Letters to AP

 Σκληραίνω μέσα μου για να επιβιώσω

Κι εκεί που το κατακτώ και νιώθω δυνατή 

Βλέπω γύρω μου πράγματα που συμβαίνουν και 

Σκέφτομαι πως αν πάθαινες ποτέ τίποτα εσύ 

Θα πέθαινα την ίδια στιγμή 

Νιώθω κουρέλι και μόνο στη σκέψη

Διαλύομαι!!! 

... 

Βλάκα... Βλάκα...!!! 

Είσαι τόσο βλάκας...!!! 

Τίποτα δεν κατάλαβες... 

Τίποτα... 

Να προσέχεις τον εαυτό σου...

Σε παρακαλώ... 

Και ας μη σε ξαναδώ μπροστά μου ποτέ 

Δεν πειράζει 

Τι να γίνει 

Αυτό θες. 

Ορίστε λοιπόν. 

Μου τη δίνει που με νοιάζει. 

Ήθελα να είμαι σαν όλες αυτές τις μυστήριες που σου αρέσουν μα είμαι δυστυχώς βλαμμένη και με νοιάζει 

Κακώς βρίζω εσένα 

Εγώ είμαι η χαζή 

... 

Τέλοσπάντων. 

Κάθομαι και κλαίω σα χαζή, λοιπόν, μια απλή, συνηθισμένη Παρασκευή για κάτι που φοβάμαι, χωρίς να συμβαίνει, και θα αρχίσεις πάλι να με κράζεις μέσα σου και να με χαρακτηριζεις γιατί δεν έχεις καταλάβει τίποτα τόσα χρόνια... 

Χαμπάρι δεν πήρες... 

Κι ούτε θα καταλάβεις και ποτέ. 

Ο άντρας εκεί που δεν αγαπά δε χαμπαριάζει τίποτα... 

Αυτό ήταν....

Δυστυχώς...