Literal Poetry

 Που είσαι μωρέ να με πάρεις  μια σφιχτή αγκαλιά και να διώξεις με μιας την πίκρα 

Να θεραπεύσεις

Που είσαι να μου πεις ένα αντρίκιο "Είμαι 'δω. Μη φοβάσαι τίποτα..."

Που είσαι, που σε περίμενα και τα υπέμεινα όλα

ΟΛΑ!!! 

Τόσα χρόνια... 

Μια καθημερινή δοκιμασία 

Μια γυναικεία μοναξιά ασυγχώρετη 

Υπεράνθρωπη 

Πόσοι άνθρωποι θα το έκαναν αυτό!!! 

Πόσοι;;; 

Πόσοι άνθρωποι αντέχουν κάτι τέτοιο; 

Και τίποτα δεν κατάλαβες

Εσύ, ο ίδιος, ζήτημα αν άντεξες τότε ούτε εβδομάδα... 

Σκέψου λίγο!!! Νιώσε!!! 

Τίποτα;;; 

Εγωίστρια επειδή σε ονειρεύτηκα... 

Επειδή ήθελα εσένα, ξεκάθαρα, ξάστερα... 

Επειδή στο είπα! 

Επειδή δεν άλλαξα γνώμη μέσα στα χρόνια 

Δεν αλλάζω γνώμη όχι επειδή είμαι εγωίστρια 

Αλλά επειδή λέω την αλήθεια. 

Η Αγάπη μένει... ΜΕΝΕΙ! 

Κι αν πάλεψα, το έκανα επειδή η αλήθεια μου έχει μόνο εμένα να την επικοινωνήσω 

Δεν μπορείς να διαβάσεις την ψυχή μου 

Παλιότερα που δεν το έκανα, πάλι μου είπες ότι έφταιγα

Πάλι εγώ ήμουν λάθος. 

Πάλι χαρακτηρίστηκα κάπως. 

Τώρα που το έκανα, τίμια, με όλη μου την ψυχή, είμαι εγωίστρια. 

Τελικά, τι περιμένεις από εμένα...

Τι πρέπει να κάνω για να καταλάβεις 

Για να περάσει επιτέλους στην καρδιά σου ή αλήθεια της δικής μου καρδιάς ; 

Έστω και μόνο για να το κατανοήσεις;;;; 

Τι; 

Πες μου και θα το κάνω.

Θα το κάνω γιατί σε πιστεύω ακόμα και μετά από όλη αυτή την ταλαιπωρία... 

Σε πιστεύω... 

Ξέρω ότι υπάρχει κάπου εκεί μέσα σου κάτι... 

Το ξέρω...

Το νιώθω...

Είσαι ακόμα εκεί... Σε νιώθω...

Σ. Ισμήνη "Έρωτας Αναλφάβητος" 

Γιατί δεν "προχωράω" ...; 

Γιατί σ'αγαπώ!!! 

Γι αυτό... 

Μα... Δεν είναι απλό;

Αν δε μπορείς να με αγαπήσεις όπως σε αγαπώ... 

Προσπάθησε έστω να με καταλάβεις... 

Είναι ανθρώπινο...