασίες - γιατί όλα είναι φαντασίες - επιλέγεις να υλοποιήσεις στη ζωή που σου δόθηκε...;