Literal Poetry

 Και στην τελική, ξέρεις κάτι;

Δε γουστάρω να ανοίξω 

Άνοιξα τόσες φορές και με απογοητεύσατε. 

Απογοητεύσατε την καρδιά μου. 

Προδώσατε την εμπιστοσύνη μου. 

Εσείς, που σας επέλεξα γιατί στα μάτια μου 

Ήσασταν οι καλύτεροι. 

Οι επίλεκτοι. 

Δεν είμαι σταθμός υπεραστικών , είμαι γυναίκα. 

Η καρδιά μου επέλεξε κάποιες φορές 

Και... Τίποτα. 

Μια τρύπα στο νερό. 

Αυτή ήταν η ζωή μου. 

"Άνοιξε"... Άκου άνοιξε.... 

Λες και είμαι παράθυρο με μεντεσέδες. 

ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΊΜΑΙ, λέω! 

Επειδή εσείς κάθε εβδομάδα γυρνάτε και με άλλες δε σημαίνει ότι είμαστε και όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, ούτε ότι μας ευχαριστεί όλους η ποσότητα. 

Δε θέλω έναν οποιονδήποτε άνθρωπο δίπλα μου για να κυλάει η ζωούλα συμπαθητικομιζερούλικα και να πετάω ψυχοσωματικά. 

Προτιμώ ακόμα και το να γίνω μίζερη ολόκληρη, από μια τέτοια προσβολή 

Να ζω ντεμεκ από ανάγκη;;;; 

Καλύτερα να πεθάνω. 

Το προτιμώ. 

Αυτό τουλάχιστον είναι κάτι ΞΕΚΑΘΑΡΟ!

ΔΕΝ ΠΑΣΑΛΙΒΟΜΑΙ γιατί δε γουστάρω. 

Αυτό που ήθελα εγώ, δυστυχώς δεν είναι της εποχής, ή τέλοσπάντων το τοποθέτησα σε λάθος χέρια. 

Κι ούτε το θέλω με όποιον να 'ναι... 

Διατηρώ αυτό το δικαίωμα της επιλογής γιατί αυτή είναι η δική μου ζωή. 

Η δική μου. 

Μου αρέσει αυτό που μου αρέσει 

Με συγκινεί αυτό που με συγκινεί 

Και δεν υποκυπτω απέναντι σε τίποτε άλλο. 

Έτσι είμαι φτιαγμένη. 

Μου πήρε χρόνο βασάνων αλλά το κατάλαβα. 

Δε θέλω να έχω κανέναν πάνω από το κεφάλι μου, αν δεν είναι αυτός που αγαπώ. 

Τέλος. 

"Άκου εκεί, Άνοιξε"...

Ημουν πολύ ανοιχτή, αγαπητέ... 

Περισσότερο από όσο θα έπρεπε.... 

Ήμουν φωνή βοώντος εν τη ερήμω

Δε ψάχνω υποκατάστατα 

Έγινε αυτό που έγινε 

Ένιωσα όπως ένιωσα 

Το βιώνω αληθινά αυτό το πένθος 

Το αγκάλιασα 

Λυπάμαι που δε θα συμπληρώσω 7 τόμους ανδρών που ήταν όλοι οι "μεγάλες μου αγάπες" γιατί και μόνο η σκέψη με ανακατεύει. 

Αν και γνωρίζω καλά πως κάτι τέτοιο ακούγεται πιο θελκτικό για κάθε ανώριμο αρσενικό που θέλει αυτό που δεν μπορεί να έχει. 

Ξέρω ότι αυτές οι μοιραίες, απελευθερωμένες  τύπισσες έχουν μεγαλύτερη πέραση από εμένα, το ξέρω. 

Μα έχουν πέραση σε κοινό που δε με αφορά. 

Καλή απόλαυση, λοιπόν!

Βλέπετε, είστε εσείς αρκετά ανοιχτός για εμένα. 

Όπως και εκείνοι που προηγήθηκαν από εσάς. 

Με καλύπτετε απόλυτα. 

Και πολύ καλά κάνετε, αφού έτσι αισθάνεστε. 

Εγώ επιθυμούσα κάτι που μάλλον δεν υπάρχει, οπότε δεν ψάχνομαι, ούτε παραπονιέμαι επειδή θέλω μόνο αυτό που θέλω. 

Υπάρχω κι αυτό μου είναι αρκετό. 

Οπότε μην ασχολείστε άλλο μαζί μου... 

Συνεχίστε στο δρόμο που επιλέξατε, με την ευχή μου. 

Κάντε το προγραμματάκι σας και ζήστε κι εσείς, όπως κι εγώ, 

με τις απόλυτες επιλογές σας. 

Γιατί έτσι πάνε αυτά. 

Κατά βάθος, όλες οι επιλογές μας είναι πάντοτε απόλυτες! 

Γιατί αν δεν είναι, τότε δεν είναι επιλογές αλλά παράσταση, κι εγώ το θέατρο το άφησα προ πολλού. 

Ακόμα και η πίκρα μου είναι προτιμότερη από έναν "αναγκαστικό" συμβιβασμό. 

Ποτέ. 

Εκτός αν γίνει κάποιο ακατανόητο θαύμα 

Πράγμα που δεν το περιμένω, ούτε με απασχολεί...

Δεν πειράζει... 

Με αγαπώ εγώ 

Για 10.000 άντρες μαζί! 

Με κρατάω, με υπολογίζω. 

ΜΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ. 

Και από όλα αυτά τίποτα δεν παίρνουμε μαζί μας 

Ούτε καν τους ανθρώπους που αγαπήσαμε 

Μόνο τις αλήθειες μας. 

Ελευθερία;;;;;

Μόνο;;;;

ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!!! 

Όχι απλώς Ελευθερία! 

Και Κατερίνα και Νατάσα και Μαρία και Κωνσταντίνα και ότι άλλο θέλετε. 

Όπως αγαπά ο καθένας. 

The Children's Hour, 1961