Θυμάμαι πως καμιά φορά
Χανόμουν κρυφά και ένοχα, ακριβώς στο σημείο που άνοιγε η μπλούζα σου
Λίγο κάτω από το λακάκι του υπέροχου, αντρικού, δυνατού λαιμού σου
Και ελπίζοντας πως δε θα το καταλάβεις, φανταζόμουν τη μορφολογία του στέρνου σου
Τη θερμοκρασία σου
Τη μυρωδιά σου
Τη δύναμή σου
Την αίσθησή σου στο δέρμα μου
Ένιωθα πως πίσω από τα - μερικές φορές - ακατανόητα, μα λατρεμένα, πουκάμισά σου
Κρυβόταν η πατρίδα μου
Ήθελα να σε αγγίξω
Να νιώσω το σφυγμό σου
Να σε νιώσω...
Να νιώσω εσένα...
Ήμουν τόσο μεθυσμένη από εσένα...
Μεθυσμένη από εσένα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου