Φοβόμαστε τα ρομπότ, λέει... Μήπως όμως έχουμε ξεχάσει εμείς οι ίδιοι πρώτα, από μόνοι μας, πως να είμαστε άνθρωποι;;; Μήπως περιφερόμαστε ως ρομπότ κάθε μέρα στις δουλειές μας; Στο σπίτι μας; Στη σχέση που δε χτίσαμε ποτέ με τον εαυτό μας; Μήπως ξεχνάμε ότι είμαστε περατοί; Μήπως το ότι είμαστε όλοι μας περατοί, αντί να μας βυθίσει σε μια επαναλαμβανόμενη δύνη δίχως βάθος, να γινόταν το εφαλτήριο για μια νέα στάση μας απέναντι στην ίδια μας τη ζωή και τους άλλους; Μήπως να είμαστε λίγο πιο παρόντες ψυχικά, ό,τι κι αν κάνουμε, όπου κι αν βρισκόμαστε;
Ύπνος βαθύς...
Δυστυχώς.
Υπνοβάτες παντού. Μηχανές.
Μήπως να κάναμε αυτή τη σύντομη διαδρομή πιο όμορφη;
Να επιστρέφαμε στο σώμα μας; Να βάζαμε ψυχή στη δουλειά μας; Στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους; Με τον εαυτό μας; Με τη φύση;
Μήπως τα περιπολικά οφείλουν να γίνονται και ταξί κατά περίπτωση;
Εκτός αν μας αρέσει ο κόσμος όπως είναι... Εκεί που πηγαίνει...
Όλοι θα φύγουμε μια μέρα... Τότε θα έχουμε αρκετό χρόνο να δραπετευσουμε από τις ζωές μας...
Μήπως μέχρι τότε να τις ζούσαμε πρώτα-ως εμείς, αληθινά ;;;;
Μήπως τίποτε άλλο δεν είναι πιο σημαντικό από αυτό;
Γι αυτό αγωνιώ, επειδή είμαι ειλικρινής σε ένα κόσμο που υποδύεται ρόλους για να κερδίζει στα χαρτιά
Εγώ θέλω να κερδίζει η Αγάπη
Ό μόνος λόγος της μετακίνησης ήταν η πορεία προς τη συνειδητοποίηση αυτή για εμένα
Μετακινείσαι για όσο συλλέγεις πληροφορίες προς μια κατανόηση, μέχρι να βρεις το κέντρο σου
Όταν νιώθεις ότι ξέρεις, επιλέγεις
Όταν επιλέγεις, στέκεσαι.
Κι όπου βγει.
Τώρα θα μου πεις... Κι αν...
Αν ποντάρεις την καρδιά σου στο λάθος άτομο...
Θα σου απαντήσω πως ό,τι είναι αληθινό δεν είναι ποτέ λάθος... Ίσως για άλλους λόγους από τους αναμενόμενους κάποιες φορές ...
Πως πάντοτε κερδίζεις όταν είσαι αληθινός...
Με έναν άλλο τρόπο, ίσως...
Αν χάνεις σε ζωή, χτίζεις σε εσωτερικό πλούτο
Μα κυρίως πως
Η ζωή αυτή δεν έχει πρόβα... για κανέναν από εμάς
Και η μόνη τιμιότητα βρίσκεται στο να είναι κάθε κατάσταση εσωτερική, αυτό ακριβώς που είναι.
Προηγείται η γενναία τιμιότητα του ατόμου απέναντι στον εαυτό του και το σύμπαν για να ακολουθήσει μια ζωή γεμάτη από επίλεκτους, εξίσου τίμιους ανθρώπους.
Αυτό σημαίνει ότι απαρνιέσαι κάποιες άλλου τύπου "διευκολύνσεις".
Είμαστε φάροι.
Οι φάροι, απλώς είναι αυτό που είναι.
Στέκονται.
Αντέχουν τις μπόρες.
Ίσως να μένουν και μόνοι κάποιες φορές...
Μα...
Για να μας βρουν αυτοί που μας αναλογούν, θα πρέπει να είμαστε στην - επίπονη πολλές φορές πράξη - αυτό που λέμε ό,τι είμαστε.
Πρέπει πρώτα εμείς να στεκόμαστε με ειλικρίνεια επάνω σε κάτι
Η απόδειξη της τιμιότητας ενός ανθρώπου βρίσκεται στο χρόνο που χαρίζει στα ιδανικά του αντί να τον σπαταλάει σε ασφαλείς συμβιβασμούς.
Δεν είμαι πιο θαρραλέα, ούτε πιο τρελή από οποιονδήποτε άνθρωπο επιλέγει να προσπαθεί όσο ζει να γίνεται ο ίδιος πρώτα η έμπρακτη απόδειξη των λόγων του.
Είμαι όμως σπάνια και το ξέρω καλά αυτό πια.
Με πονάω. Με αναγνωρίζω. Μ'αγαπάω.
"Κι αγαπώ κι όλον τον κόσμο, γιατί ζεις κι εσύ μαζί..."
Έγινα φάρος γιατί διαπίστωσα πως δεν υπάρχουν πια φάροι...
Κι υπάρχει ανάγκη για ανθρώπους φάρους στον κόσμο!
Τους έχω ανάγκη εγώ η ίδια...
Χρειάζομαι περισσότερους ανθρώπινους φάρους
Που ξεχνούν τι θα πει συμφέρον για ένα τίμιο όνειρο
Αν όλοι πηγαινοερχόμαστε δε θα υπάρχει ποτέ τίποτα αρκετά σημαντικό για να μείνουμε
Τι σόι ύπαρξη θα ήταν αυτή;
Και πολλές φορές τα θαύματα συμβαίνουν όταν έχεις το θάρρος να μείνεις
Όταν δημιουργείς εσύ τις συνθήκες
Μήπως η αγάπη βρει έδαφος στην τιμιότητα και την συνέπεια για να ξεδιπλώσει αργά με εμπιστοσύνη τα ντελικάτα αρώματά της
Δεν είναι κουλ η τρυφερότητά μου, ίσως να μην είναι αυτό που ψάχνεις
Μα εγώ είμαι αυτό
Και το παρέχω πάντοτε σε αυτούς που αγαπώ
Τώρα αν αυτό δεν το βρίσκει κάποιος θελκτικό γιατί προτιμά τις επιφανειακές σχέσεις
Αυτό είναι δικαίωμά του.
Ολοι οι τύποι ανθρώπων εξυπηρετούν και υπηρετούν κάτι σε αυτή τη ζωή
Και καλό είναι να ξέρουμε όλοι για τον εαυτό μας τι είναι αυτό ακριβώς.
Εγώ είμαι φάρος για όσους αγαπώ.
Εκπέμπω σήμα καθαρό.
Προστατεύω. Δημιουργώ συνθήκες.
Βαρετό;
Μπορεί... Αν ψάχνει κανείς τη σπίθα του πρόσκαιρου, το ψέμα του αγνώστου
Εγώ επιθυμώ να καίγεται το άγνωστο σε μια άσβεστη πυρκαγιά ένωσης κι αφτιασίδωτης αλήθειας
Προτιμώ το ενδιαφέρον που ανανεώνεται μέσω του βάθους
Προτιμώ να πιστεύω ότι αυτά που θα έβρισκα σε 100 ανθρώπους που δεν αγαπώ αληθινά, υπάρχουν όλα μέσα στον ένα που αγαπώ
Άρα είναι αδύνατο να βαρεθώ ποτέ γιατί ξέρω από τον εαυτό μου ότι κάθε άνθρωπος είναι ένα σύμπαν
Διψάω για την ειλικρίνεια του πάθους
Όχι για το πάθος ως πρόσκαιρη ανακούφιση, ως εθισμός που κατευνάζει πρόσκαιρα την υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου
Μα για ένα πάθος υπαρξιακό, στο κέντρο αυτής της ενεργής αγωνίας, στοχευμένο, συγκεκριμένο, σταθερό, τίμιο που πάλλεται και βρίσκεται στο κέντρο της συνειδητοποίησης
Ό μόνος τρόπος να αγαπήσουμε αληθινά είναι να γίνουμε ευάλωτοι και για να γίνουμε ευάλωτοι θα πρέπει να είμαστε αρκετά δυνατοί και σταθεροί ώστε να μπορούμε να υπερβούμε τα μοντέλα επιβίωσης που μας πάσαραν ως απόλυτα για να βρούμε το σταθερό θάρρος να ξεδιπλώσουμε το θαύμα και να ξεδιπλωθούμε σε αυτό.
Ερωτας αληθινός ή θάνατος.
Το ψέμα δεν είναι ζωή!!!
Ότι εμείς είμαστε, τώρα
Ησυχία
Χωρίς άλλα σχέδια
Χωρίς δυχτι προστασίας
Πέφτουμε ή πετάμε, μαζί
Αχ... Χρειάζεται θάρρος να αγαπάς αληθινά και να το επιτρέπεις στον εαυτό σου
Κι εγώ δεν θέλω να μου το απαγορεύω πια επειδή φοβάμαι
Να μου στερώ το τραγούδι της καρδιάς μου
Να με προδίδω
Κι έτσι έγινα φάρος
Αφήνω όλα τα κύματα να με χτυπούν και στέκομαι
Γιατί ξέρω
Γιατί βρήκα κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι ακόμα ψάχνουν...
Βγαίνει στην αρχική μου μια τύπισσα που λέει κάτι πασίγνωστο από καταβολής κόσμου με το οποίο προσωπικά δεν μπορώ να συμβιβαστώ.
Και καταλήγω πως μάλλον διαφωνώ κιόλας.
Εξηγεί, λοιπόν, ότι ο μόνος τρόπος να πετύχει μια σχέση είναι (αν δανειστούμε δύο ρόλους ως μεταφορά, πχ της μαύρης γάτας και του golden retriever ) αν ο άντρας είναι το golden retriever και η γυναίκα η μαύρη γάτα.
Και μετά δείχνει στη σειρά φωτογραφίες διασήμων σε πετυχημένες και αποτυχημένες σχέσεις, εξηγώντας πως κάθε φορά που ερχόταν το τέλος, η γυναίκα ήταν το υποτιθέμενο golden retriever και ο άντρας η μαύρη γάτα και πως οι ίδιες γυναίκες σε άλλες σχέσεις γινόντουσαν οι ίδιες μαύρες γάτες και η σχέση είχε επιτυχία.
Μου φάνηκε θλιβερή αυτή η διαπίστωση.
Αρχικά....τι ενοχλητικοί συσχετισμοί.
Μια γυναίκα για να ανοίξει και να συνδεθεί πραγματικά, θα πρέπει να ερωτευτεί αληθινά.
Βαθιά.
Δεν το λέω εγώ. Αυτή είναι η λειτουργία. Έτσι γίνεται.
Αναρωτιέμαι....
Η ίδια ως γυναίκα δεν το γνωρίζει αυτό, που φτιάχνει αυτά τα βίντεο, ή απλά κουράστηκε να είναι η πραγματική μαύρη γάτα και βολεύτηκε;;;,
Αν η γυναίκα δε νιώσει κι ο ίδιος ο Θεός να κατέβει μπροστά της, δε θα δημιουργήσει μια αυθεντική σχέση μαζί του.
Αυτό με φέρνει στη δεύτερή μου διαπίστωση : Η επιτυχία σε αυτές τις σχέσεις, ποια ακριβώς είναι για τη γυναίκα; Η εκμετάλλευση των παροχών του άντρα της;
Συμφωνία, δηλαδή;
Αν η γυναίκα δεν είναι εντελώς ερωτευμένη, σε ένα βαθύ επίπεδο, απλώς συμβιβάζεται. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό μια γυναίκα ξέρει να το κάνει καλά. Αιώνες τώρα.
Όμως.... Γιατί;
Γιατί;
Ποιος είναι ο λόγος; Ποιο είναι το κίνητρο;
Κι αν εγώ θέλω να ζήσω αληθινά;
Αν θέλω να βιώσω κάτι βαθύ;
Η κοπέλα που κάνει το βίντεο κλείνει με μια φωτογραφία της Μάιλι Σάιρους που κοιτάζει με μάτια αγνά, πανέμορφα, γεμάτα αγάπη τον άντρα που παντρεύτηκε και την δείχνει η τύπισσα στο βίντεο με το δάχτυλο λεγοντας: Golden Retriever!
...
Κρίμα.
Ό τύπος είχε κάτι στα χέρια του, που όμοιό του δε θα βρει ποτέ ξανά...
Αυτή είναι η στιγμή κατά την οποία ο άντρας δοκιμάζεται επιτόπου!!!
Του δίνεται κάτι πολύτιμο εντελώς αυθόρμητα!
Κάτι αγνό, μοναδικό ...
Η καρδιά της...
Εδώ σε θέλω μάγκα μου...
Δυστυχώς... Λίγοι άντρες ξέρουν τι να κάνουν με την καρδιά μιας γυναίκας...
Και σπάνιο το ταυτόχρονα αμοιβαίο...
Ps. Αλλά μην ακούω βλακείες... Όχι και Golden Retriever η Miley Cyrus... Δεν την πολυπαρακολουθώ καλλιτεχνικά αλλά...μη λέμε κι ό,τι θέλουμε τώρα...
Όλοι είμαστε πολλά πράγματα και αποκαλυπτόμαστε πλήρως μόνο εκεί που εμείς επιθυμούμε...
Ps2. Η γυναίκα διαλέγει τον άντρα της. Πάντα.
Για να μπορεί να ανοίξει σα λουλούδι γι αυτόν... Τίμια, απλά, αληθινά, φυσιολογικά...
Μια αληθινή μαύρη γάτα δεν πασαλείβεται με οποιονδήποτε ούτε δείχνει την καρδιά της σε όλους... Κοιτάζει και πηγαίνει κατευθείαν εκεί που θέλει κι εκεί αποκαλύπτεται... Εκεί γίνεται ευάλωτη... Εκεί γουργουρίζει και χορεύει και γράφει ποιήματα και τραγουδάει...
Κανένας άλλος δεν έχει πρόσβαση.
If you ask me, that's the only definition of hot I know.
Μα δυστυχώς οι άνθρωποι πιστεύω ότι έχουν απομακρυνθεί πια από τις πραγματικές ψυχικές διεργασίες...
Κι έτσι κερδίζουν τα στερεότυπα... Και οι σχέσεις ανάγκης ή συμφέροντος...
Ό κόσμος γεμάτος γύρω μας...
Κρίμα...
Καμιά φορά στεναχωριέμαι για εμάς τις λίγες που θα πάμε έτσι...
Που κοιτάξαμε ίσως στα λάθος μάτια...
Μα μάλλον κι ο αληθινός αμοιβαίος έρωτας είναι σπάνιος σα να κερδίζεις το λαχείο...
Γι αυτό έχει τόση αξία.....
Golden Retriever ____________________Black Cat
... Και χαζομάρες...
Δεν σηκώνει ταμπέλες το πηγαίο...
Απλώς αν δεν αρέσει στον έναν από τους δύο να τον κοιτάζει έτσι ο άλλος, τότε....
Δεν είναι ερωτευμένος.
Απλά τα πράγματα.
Α... Και μην ξεχνάτε να παίζετε και κανένα λαχείο που και που...
Να κλαίμε τη ζωή που δε ζήσαμε σε καμία ξαπλώστρα στο Μαυρίκιο, τουλάχιστον... Με κανένα κοκτέιλ στο χέρι...
Γιατί και ζωή δίχως έρωτα και καταραμένη φτώχεια, πάει πολύ...ακόμα και για εμένα που φημίζομαι για τη ρημάδα την υπομονή μου...
Και το soundtrack της ανάρτησης.... Άκου εκεί Golden Retriever o ατόφια ερωτευμένος....
Ήμουν ξαπλωμένη και προσπαθούσα να κοιμηθώ, μα σε ένιωθα να με κοιτάζεις και μου ήταν αδύνατο...
Ανοίγω τα μάτια μου
Αναστενάζω βαθιά
Γυρνάω και σε κοιτάζω
Όντως με κοιτούσες ήδη
Χαμογέλασες κάπως αμήχανα
Σου χαμογέλασα κι εγώ, εξίσου αμήχανα
Τα μάτια σου ήταν και πάλι απαλά
Μείναμε έτσι για κάποια ώρα
Μετά έπρεπε να πάμε κάπου οπότε σηκωθήκαμε και φύγαμε
Ήμασταν σε ένα μέρος παραθαλάσσιο
Έμοιαζε με ξενοδοχείο ή με κάποια βίλα στη θάλασσα
Είχε μια μεγάλη βιβλιοθήκη εκεί σε ένα δωμάτιο ψηλοτάβανο που αντί για τοίχους είχε παντού παράθυρα κι έλουζε τα πάντα το φως
Πέρα, στο βάθος μια όμορφη παραλία
Κοιτούσαμε τα ατελείωτα βιβλία...
Διάλεξες ένα δύο και τα ξεφύλλιζες με φοβερό ενδιαφέρον
Βρίσκω τυχαία μπροστά μου ένα βιβλίο τεράστιο για ζώδια μάλλον,που κάποιος είχε αφήσει σε ένα τραπεζάκι, με τίτλο:
'Τι κάνει μια Ταυρίνα όταν βρει έναν καλό για εκείνη άνθρωπο "
Το παίρνω στα χέρια μου και έρχομαι προς το μέρος σου χαμογελαστή :
" Δεν είναι και φιλοσοφία", σου λέω κάπως ενοχικά - επειδή ήταν για ζώδια - αλλά και με παιχνιδιάρικη διάθεση " Πιστεύω όμως πως βρήκαμε ένα βιβλίο που μάλλον ειδικά εσύ δε θα χρειαστεί ποτέ να το διαβάσεις.... είμαι σίγουρη ότι θα το έχεις διαπιστώσει! "
Χαμογελάς με εκείνη τη χαρακτηριστική γκριμάτσα που κάνεις όταν κάποιος σου λέει εξυπνάδα...
Σιγή
Με κοιτάς
Τρυπάς την ψυχή μου
Σε νιώθω μέχρι το τελευταίο μου κύτταρο
Με φωνάζει κάποιος να βοηθήσω σε κάτι και τρέχω έξω γεμάτη από εσένα
Πέρα από μερικά απαλά συναισθήματα δικά μου, πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία που να μπορώ να αντιπαραθέσω στον εαυτό μου για να συνεχίσω να προσδοκώ ανθρωπιά.
Το όνομά του, γίνεται εφάμιλλο του κρύου.
Εφάμιλλο θερμοκρασιών στις οποίες τίποτα δεν επιβιώνει.
Επέλεξε παθητικά επιθετική στρατηγική
Τα αγόρια σε όλες τις ηλικίες παίζουν πόλεμο στην αρχή με τα ξύλινα σπαθιά τους
Μετά μέσω του ελέγχου
Καταστρώνουν στρατηγικές
Παίζουν ασταμάτητα δίχως τέλος
Δίχως έλεος
Μέχρι το πλήγμα να είναι άξιο αναφοράς
Μα εγώ πολεμούσα για την Αγάπη
Δεν έχω κανένα ενδιαφέρον να πολεμήσω για τίποτα, εφόσον δεν υπάρχει Αγάπη.
Το μόνο που ζητούσα ήταν λίγη ανθρωπιά μαζί με την αλήθεια ως φόρος τιμής σε κάτι σημαντικό και υπαρκτό.
Δυστυχώς, δεν είναι η ανθρωπιά προτεραιότητα για όλους τους ανθρώπους.
Μην ξεχάσετε να περάσετε από τη ρεσεψιόν να παραλάβετε το τροπαιό σας αφού σκοτώσετε επιτυχώς κάθε πιθανότητα.
Did I feel forced to, because I felt like it was unfair for the truth to be buried with me?
Also yes. It would feel like an injustice I could not endure.
Am I a hot mess, sometimes ?
Yes. I can be. I do aknowledge it.
Sometimes I become overly anxious about things.
I am aware.
I have my reasons and I am working on it.
Have I ever lied to you?
Not once.
I have never lied to you.
Every word I have ever told you is the unfiltered truth.
The good and the bad.
Everything, unfiltered!!!
You know every passing cloud and every anchor I have.
You've witnessed all of my seasons (and I have many...)
I haven't hidden anything at all from you.
You know my weak spots.
My insecurities and fears.
My strengths.
My dreams and aspirations.
And hopefully...
My heart...
At my core I am a calm person. I don't talk much.
It may surprise you, but it's true.
I am an introvert,and yet...
I gave it all away to you, for the world to see, knowingly.
I don't care about the rest of the world.
All I care about is...
Can you feel it? Do you see it?
Cause it's all - still - here...
All of it.
I was never good at promoting anything.
I came to you
Raw
Vulnerable
Open
Clumsy
Because there is no other way
I know I am far from perfect...
I am just a simple woman in all honesty...
Is that, OK...? I don't know...
No ribbons, no mirage, no embellishments,no other promise than:
"My heart was ripped open by you when you left and whatever escaped from me, rushed out and has been searching for you on every street, every conversation, every person, every dream..."
I try to be brave, I try to become angry and cold as a coping mechanism
Because it's beyond painful to be lingering in the space between hope and heartbreak
But the truth is
(and if we have to summarize all of it, somehow...)
... I miss you... So much...
And that's at the root of every word I have ever shared with you.
Forget everything, if you remember me by anything, ever
It's this simple fact
I love you.
And, I guess, you can do whatever you want with that...
Γιατί η μόνη περιουσία μας είναι οι ξεχωριστοί για εμάς άνθρωποι και το πόσο πασχίσαμε ή όχι για να χτίσουμε μαζί τους κάτι όμορφο και να το προστατέψουμε
Μέσα από λάθη και συνειδητοποιήσεις και συντριβή και αποτυχίες και τίμιο εσωτερικό αγώνα και αλήθεια που τρυπάει κόκαλα
Γιατί εσύ ήσουν ένα από τα διαμάντια της ζωής μου και θα σε φοράω παντοτινά στην καρδιά μου.
Παρακολουθούσαμε μέσα από μια άλλη αίθουσα που έμοιαζε με στούντιο ηχογράφησης
Κάποια στιγμή στο δωμάτιο άρχισε να ακούγεται ένας ήχος υψηλής συχνότητας πολύ ενοχλητικός που γινόταν όλο και πιο έντονος.
Οι τεχνικοί βρισκοντουσαν σε άλλο δωμάτιο και δεν μπορούσαν να τον ακούσουν.
Κλείναμε όλοι τα αφτιά μας με τα χέρια μας
Και καθώς πλησιάζω το τζάμι να το χτυπήσω για να ειδοποιήσω τους τεχνικούς
Εμφανίζεσαι εσύ από το πουθενά και προσπαθείς με όποιο τρόπο ξέρεις να το φτιάξεις... Και φυσικά (🥰) τα καταφέρνεις... Εκείνη τη στιγμή, μπαίνουν μέσα οι τεχνικοί από το διπλανό δωμάτιο και σου μιλάνε ονομαστικά...Σου λένε ότι σε ευχαριστούν πολύ που πήρες την πρωτοβουλία να τους βοηθήσεις! Σε ήξεραν. Χαιρετίζεστε εγκάρδια. Φεύγουν.
