Last letter

Ποιος κάνει διανοητικοποίηση του άλλου; 

Α ναι... 

Εγώ, είπαμε. 

Σωστά.

Κατά τα άλλα βγήκε το πόρισμα,βλέπω. 

Μαζί με τη διάγνωση. 

Μπράβο, μπράβο. 

Πρωτοχρονιάτικο το ραβασάκι. Να είσαι καλά. 

Εντάξει, απλά δε μ'αγαπάς... Το καταλάβαμε. 

Αν μ' αγαπούσες, έστω και ανθρώπινα, δε θα μου φερόσουν ποτέ έτσι.

Τόσο απλά. 

Θα γινόσουν αγκαλιά. 

(Μα τι λέω κι εγώ τώρα, προς Θεού βρε παιδί μου....) 

Τώρα όχι απλώς απέχεις, γράφεις και αυτά τα πράγματα... 

Επιτέλους κατάλαβα τι σκέφτεσαι για εμένα, τουλάχιστον! 

Κάθε φορά με σοκάρουν τα συμπεράσματά σου.... Δεν έχω λόγια... 

Μακριά από φαντασμένες! 

Μαζί σου! 

Που να μπλέκεις τώρα... 

Άσε δεν πειράζει, καλά είσαι εκεί που είσαι! 

Δε θα με καταλάβαινες ποτέ και να ερχόσουν... 

Θα μπορούσες απλά να ζητήσεις μια συγνώμη... (Άγνωστη λέξη;) 

Θα μπορούσες ποτέ να με κοιτάζεις στα μάτια και να μου τσαμπουνάς αυτές τις χαζομάρες; 

Γιατί εγώ θα μπορούσα να σε κοιτάζω και να σου πω αυτό που αισθάνομαι. 

Για εμένα αυτό θα πει αλήθεια. 

Οι θέσεις δοκιμάζονται στην παρουσία. 

ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ σε κάθε συνθήκη. 

Από μακριά λέει ο καθένας ό,τι να 'ναι! 

Αν κρύβεσαι, τότε λυπάμαι για τις θέσεις σου.... Είναι "λίγες", πολύ "λίγες". 

Όλο αυτό ίσως να είναι ένας θεσπέσιος χαρακτήρας για κάποιο βιβλίο σου, αλλά σίγουρα δεν είμαι εγώ. 

Η διάγνωση από μακριά αγαπητέ είναι ο φόβος σου να πλησιάσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται. 

... 

... 

... 

Εντάξει; Μπήκε σε τάξη τώρα το πρόβλημα; 

Με "τακτοποίησες" καλά; 

... 

Κατά βάθος ξέρεις ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. 

Παρ'ολα αυτά, επειδή εσύ τα έσβησες όλα, θεωρείς αυτονόητο ότι όλοι λειτουργούν όπως εσύ. 

Τι ολοκληρωτικό, ασφυκτικό καθεστώς είναι αυτό;;; 

Βάζεις πολύ στενά πλαίσια για τους άλλους... Ένα βήμα πιο έξω και πέφτει τσεκούρι. 

Για τον εαυτό σου κάνεις άραγε το ίδιο; 

Δε με είδες γι αυτό που είμαι. 

Το αποδέχομαι. 

Όπως μπορεί ο καθένας. 

Έχει κι αυτό μια τιμιότητα. 

Με αυτό που έγραψες κατάλαβα πολλά περισσότερα από αυτά που έγραψες. 

Δεν μπορώ να κάνω και τίποτα επ'αυτού. Ο καθένας σε αυτή τη ζωή πορεύεται με τις επιλογές του. 

Δεν ξέρω που θα μας οδηγήσουν οι επιλογές μας, αλλά αυτό που ξέρω και μπορώ να το πω δίχως φόβο, όπου κι αν με βάλουν, ακόμα και στο πιο επικίνδυνο σημείο, ακριβώς απέναντί σου είναι ότι σ' αγάπησα αληθινά. 

Όπως ήξερα. 

Με αυτό που είμαι ολόκληρο. 

Και πληρώνω όλο το κόστος. 

Με όνομα, διεύθυνση, ζωή και παρουσία. 

Καλή χρονιά.