Δεν είναι ότι δεν ξέρω από αποχωρισμούς
Τους γνώρισα από πολύ νωρίς
Έζησα την απουσία στο μεδούλι μου
Έμαθα μόνη
Απλά κάποιες φορές ο άνθρωπος ελπίζει περισσότερο από άλλες
Και αυτές οι φορές μοιάζουν πάντα με την πρώτη φορά
Ο αποχωρισμός
Κάποιοι άνθρωποι χτυπάνε στη ρίζα της ελπίδας σου
Και γίνεσαι αγνός
Και λαχταράς
Για περισσότερη ζωή
Με χέρια που μένουν
Και λέξεις που επιτέλους έχουν κάποια σημασία
Και ονειροπολείς μάταια
Λες και δεν έχεις παρελθόν να σου θυμίζει
Λες και γεννήθηκες τώρα
Πριν πέντε λεπτά
Λες και δεν έγραψες χιλιόμετρα σιωπηρών δακρύων
Λες και δε θυμάσαι πως ακόμα και οι πιο πολύτιμοι για εσένα άνθρωποι
Είναι απλώς περαστικοί.
Ακόμα και εκείνοι που λαχταρούσες τόσο πολύ να μείνουν λίγο ακόμα ...
Όχι, ψέματα...
Τους ήθελες δίπλα σου
Χωρίς ντροπή
Για πάντα...
Γιατί έτσι είναι το όνειρο
Έτσι κι η λαχτάρα
Δεν είναι υλικά για κέικ
Να τα μετράς με κούπες και κουταλάκια του γλυκού
Κανείς δεν ονειρεύτηκε μια λακκούβα
Όλοι τη θάλασσα ονειρεύονται
Ίσως η δική μου η θάλασσα
Να είναι ο Θεός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου