Πανσέληνος
Ταράζει τον κύκλο μου
Συγχρονίζομαι
Στο κόκκινο
Στον προαιώνιο ρυθμό μου
Ανατέλλω
Φεγγάρι άγριο
Προστάζει ολόκληρη εμένα
Γυναίκα
ρουμπίνια, χρυσάφι και κύματα
Αέναος παφλασμός οι ανάσες
Υπάρχει μια τάξη στο χάος
Συνορεύει με το κορμί μου
Συγχρονίζεται με τη μήτρα μου
Με διαπερνά
Φύση και θαύμα
Όνειρο και τραύμα
Αναδύομαι μέσα από το σπαραγμό μου
Ευάλωτη
Πανσέληνος ολόφωτη
Στο ουρανό σου
I still find myself feeling somewhat shaky
Right before the first day of every month
Sometimes I cry
I don't expect anything at all from anyone
And yet
The part of me that dreamed of him
Suddenly comes up from the grave
Gasping for air
I try to quiet it as best as I can
"Darling... My sweet darling.... You did all you could. Lay without anxiety in your final resting place... This dream has died... It has been long gone. Don't be anxious, anymore. There are no questions left unanswered. There is nothing more to it than the certainty of the Sound of all endings... The sound of silence. "
And so
I try to reprogram my heart
Not to beat faster right before the 1st day of every month
I just let all numbers and dates fly in a big cloud
I try to lose count
I release it all
So that it all lands where it belongs
For all I know tomorrow could very well be the 32nd, or the 110th...
Why not?
No difference whatsoever
I will also name this month differently
Just for the heck of it
It holds some of my most precious treasures in life
Maybe it's name is Jewely
And Jewely never ends, does it?
It never ends
And so I start from a solid point of infinity
A point of existence
I return to the things that do exist
I return to me
I exist
I am timeless
I love beyond anything that can be changed
I ask for nothing
I just keep living
I love me
I am safe
I am free
I am free
I am free
Όπως περνούν τα τοπία
Έξω από το κατεβασμένο παράθυρο...
Όπως περνούν τα χρόνια
Από τις ζωές των δέντρων...
Όπως περνούν οι άδειες υποσχέσεις...
Έτσι περνάνε όλα.
Ακόμα και οι καταιγίδες.
Ακόμα και οι άνθρωποι.
"Στα χείλη μου έρχεται και φωλιάζει
η λέξη ''γιατί''.
Πόσο μάταια μου φαίνονται όλα
πια. Τίποτα δε σε συντροφεύει.
Καμία επιτυχία, καμία Επίδαυρος,
κανένα ''σπουδαία ηθοποιός'',
κανένα χειροκρότημα
τη δύσκολη ώρα.
Τη στιγμή αυτή του κινδύνου,
την κορυφαία στιγμή της ζωής σου,
καταλαβαίνεις
πως αυτό που έχεις κερδίσει,
είναι η ανθρώπινη συμπαράσταση.
Για μένα ήταν
αυτός ο άνθρωπος που δεν έφυγε
ούτε λεπτό από δίπλα μου,
που ήταν πιο μαζί μου απ' όσο
ήμουν εγώ με τον εαυτό μου.
Ο Κώστας είναι ό,τι πιο σημαντικό έχω
κερδίσει στη ζωή μου, η σχέση αυτή,
μαζί βέβαια με το παιδί μου.
Και εύχομαι
σε κάθε άνθρωπο να βρει αυτό
που βρήκα εγώ στη δύσκολη στιγμή.
Τρία χρόνια ταλαιπωρούμαι
με σοβαρό πρόβλημα στην υγεία μου.
Στις πολύ δύσκολες στιγμές της ζωής
ο κάθε άνθρωπος λειτουργεί
διαφορετικά.
Άλλος
ξορκίζει το κακό φωνάζοντας,
άλλος
βγάζοντας έξω την απελπισία του,
άλλος
σιωπώντας και μαχόμενος καρτερικά.
Αυτή η τελευταία
είναι η δική μου περίπτωση.
Μαζί με την οικογένειά μου
θα αγωνιστώ για την υγεία μου,
για τη ζωή μου,
και για την επάνοδό μου στη σκηνή.
Θέλω
να ζω με τους δικούς μου.
Θέλω
να κάνω τη λατρεμένη μου δουλειά.
Θέλω να προσφέρω.
Να αγαπώ και να με αγαπούν.
Δεν χάνονται αυτά.
Δεν θέλω να χαθούν.
Δεν πρέπει να χαθούν."
Τζένη Καρέζη
Την καρδιά μου τι την ήθελες, άραγε...
Τρόπαιο για τη συλλογή του εγωισμού σου;
Κρύο αίμα...
Τόσο δειλός...
Ένας κλέφτης στο σκοτάδι...
Υγ. Μη με διακόπτεις όταν θυμώνω... Κρατάει 17 τέλεια δευτερόλεπτα... Θυμώνω ολόφωτη... Κρίμα που δεν είσαι εδώ να το δεις...
Ίσως αν δεν ήμουν ακόμα ερωτευμένη
Να μη θύμωνα πια
Να μπορούσα κι εγώ να έχω κρύο αίμα...
Ίσως και να έχω ήδη
Πέρασαν πια τόσα χρόνια
Δεν έμεινε πια τίποτε άλλο
Μόνο ησυχία και κάποιες επώδυνες ακίδες που έχουν τ'ονομά σου...
Εγώ που φεύγω όπως μου είπες μια φορά κι εγκαταλείπω...
Μάλλον δεν έφυγα ποτέ...
Βρίσκομαι ακόμα σε εκείνο το δωμάτιο...
Κι εσύ που έμεινες πίσω υποτίθεται, δεν υπήρξες.
Ήθελες απλά να γίνει η δουλίτσα σου.
Ανέκδοτο.
Αυτός που υποφέρει ακόμα υπήρξε μόνος του εξ' αρχής...
Τίποτα, κάτι δικά μου.
Καλή ζωή.
Επώδυνη ακίδα του αποχωρισμού
Της αιώνιας αναχώρησης
Σφηνωμένη στο κέντρο της καρδιάς μου
Η μύτη της γραφίδας μου
Ακατάσχετη αιμορραγία το μελάνι
Ωδύνη, Ωδύνη, Ωδύνη
Γραμμές τα δάκρυα
Ό ήλιος χάθηκε και πάλι στην αγκαλιά της γης
Σκοτάδι
Σκληρή τιμωρία για έναν μονάχα άνθρωπο
Να κουβαλά ολόκληρη τη θάλασσα
Πότε ήσυχη
Πότε μεταλλική, σκληρή και ασημένια
Πότε αφρισμένη σαν τρελή για το ταξίδι
Πότε ανυπόφορη
Η πίκρα
"Γιατί πικραίνεσαι;" μου λες
"Έχεις τόσο ταξίδι ακόμα..." και χάνεσαι κι εσύ παντοτινά
Μαζί με τον ήλιο
Σα μια τελευταία κορώνα σουρεαλισμού λίγο πριν τη σιωπή
Κάποιος μα σίγουρα όχι εσύ
Κάποιος άλλος, από αλλού
Ξένος
Το ταξίδι από εδώ και πέρα
Πικρό
Ανυπόφορο
Βρισκόμαστε όλοι
Μια λάθος επιλογή μακριά από την καταστροφή
Κάρμα
Λάθος και λογαριασμός
Κρατούσες μαχαίρι πάντα
κι ενώ το είδα
Οδήγησα το λατρεμένο χέρι σου κατευθείαν στην καρδιά μου
My scattered silver hair
Shine in direct sunlight
They caught my attention
I see them in the mirror
A moment of clarity
Receipts from the sorrows I 've had to overcome
Silver scars of war
We are still here...
I am still here.
I keep going...
A feeling of affection for this woman I see in front of me
I whisper tenderly to the reflection
"I love you... Thank you... You have been my best companion... "
I wrap my hands around myself, awkwardly
I don't care if it looks silly
Because to me this is the purest, truest and most wholesome kind of affection I have ever received...
I am off the wheel - willingly.
Because I realize
I never was a stop.
I am THE Destination.
The Value.
I will never be one of them.
I am the one, you see.
Always have been.
Always will be.
And that is why I never negotiate with those who identify as passersby.
Σήμερα ξύπνησα και τον ένιωθα χιλιόμετρα μακριά μου...
(Ίσως κάπου στην Κύπρο...Ίσως και όχι... )
Σήμερα αισθάνομαι ότι δε θα τον ξαναδώ ποτέ.
Αισθάνομαι πως δε θα γυρίσει ποτέ.
Πως όλα τελείωσαν παντοτινά.
Αμετάκλητα.
Πως για εκείνον δεν υπήρξαν καν.
Ούτε εγώ υπήρξα.
Σήμερα αισθάνομαι μόνη στον κόσμο.
I admit it.
I "psychoanalyzed" him gradually
Over the course of many years
Piece by piece, patiently
Because I needed to know what made him the way he is
He was silent, you see
And I was going mad
I needed to understand him, even in order to be able to let him go
I had to make some kind of sense out of who that man is!!!
I had to understand him
Because I loved him and not doing so felt like an unbearable option.
One afternoon
I took a pen out and scribbled possible factors on a piece of paper ...
Things I am never going to share with or repeat to anyone but him- if he ever asks... 😅
(He won't, because he will never read my poems anymore...)
And although some may sound a little out there as assumptions, I can't help but wonder how many of them I got right...
I know with certainty I did get some.
He intrigues me more than any work of art in the world.
I wish I could have met him before life traumatized our purest inner child...
But I think I may have, in a dream, once...
He was playing the guitar and singing ❤️
My very own...
Beloved
Nature boy...
In the short time we crossed paths
We never had a single picture together
I always thought it was ironic and kind of unfair
But I'd like to think that if we had met earlier and took one we would look something like this...
Us or... Or maybe even...
(I won't say it. Although I absolutely did think it.)
Για εσάς που χάσατε την εκπομπή αυτής της Κυριακής... 🌠
Εσείς, εγώ, το όνειρο και η μουσική!
Κλείσαμε, όπως κάθε Κυριακή, με το μήνυμα της ημέρας και με το νέο μας outro!
Βρείτε μας:
Facebook : https://www.facebook.com/Music4TheSoulRadioShow
Instagram : https://www.instagram.com/music4thesoul_radio_show/
tiktok : https://www.tiktok.com/@music4thesoul_show
Mixcloud : https://www.mixcloud.com/music4thesoul_radio_show/music
Στιγμιότυπα από το live μας στο tiktok 😊🎧🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶🎶
Ακούστε μας ζωντανά κάθε Κυριακή στις 21.00:
1. Μέσω του player που θα βρείτε εδώ:
https://artemiszannou.blogspot.com ( στο blog υπάρχει και live chat!)
2. Αν προτιμάτε να έχετε και εικόνα μέσω live streaming καθώς ακούτε, βγαίνουμε σε live στο TikTok προφίλ της Αρτέμιδος :
https://www.tiktok.com/@artemis_zannou?_t=8cicj7cPykF&_r=1
3. Μέσω του http://heartfm.net/
4. Πατώντας απευθείας σε αυτόν τον σύνδεσμο: http://s22.myradiostream.com:15672/listen.mp3
Μοιραστείτε τις Κυριακές μας με τους φίλους σας!
=> Για εσάς που θέλετε να μας βοηθήσετε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε: https://www.paypal.com/paypalme/artemiszannou
1. Η ζωή είναι σχολείο για όλους μας. Ο καθένας μας βρίσκεται στην τάξη που αναλογεί σε αυτά που χρειάζεται η ψυχή του να μάθει ανά πάσα στιγμή και μένει εκεί μέχρι να τα μάθει. Κυριολεκτικά. Δεν υπάρχει πρόβλημα χρόνου. Το τέλος του πόνου έρχεται μέσω της κατανόησης με στόχο την εξέλιξη .
Κάθε ψυχή έρχεται με τα όνειρα που θα την ωθήσουν να χαράξει μια πορεία εκμάθησης. Τα όνειρα του καθενός από εμάς είναι εντελώς ξεχωριστά, όπως τα αποτυπώματά μας επειδή αντιστοιχούν στην εντελώς μοναδική μας πορεία. Είμαστε ίσοι αλλά όχι ίδιοι. Είμαστε μοναδικοί. Είμαστε το ΈΝΑ, διασπαρμένο σε κομμάτια.
2. Δεν υπάρχει τύχη και ατυχία.
Κάθε ψυχή επιλέγει με ακρίβεια τις εμπειρίες, τις συνθήκες, τους ανθρώπους και τα μαθήματα του θα πάρει σε κάθε ενσάρκωση εξ'αρχής αλλά και αλληλεπιδρώντας με τη ζωή του. ( Η ταχύτητα της κατανόησης ορίζει την καλυτέρευση - εξέλιξη ή την επανάληψη - στασιμότητα - πόνο κ.ο.κ.)
Ή ενσάρκωση σε αυτό το πεδίο ύπαρξης , προϋποθέτει θάρρος. Εδώ όλα είναι συμπυκνωμένα και βαριά ενώ η ψυχή είναι ελαφριά. Η αλλαγή πεδίου είναι για εκείνους που το λέει η ψυχή τους!!! Υπάρχουν ακόμα και ψυχές που επιλέγουν μονάχα ένα σύντομο πέρασμα στην αρχή, για να δουν απλά πως είναι πριν ξαναδοκιμάσουν να ενσαρκωθούν.(πχ. Μη επιτυχημένες εγκυμοσύνες κ.α.) Και μόνο αυτο το σύντομο πέρασμα προϋποθέτει θάρρος! (άλλο μεγάλο θέμα για κάποιο μελλοντικό ποστ) Η ζωή και ο θάνατος είναι εξίσου φυσιολογικά. Ο θάνατος είναι απλά ότι η νύχτα για τη μέρα.
3. Όλοι έχουμε περάσει και θα περάσουμε από κάθε μορφή ζωής αλλά και από κάθε ανθρώπινη κατάσταση και συνθήκη. (παρελθοντικές και μελλοντικές ενσαρκώσεις.) Δε υπάρχει τύχη και ατυχία. Υπάρχει μόνο εξέλιξη συνειδητότητας μέσω της κατανόησης. Η κατανόηση αυτή αλλάζει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο. Ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι ο ίδιος αλλά καθώς όλα υπάρχουν ταυτόχρονα, οι ζωές μας κινούνται προς την κατεύθυνση της κατανόησης μας. Δεν αλλάζει ο κόσμος, μα καθώς εξελισσόμαστε, μας αποκαλύπτεται. Έτσι αλλάζουν οι συνθήκες της ζωής μας και προχωράμε στο επόμενο μάθημα.
Αυτός που υποφέρει τώρα για κάτι για το οποίο εμείς δεν υποφέρουμε ( πχ. Στέγαση, τροφή, οικονομική δυσπραγία, συμφορές κλπκλπ) είναι εμείς σε κάποιο άλλο χωροχρόνο(ή ακόμα και σε αυτόν. Είμαστε αυτό με το οποίο συνδεόμαστε εσωτερικά.) . ΠΕΡΝΑΜΕ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ως μέρος της κατανόησης και της εξέλιξής μας.
4. Όλα συμβαίνουν την ίδια στιγμή. Τώρα. Ο χρόνος δεν είναι γραμμικός. Παράλληλα σύμπαντα και το ταξίδι της συνειδητότητας.
Δεν είμαστε οι ηλικίες μας. Χρόνος δεν υπάρχει. Είναι απλώς ένας τρόπος που βρήκε ο εγκέφαλός μας για να συγκεντρώνεται στο έργο του. Όλες μας οι ενσαρκώσεις "τρέχουν" τώρα.
Αυτό εξηγείται και από την πληθώρα των παράλληλων συμπάντων/ πραγματικοτήτων.
Τα πιο μακρινά σύμπαντα από εμάς εδώ, έχουν όλο και μεγαλύτερες διάφορες από το δικό μας, αυτά, συνήθως κάποιοι τα ονομάζουν παρελθοντικές ή και μελλοντικές ζωές. Όσο πιο κοντινά είναι τα σύμπαντα αυτά μεταξύ τους, τόσο μικρότερες διαφορές έχουν. Ανάλογα με την εξελικτική μας πορεία σε κάθε ενσάρκωση, η συνειδητότητας μας "χοροπηδάει" ανάμεσα σε αυτά τα πιο κοντινά μας σύμπαντα κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου, αλλάζοντας ανεπαίσθητα ή και καθολικά της συνθήκες της ζωής μας και τις εμπειρίες μας. ( βλπ Ο νόμος της έλξης, ο νόμος της αξίωσης του Neville Goddard)
Bashar on Parallel Realities and Time
Bashar on parallel realities 1
Bashar on Parallel Realities 2
Bashar on Reincarnation, Parallel Realities and Death
Νοιαζόμαστε γι αυτό που θυμόμαστε ότι υπήρξαμε. Με άλλα λόγια, έχουμε υπάρξει το παιδί που σκοτώθηκε και ο δολοφόνος. Ο κλέφτης και ο αστυνόμος και ψεύτες και ακέραιοι. Έχουμε υπάρξει άστεγοι και ναρκομανείς. Διάσημοι. Τρελοί. Βαρετοί. Ευτυχισμένοι. Δυστυχισμένοι.Ηθικοί.Ανήθικοι.Ολοι. Ολα.Σε κάθε επίπεδο. Προσωπικό, κοινωνικό /συλλογικό. Έχουμε υπάρξει ακόμα και πετρώματα και ζώα και φυτά! Εδώ έρχεται ο σεβασμός προς το περιβάλλον, τα έμβια όντα και τον συνάνθρωπο ως κσταστάλαγμα σοφίας... η αγάπη ως αποτέλεσμα της κατανόησης . "Καμία ανθρώπινη κατάσταση δεν μου είναι ξένη. Είμαι άνθρωπος." Terence.
Ύπαρξη θα πει μια ασταμάτητη διαδικασία ΣΥΘΕΜΕΛΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ.
Η ιστορία του λωτού που αναδύεται από τη λάσπη και του φοίνικα που αναγεννάται από τις στάχτες του.
Ο άνθρωπος (ανω-θρώσκω) φτιάχτηκε για κοιτάζει ψηλά, γιατί εκεί πηγαίνει.
Οι προεκτάσεις αυτών των μαθημάτων είναι ΑΧΑΝΕΙΣ και μέρος μιας πολύ σύνθετης και προσωπικής διαδικασίας για κάθε άνθρωπο. Υπάρχω θα πει μεταβολιζω το σκοτάδι μέσα και γύρω μου μέχρι να γίνει - ω Φως.
Ακόμα και τα "άψυχα" αντικείμενα είναι ζωντανά. (ξέρω πως μπορεί να ακούγεται κάτι τέτοιο, όμως αυτό είναι κάτι που ίσως να το συζητήσουμε σε κάποιο άλλο ποστ)
5.Τέλειο κοσμικό σχέδιο.
Όπως η μέρα και η νύχτα. Όπως η εναλλαγή εποχών. Έτσι και οι ζωές μας. Ήρθαμε σε ένα στερέωμα για να απελευθερωθούμε, λαξεύοντας τους εαυτούς μας από τους βράχους που κουβαλάμε. Είμαστε τα βουνά. Είμαστε και τα πουλιά. Είμαστε αυτοί που περιμένουμε και έχουμε μόνο το παντοτινό τώρα. Η δύναμή μας βρίσκεται στην κατανόησή μας. Η κατανόηση φέρνει Αγάπη για όλα. Η Αγάπη φέρνει την Σοφία και η Σοφία φέρνει την Ελευθερία.
Σε ονειρεύτηκα...
Περίμενα έξω από ένα πολύ μεγάλο venue, με ένα σκασμό κόσμου
Γινόταν μια συναυλία και στεκόμουν στην ουρά.
Γυρίζω στα αριστερά μου
Και σε βλέπω
Ήσουν μαζί της
Ήταν μια όμορφη, χαρούμενη, μελαχρινή κοπέλα
Είχες τα μαλλιά σου κάτω
Έφταναν μόλις μία ιδέα πιο κάτω από τους ώμους
Γελούσατε
Ξεφνικά έβγαλε μια χτένα κι άρχισε να σου χτενίζει τα μαλλιά
Μου φάνηκε περίεργο
Μα φαινόσουν χαρούμενος
Με είδες
Κοιταχτήκαμε στα μάτια
Το βλέμμα σου έμεινε επάνω μου για λίγο
Πριν το κατεβάσεις χάθηκα μέσα στον κόσμο
Χάθηκες κι εσύ...
