Treasure Chest...

 I still love him (National Anthem Monologue) - Lana Del Rey   

Literal Poetry

 The present moment is called a present, because it is a gift to a person's free will.

I thought you were a fan of Freedom. 

Is it the Devotion, you are allergic to? 

Can you not stand the fact that you are loved beyond any logical constructs? Beyond personal gain or interest? 

I am free to love you if I do. 

Now. 

Still. 

I have been given free will. 

God gave it to all of us. 

Are you worried for me...? 

That's sweet. 

I guess... 

That's some kind of love, too. 

I accept it. 

It feels like a warm blanket in the middle of winter. 

What you don't understand is : All choices have consequences. 

To the universe it doesn't matter what we choose. 

It's all the same. 

The difference lies in our hearts.

Our hearts are free creatures. 

Our hearts are the experience we came to embody. 

So if you really have to label it, let us call it Freedom to live. 

Let us call it Love, actually. 

And settle it there. 

Literal Poetry

 Genuine questions :

Sometimes, I really do wonder... 

Who are the people that you value?

Do they even exist? 

Do you even value ANYONE AT ALL ?

Do you always frown upon the gift of devotion or are you just incredibly selective about it? 

Do you just go through people as if they are numbers? 

Does anyone matter enough to stay with you for more than a few months? 

Ever? 

Does anybody ever have a real life chance with you??? 

Do you hold anyone close to your heart for years? 

Are you capable or even willing to ever stay next to somebody through thick and thin? 

Is it all the same to you? 

Are we all just replaceable 'stepping stones'? 

Are we meaningless stops you make along the way towards bigger and better? 

No irony at all. 

If we are... 

If I was... 

I hope you find what you were looking for... 

I hope it's perfect enough for you to finally stay. 

Literal Poetry

 Άραγε...

Κρίνεις έτσι όλους τους ανθρώπους που σε βλέπουν ως σημαντικό κομμάτι της ζωής τους 

Ή μήπως αυτό το κλακάζ το παθαίνεις μόνο μαζί μου...; 

Είμαι δηλαδή προνομιούχα; 😂

Να ξέρω αν θα κολακευτώ ή όχι.... 

Ας πιω τον καφέ μου. 

Έτσι κι αλλιώς... 

Τίποτα δεν άλλαξε. 

Όλα έμειναν ίδια. 

Κι η γη γυρίζει. 

Literal Poetry

 Ποιητής ή Πεζός, αγαπητέ...;

Είναι δύο δρόμοι καθ'όλα διαφορετικοί... 

Ο ένας φτάνει ως τα κάτω Πετράλωνα ή ως το Παρίσι, κι ο άλλος ως τ'αστέρια. 

Ο ένας είναι ο δρόμος της ύλης και ο άλλος ο δρόμος της πίστης. 

Και τα δύο, θα πει : Αμφιταλαντεύομαι. 

Αμφιταλαντεύομαι, θα πει : Δεν ξέρω. 

Δεν ξέρω, θα πει : Δεν έχω ακόμα αποφασίσει το κόστος ποιου δρόμου είμαι προετοιμασμένος να αναλάβω με αποτέλεσμα να μην αναλαμβάνω κανένα. 

Κι αυτό είναι κάτι ανθρώπινο... 

Αρκεί να μην το βαφτίζουμε κάτι που δεν είναι.

Η ποίηση ζητάει αποκλειστικότητα. 

Η βλέπεις σαν ποιητής, ή όχι. 

Ή πιστεύεις ως ον της ύπαρξης ή όχι. 

Κι έρχεται η στιγμή να επιλέξεις κάποτε, διαφορετικά 

Σε ρουφάει η ρημάδα η χαραμάδα 

Ό λογαριασμός έρχεται έτσι κι αλλιώς στο τέλος. 

Το θέμα είναι να πληρώνει κάνεις εκείνο που επέλεξε κι όχι την αδυναμία του να επιλέξει. 

Τουλάχιστον εγώ επέλεξα. 

Check, please. 

Literal Poetry

 Τελικά είναι αλήθεια...

Η Αγάπη, έχασε.

Literal Poetry.

 I won't defend myself, anymore.

To you, I will always be whoever you think I am.

To me you will always be whoever I think you are.

At least we agree on that...

"There's so many different worlds

So many different suns

And we have just one world

But we live in different ones"

What a bittersweet ending.

Literal Poetry

 Εχω βγει στο πάρκινγκ της πολυκατοικίας στην οποία μένω, με κίτρινες πιτζάμες, μπουφάν και κότσο και κάτι μαύρους κύκλους που δεν κρύβονται ούτε αν καταπιώ τον ήλιο. 

Με συναντά στην είσοδο της πολυκατοικίας, ένας κύριος που μένει στον 5ο.

Τον χαιρετάω χαμογελαστή. 

"Κορίτσι μου όμορφο με το χαμόγελό σου!Τα καθαρά σου μάτια! ", μου λέει, με μια τρυφερότητα καθαρά πατρική. 

"Ωωω σας ευχαριστώ πολύ..", του λέω, αν και δε νιώθω καθόλου έτσι εκείνη τη στιγμή... 

"Η αλήθεια είναι ότι είμαι λιγάκι κουρασμένη! Βλέπετε την κατάσταση... " και του δείχνω γελώντας το όλο vibe😂

"Είσαι μια κούκλα μέσα και έξω...!!!", μου λέει με ενθουσιασμό. 

" Να σε ρωτήσω κάτι;", συνεχίζει... 

Αγχώθηκα λίγο, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο αλλά του απάντησα : "Φυσικά..." 

"Είσαι ευτυχισμένη;", με ρωτάει... 

... 

Παύση. 

Ήμουν εντελώς απροετοίμαστη γι αυτή την ερώτηση... 

Περίμενα κάτι πιο ακίνδυνο. Κάτι πιο καθημερινό, ίσως κάτι σε σχέση με το κτίριο... 

Το βλέπει. 

Αλλάζει όλη η ποιότητα της κουβέντας ξαφνικά. 

"Η Ευτυχία είναι στιγμές... Έτσι δεν είναι; ", του απαντάω. 

Κάνει κι εκείνος παύση και κουνάει ελαφρά το κεφάλι του, χαμογελώντας. 

" Είμαι όμως εξαιρετικά ευγνώμων! Ευγνώμων για όλα!", προσθέτω. 

Λάμπουν ξαφνικά τα μάτια του... 

"Είσαι ένα υπέροχο πλάσμα" μου λέει..." Μακάρι να σκέφτονταν όλοι έτσι... "

Τον ευχαρίστησα. 

Και νομίζω ότι η ζεστασιά αυτής της κουβέντας θα με ακολουθεί όλη μέρα...

Όχι γιατί δεν ήταν μια κουβέντα θεωρητικά γεμάτη τετριμμένα... Κάποιος μπορεί να έχει κάνει χιλιάδες φορές την ίδια κουβέντα, παπαγαλίζοντας απόψεις χωρίς να βρίσκεται καν εκεί νοητικά. 

Μα εδώ υπήρξε συνάντηση.

Η συνάντηση βάζει τη φωτιά στις λέξεις και δίνει αληθινό νόημα στα τετριμμένα και τους δίνει πνοή ζωής. 

Στη συνάντηση, έρχεται η αληθινή κατανόηση, μέσω της ψυχικής επικοινωνίας...

Σιχαίνομαι οποιαδήποτε κουβέντα δίχως συνάντηση... 

Με ποιον μιλάω αν δεν είμαστε κι οι δυό εκεί και για ποιο λόγο... 

Συνάντηση είναι η αμοιβαία παρουσία των ψυχών 

Είναι η συμφωνία εγκαθίδρυσης μιας ατόφιας, άχρονης και αγνής επαφής 

Και καταλήγω πως μάλλον, κι αυτές οι στιγμές, ως σπάνιες, είναι μικρές στιγμές ευτυχίας... 

Οι στιγμές της αυθόρμητης συνάντησης... 

 πηγές ευγνωμοσύνης. 

Όχι επειδή άκουσα αυτά τα πολύ ευγενικά λόγια για τον εαυτό μου, τα οποία έτσι κι αλλιώς είναι και υποκειμενικά, μα επειδή τα ένιωσα ως ειλικρινή! 

Και ο λόγος που τα ένιωσα είναι, επειδή τα εννοούσε. 

Κι ό,τι ειπώθηκε ήταν ζωντανό από παρουσία. 

Η συνάντηση... 

Το πιο όμορφο μέρος του κόσμου όλου... 

(Που έρχεται αυτό σε εσένα, αν του το επιτρέψεις...❤️) 

Literal Poetry

 Αγάπη μου...

Οι άνθρωποι έγιναν γκρι... 

Κοίταξέ τους... 

Που είσαι να γεμίσουμε με χρώματα τον κόσμο... 

Πιάσε! 

Σου πετάω ένα ουράνιο τόξο

Κι ένα φιλί 

Μόνο δικό σου 

Όπως κι εγώ...

(Μόνο δική σου...) 

Α. 

Literal Poetry

 Δε γεμίζω κενά... 

Έρωτας ατόφιος μόνο 

Να στάζει από παντού 

Ιερός 

Ή τίποτα 

Να παραδίνομαι ολόκληρη 

Επειδή θέλω 

Ξανά 

Και 

Ξανά 

Και 

Ξανά... 

Εκ νέου. 

"Έρωτας ανίκητος στη μάχη... "

Mon Coeur...

 

Literal Poetry

 I rise above my bitterness

I rise above my disappointment 

I rise beyond my pain

I rise above my sorrow

I rise in Love

Forever 

This will be my life. 

Source : https://pin.it/6OpaMSJ

Song of the Day...

 "Silver Springs"

You could be my silver springs
Blue-green colors flashin'
I would be your only dream
Your shining autumn, ocean crashing
And did you say she was pretty?
And did you say that she loves you?
Baby, I don't wanna know

I'll begin not to love you
Turn around, see me runnin'
I said I loved you years ago
Tell myself you never loved me, no
And did you say she was pretty?
And did you say that she loves you?
Baby, I don't wanna know
Oh, no
And can you tell me was it worth it?
Really, I don't wanna know

Time cast its spell on you, but you won't forget me
I know I could have loved you, but you would not let me

Time cast its spell on you, but you won't forget me
I know I could have loved you, but you would not let me
I'll follow you down 'til the sound of my voice will haunt you
You'll never get away from the sound of the woman that loved you

I'll follow you down 'til the sound of my voice will haunt you
(Was I just a fool?)
You'll never get away from the sound of the woman that loved you
(Was I just a fool?)

I'll follow you down 'til the sound of my voice will haunt you
(Give me just a chance)
You'll never get away from the sound of the woman that loved you

You could be my silver springs
My blue-green colors flashing

Χρόνια πολλά, Άνδρες... 🌠

 Χρόνια πολλά σε όλους τους άνδρες εκεί έξω που περιφρουρούν και διασφαλίζουν ολόκληρη την ομορφιά του κόσμου με την τρυφερότητα και το σθένος του χαρακτήρα τους. Στους άνδρες με απαλά χέρια, καθαρό όραμα, ιδανικά και guts! Σας ευχαριστώ εκ μέρους όλων μας που συνεχίζετε με θάρρος να είστε ο εαυτός σας σε έναν κόσμο που σας θέλει σκληρούς, κυνικούς και αποκομμένους από το συναισθηματικό σας πλούτο! Να σας χαιρόμαστε! Η ύπαρξή σας μας δίνει ελπίδα. ❤️‍🔥❤️‍🔥❤️‍🔥

Something True...

 "It doesn't interest me what you do for a living, I want to know what you ache for and if you dare to dream of meeting your heart's longing.

It doesn't interest me how old are you, 

I want to know if you are willing to risk looking like a fool for love, for your dream, for the adventures of being alive .

It doesn't interest me what planets are squaring your moon. I want to know if you have touched the centre of your own sorrow,

If you have been opened by life's betrayals.

I want to know if you can sit with pain,

Mine or your own.  

I want to know if you can be with joy 

Mine or your own.

I want to know if you can disappoint another 

to be true to yourself.

I want to know if you can see beauty 

even when it is not pretty every day.

I want to know if you can live with failure, 

Yours and mine.

It doesn't interest me where you live or how rich you are.

I want to know if you can get up after a night of grief and despair, weary and bruised to the bone, and be sweet to the ones you love .

I want to know 

if you will stand in the centre of fire with me and not shrink back.

I want to know if you can be alone with yourself and truly like the company you keep in the empty moments of your life."

Oriah Mountain Dreamer - The invitation 

Ingrid Bergman and Paul Henreid 1942

Source : https://www.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid02cYbZb5FbhPr3zUrQmY5iZps3yeFtS2F1arYfazVwWnJ4y1u1JULeyULWjjySJiCPl&id=100066733740944&post_id=100066733740944_pfbid02cYbZb5FbhPr3zUrQmY5iZps3yeFtS2F1arYfazVwWnJ4y1u1JULeyULWjjySJiCPl

Literal Poetry

 Έρχεται και μου λέει μια φίλη ότι της είπε ο γυναικολόγος ότι έχει κύστη στις ωοθήκες...

Θα μου πεις τι πιο σύνηθες... 

Όλες έχουμε πια. 

Διάλεξε μια τυχαία γυναίκα στο δρόμο. 

Θα σου πει, μάλλον, ναι. 

Το φοβερό όμως ήταν αυτό που τη ρώτησε αμέσως μετά...

Τη ρώτησε αν έχασε κάποιον άντρα που αγάπησε πολύ στη ζωή της, με τον οποίο ονειρευόταν να κάνει παιδί...

Της είπε ότι η κύστη είναι αυτό το παιδί. 

Η πίκρα της που πήρε μορφή στο σώμα της. 

Άντε γειά! 

Και κάτι τέτοιες στιγμές, πραγματικά σκέφτομαι 

Τι κρίμα που οι άντρες έχουν τέτοια ανημπόρια να νιώσουν το βάθος της ύπαρξης μιας γυναίκας 

Ζούνε κανονικά σε άλλο κόσμο 

Σε ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ, ξέρεις τι θα πει; 

Δεν πάει καν ο νους τους τι θα πει γυναίκα, καθ'ολη τη διάρκεια της ζωής τους , παιδί μου 

Τίποτα!!! 

Εκτός αν τους συμβεί κάτι τόσο τραυματικό

Που με μιας ξυπνάνε από αυτό το... το ισόβιο, ιδιότυπο κώμα στο οποίο με κάποιο τρόπο ζουν και συνειδητοποιούν ξαφνικά - συνήθως όταν είναι πια πολύ αργά και εντελώς αδιάφορο - τα πάντα. 

"Isn't it Ironic... Don't you think?" 

Κι έπειτα θυμώνω. 

Πυρώνω ολόκληρη και θέλω να φωνάξω ένα :

Μη μιλάς πια άντρα!

Καλύτερα σώπασε. 

Κούρασες. 

Όλο λέξεις λες, έτσι κι αλλιώς, που ανάθεμα κι αν ξέρεις τι σημαίνουν. 

Λυπάμαι που δε μπορείς να καταλάβεις και σε ενοχλεί η γκρίνια μας... 

Αλλά, τι να κάνουμε... Έτσι είναι η ζωή. 

Ούτε εμείς ονειρευόμασταν να μοιραστούμε τα διαμάντια της μήτρας μας και της ψυχής μας με το πλέον αναξιόπιστο φύλο στον πλανήτη. 

But here we f@cking are, aren't we....

Απογοήτευση. 

Γενική. 

Ειδική. 

Βαθιά. 

Αγεφύρωτη. 

Απαρηγόρητη!!!

Παράλληλα και μια ησυχία πια όμως. 

Καμία αγωνία. 

Βλέπω καθαρά. 

Ψυχρά. 

Όλα τόσο προβλέψιμα... 

Βαριέμαι, αλήθεια. 

"Τόσο πρώτο επίπεδο..." 

Καλύτερη η απόλυτη ησυχία από λέξεις ατάκτως ερριμμένες και ακατάσχετες μπουρδολογίες που το μόνο στο οποίο εξυπηρετούν είναι να ροκανίζουν αργά και βασανιστικά το χρόνο από τη ζωή της γυναίκας... 

Όταν οι λέξεις είναι μεγαλύτερες από το σθένος του χαρακτήρα ή από τη θέληση, προτιμότερη είναι η σιωπή. 

Η έστω, ενημερώνω :

Είστε στα βαθιά. 

Φορέστε τουλάχιστον μπρατσάκια... Να φανεί έστω πως το προσπαθήσατε... 

Υγ. Τη συνέχεια αυτής της ατακάρας από το "Αν" όλες οι χτυπημένες από το ξερό τους το κεφάλι την ξέρουμε πιστεύω...

And that's just how I feel... 

Prove me wrong if you dare... 

Yeap. 

That's what I thought.... 

Literal Poetry

I wanted you to know how 

I will never let anyone, who isn't you

Touch me. 

It's done.

Το τραγούδι της ημέρας... 🌠

 

Βροχή κυλιέται πάνω στα φύλλα 

Πιάνει τον κήπο μι’ ανατριχίλα 

Φθινοπωριάζει πάνω στον κόσμο σου 

Γίνανε μούσκεμα τα παπούτσια 

Φτύνει ένα σύννεφο τα κουκούτσια 

Πάνω στον κόσμο σου 

Κι εγώ γυρίζω να πω συγνώμη 

Μα δεν περνάω, κλείσαν οι δρόμοι 

Που παν στον κόσμο σου 

Δεν έχω άλλον τέτοιο πόνο νιώσει 

Ό,τι σου ‘πα το ‘χω μετανιώσει 

Μέσα απ’ το τζάμι έχει η ζωή θολώσει 

Ό,τι σου είπα το ‘χω μετανιώσει 

Μες στο δωμάτιο το ίδιο θέμα 

Κάθε ειδοποίηση είναι ψέμα 

Γιατί δεν έρχεται από τον κόσμο σου 

Κυλάει το δάχτυλο στην οθόνη 

Το κατεβάζω μα δεν τελειώνει 

Δεν πάει στον κόσμο σου 

Θέλω να στείλω μα δεν το κάνω 

Θα βάλω Netflix και θα πεθάνω 

Μακριά απ’ τον κόσμο σου 

Δεν έχω άλλον τέτοιον πόνο νιώσει 

Ό,τι σου είπα το ‘χω μετανιώσει 

Μέσα απ’ το τζάμι έχει η ζωή θολώσει 

Ό,τι σου είπα το ‘χω μετανιώσει 

Δεν έχω άλλη τέτοια αγάπη νιώσει 

Ό,τι σου είπα το ‘χω μετανιώσει 

Σβήνω τα αστέρια για να ξημερώσει 

Ό,τι σου είπα το ‘χω μετανιώσει

Literal Poetry

 I don't know why

But these past few days 

I just want to stay in solitude and watch fairytales and sip something warm from a big mug while I curl up on the sofa. 

No people. 

No chatting. 

No reality. 

Only innocence.

I'm probably in denial, or at least in need of some kind of a safe and soft tender space 

In order to try to reunite with some kind of beauty and hope in this world . 

A spa for the soul of some sorts 

Let's face it 

I'm tired 

And disappointed 

But I am also immensely greatful at the same time

That I can just sit here for a while 

Soft 

Unguarded 

Safe 

And drift away into a dream 

Something Beautiful... 🌠

 

Literal Poetry

 His favorite silence

Covered the whole world again 

I could only hope 

That he is ok... 

I'm sure he is... I shouldn't be so anxious... 

I shouldn't... 

I mean... I guess he has a real life to be present in...

And that is all there is to it... 

Real life......... What an oxymoron phrase 

Well, I guess it is what it is, isn't it... 

Don't worry myself, don't worry... 

He is well, he is well! 

He is absolutely fine! 

He is just consumed by the storylines of the people he actually loves back... 

Simple and evident, isn't it... 

The green light at the end of the deck

Has been dark for only a few days but to me it seems like it's been ages... 

Exaggeration is a result of caring about the details, sometimes 

And caring about the details is my love language.... 

That's all... 

Literal Poetry

 I don't know...

Maybe it's just me... 

Maybe I just wasn't made for all this love stuff, after all... 

I find it all so overwhelming, sometimes... 

And futile 

I just want to be well, you know? 

I just want to be calm and myself 

Not to have to deal with crisis after crisis after crisis 

I watch everybody going mental in their relationships, I remember this sort of hurt too well, I' ve had to overcome it, myself 

And so it doesn't even sound enticing to me anymore , you know? 

Romantic relationships stress me TF out, to be honest. 

It's just straight high blood pressure. 

We've made love too complicated and I am not about that life. 

I want peace. 

I am just a delicate little flower that wanted to experience warmth

I am done freaking perpetuating trauma! 

Like, OK... I get it. I honestly do. 

I learned my lesson. 

I'm good. 

I'll just sit here. It's fine. 

I'm done redoing scenarios. 

If it's not the real thing, the thing where both people elevate each other in absolute tenderness and  respect 

I really don't care about it. 

I just don't have it in me anymore. 

Like.... At all. 

Y'all can have whatever you think this is 

But I can tell, it's not love. 

It's many other - convenient - things... 

But love is not one of them.