Literal Poetry

 Με άνοιξε

Με ενεργοποίησε 

Μου επέτρεψε να είμαι αθώα και να λέω αυτό που πραγματικά αισθάνομαι

Κι έπειτα... 

Χάθηκε... 

Δεν τον ξαναείδα ποτέ. 

Κι έμαθα να ζω

Με τα λουλούδια που ονειρευόμουν να του χαρίσω, στο στέρνο 

Με παφλασμούς στους πνεύμονες 

Με ξαφνικές μπόρες στα μάτια 

Έμαθα να ζω με ποιήματα 

Χωρίς να περιμένω τίποτε άλλο 

Ελεύθερη 

Έμαθα να σκοτώνω την ελπίδα τραβώντας την από τη ρίζα την ίδια στιγμή της πρώιμης έκφρασής της

Έμαθα ότι η ζωή μου είναι ευλογημένη ακόμα κι αν δεν έρθει ποτέ ξανά 

Έμαθα ότι μπορώ να τον αγαπώ χωρίς να το ξέρει 

Χωρίς να το θέλει 

Χωρίς να του το πω ποτέ ξανά 

Μπορώ να έχω έναν όμορφο, σιωπηλό κήπο μέσα μου για εκείνον 

Που θα μπορώ να επισκέπτομαι 

Όποτε με κατακλύζει η χαρά ή η λύπη 

Εκεί θα αφήνω τα στεφάνια μου και θα λέω δύο κουβέντες 

Μυστικές 

Επτασφράγιστες 

Ιερές 

Δικές μου και δικές του...