Σε συνέχεια του προηγούμενου άρθρου...
Όπως κάθε κανόνας που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και η συζήτησή μας για την τοξικότητα της υπερπροσφοράς έχει μια μοναδική εξαίρεση που τον επιβεβαιώνει.
Η τοξικότητα υπάρχει ακόμα και στην αλόγιστη ελευθερία!
Μιλάμε για τα δύο άκρα της ίδιας διαδρομής.
Το να νιώθουμε εμείς καλά, δεν είναι η μόνη παράμετρος. Υπάρχει ακόμα μια :
Ό λόγος μας, το δίκαιο και η ακεραιότητά μας.
Δηλαδή :
Άπαξ και υποσχεθούμε κάτι ή αναλάβουμε μια υποχρέωση, είναι απαραίτητο να τη φέρουμε εις πέρας, χωρίς πισογυρίσματα - εκτός αν δεν είχαμε την πλήρη εικόνα όταν υποσχεθήκαμε κάτι, ή διακρίνουμε δόλο ή τέλοσπάντων πραγματικό κίνδυνο κατά της ζωής, της ψυχικής μας υγείας ή της προσωπικότητας μας κλπ.
Ό άνθρωπος είναι ο λόγος του.
Γι αυτό είναι απαραίτητο να προσέχουμε πάντα τι λέμε - κάθε φορά που ανοίγουμε το στόμα μας.
Είναι πολύ σημαντικό, πριν υποσχεθούμε κάτι σε κάποιον ή πριν αναλάβουμε μια υποχρέωση, στο μέτρο του δυνατού, να παραμένουμε ακέραιοι ως την απόλυτη περαίωση του στόχου. Είτε πετύχει, είτε αποτύχει, γνωρίζοντας ότι εμείς και μόνο εμείς είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι στο ποσοστό που μας αναλογεί για την επιλογή μας και κάθε τι που απορρέει από αυτήν. Μιλάμε πάντοτε για εκείνα που μας αναλογούν φυσιολογικά στη ζωή, όπως για παράδειγμα :
Είναι υπέροχο να γίνεται κάποιος γονιός. Μα πριν φτάσει εκεί θα πρέπει να ξέρει ότι θα έρθουν στιγμές που θα "φτύσει αίμα" ακόμα κι αν όλα πάνε καλά. Άρα δεν έχει το δικαίωμα ένας γονιός να κρατήσει αιχμάλωτο της υπερπροσφοράς του το παιδί του, ούτε να το εκδικείται, ούτε να το γεμίζει ενοχές, ούτε να το εχθρεύεται (Δε μιλάμε για επιλοχειο κατάθλιψη ή άλλες τέτοιες ορμονικές ή ψυχονοητικές διαταραχές που κι αυτές μπορούν να βελτιωθούν ή και να ξεπεραστούν. Το παιδί, άλλωστε συγχωρεί ένα γονιό που παραδέχεται τα λάθη του ή ακόμα και την ανεπάρκειά του σε πλήρη ειλικρίνεια και διδάσκεται από αυτόν. ) . Ο γονιός δίνει στοίχημα μόνο με τον εαυτό του για το ρόλο που επέλεξε.
Κάποιος που αναλαμβάνει ένα οποιοδήποτε Project πέρα από τις δυνάμεις του, έρχεται στο σταυροδρόμι της απόφασης. Ή θα συμφιλιωθείς απόλυτα με την επερχόμενη ανηφόρα και θα γίνεις ακέραιος ορειβάτης που τιμά τη ζωή που του δόθηκε ή καλύτερα κάθησε στην πεδιάδα! Δεν είναι κι αυτό κακό! Για την ακρίβεια είναι κι αυτό υπέροχο! Όλα για τους ανθρώπους είναι!
Αν πάλι κάνεις λάθος εκτίμηση, χωρίς δόλο και επέλεξες λάθος δρόμο, δράσε άμεσα για να αλλάξεις διαδρομή.
Ζήτα ειλικρινά συγνώμη και παραδέξου ότι υπερεκτίμησες τις δυνάμεις σου στη δεδομένη στιγμή. Αν μπορείς και είναι ηθικό να κάνεις πίσω, κάνε πίσω επικοινωνοντας την απόλυτη αλήθεια.Αν λες την αλήθεια, η αλήθεια είναι πάντοτε αρκετή!
Αν δεν μπορείς να κάνεις πίσω, αν αυτό είναι ανήθικο ή άδικο ή αδύνατο, τότε σου ανατέθηκε ένα έργο ζωής. Παρ'το απόφαση και συνέχισε! Αυτός είναι ο δρόμος σου!
Εν κατακλείδι :
Ελευθερία δε σημαίνει κάνω ό,τι γουστάρω. Η ασύδοτη και ασυνείδητη άνευ ακεραιότητας ελευθερία είναι επίσης ανήθικη. Αν δεν είμαστε ακέραιοι, άξιοι απόλυτης εμπιστοσύνης και δίκαιοι στο βαθμό του δυνατού, αν δεν πασχίσουμε ποτέ για κάτι που αγαπάμε ή για κάτι που πιστεύουμε ή για κάτι που επιλέξαμε ,τότε δεν είμαστε τίποτα.
Και που δίνει στο ταξίδι, το άρωμα...
Καλή μας συνέχεια, συν-ταξιδιώτες στο χωροχρόνο... 🌠
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου