Synaptic Bloom

Ψάχνω να βρω τρόπους να επιστρέψω στη ζωή

Εκείνη των ζωντανών 

Τη δική μου, υποτίθεται 

Που θα είναι άλλη 

Αλλαγή ολοκληρωτική βράζει μέσα μου

Έχει ήδη συμβεί κι ας μην συμβαίνει τίποτα φαινομενικά  

Όμως δε θέλω να βγω από τα τείχη ακόμα

Κάνω σχέδια για τον εαυτό μου 

Στην ησυχία 

Παίρνω το χρόνο μου 

Προετοιμάζω, ενημερώνομαι, αναλύω, αποφασίζω 

Μετράω αντίστροφα 

Ζυγίζω το υγρό, καυτό κουράγιο μου 

Τι είναι εκείνο που αντέχω; 

Πόσο αντέχω να διαπραγματευτώ; 

Που βρίσκονται τα πραγματικά μου όρια; 

Πως θα σεβαστώ και θα προστατέψω το νευρικό μου σύστημα μέσα στο χάος που θυμάμαι; 

Είμαι σχεδόν εκεί

Ξαναγεννιέμαι 

Όταν έρθει η στιγμή 

Πόνος και γέννα 

Αν όλα πάνε καλά 

Θα επιστρέψω στον κόσμο αλλιώς 

Αν όχι 

Θα ζήσω και θα πεθάνω 

Πίσω από αυτά τα τείχη

Μαζι με τις παλιές μου ιστορίες. 

Είναι 50/50 

Ακροβατώ στην κόψη 

Οτι κι αν συμβεί όμως από τα δύο, είμαι εξίσου εντάξει 

Τελικά 

Αυτός ο κύκλος είναι νέος έτσι κι αλλιώς 

Είμαι εγώ αλλά άλλη 

Ίδια μάτια, άλλο βλέμμα 

Όλα όσα συνέβησαν πέρασαν από μέσα μου αληθινά 

Άφησαν όλα τα σημάδια τους 

Κι έτσι δεν είμαι πια εγώ 

Πίσω από αυτά τα τείχη 

Είμαι κάτι άλλο, πιο περίπλοκο και πιο ευθύ 

Πιο βαθύ

Και με τη γνώση πως είμαι κάτι παράταιρο 

Κάτι μόνο του 

Σκέφτομαι να προσπαθήσω μια ακόμα φορά 

Να φέρω το μαγικό μου κόσμο 

Στη ζωή 

Καθαρή τρέλα, δηλαδή 

Ίσως και αποστολή αυτοκτονίας... 

Αν προχωρήσω, θα μάθουμε... 

Κι αν δεν προχωρήσω, νιώθω και πάλι εντάξει με τον εαυτό μου 

Γιατί σε αυτή τη ζωή έχω ξεπληρώσει 

Δε χρωστάω τίποτα και σε κανέναν. 

Ούτε επίδειξη κουράγιου, ούτε κάποια απόδειξη. 

Είμαι αυτή που είμαι. 

Αυτή που επέζησε. 

Ό,τι κάνω, πρέπει να μου δίνει χαρά ή να μου απαντά σε κάποια προσωπική απορία... 

Τα υπόλοιπα δε με αφορούν. 

Ξεχρέωσα. 

(και με το παραπάνω)