Μια προσευχή για την ανθρωπότητα...
Προσεύχομαι να θυμηθούμε...
Να επιστρέψουμε στην αγνότητά μας πριν καταστρέψουμε κάθε ομορφιά και ευλογία γύρω και εντός μας... Πριν αυτοκαταστραφούμε...
Αν πρέπει οπωσδήποτε να σκοτώσουμε κάποιον, ας είναι το θηρίο μέσα μας...
Δε μου αρέσει αυτή η εποχή... Δεν την καταλαβαίνω...
Εεε, συνάνθρωποι!
Εδώ ήρθαμε για λίγο!
Ήρθαμε για να μάθουμε!
Να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε...
Τι κάνουμε με το χρόνο που μας δόθηκε;;;
Δεν υπάρχει τίποτε άλλο άξιο λόγου...
Πληγώνουμε το θαύμα καθημερινά, φτύνουμε στο πρόσωπό του κι έπειτα ισχυριζόμαστε ότι δεν υπάρχει θαύμα επειδή κάνουμε πως δεν το βλέπουμε καν
Τα δεδομένα εκτιμώνται όταν γίνονται ζητούμενα κάποιες φορές
Όμως το θαύμα ακόμα και τώρα υπάρχει
Κι αν συνέλθουμε και αντιληφθούμε πως βαδίζουμε λάθος
Αυτό θα μας συγχωρέσει
Θα μας αγκαλιάσει
Και θα χτίσει μαζί μας εκ νέου, απ'το μηδέν τον κόσμο...
Αυτή η εποχή θα μπορούσε να είναι όμορφη πολύ
Μα ενώ ασκήμια, στο φυσικό κόσμο, δεν υπάρχει δημιουργήσαμε εμείς μια ακατάληπτη τεχνητή ασκήμια και της μοιάσαμε
Η ομορφιά προϋποθέτει κάποια αρμονία...
Ακόμα και ο θυμός είναι χρήσιμος όταν είναι υγιής
Όμως
Ό πόλεμος
Τα σκοτεινά συμφέροντα
Η απανθρωπιά
Δε θα μας οδηγήσουν ποτέ σε έναν όμορφο κήπο γεμάτο αγάπη
Κι οι ιστορίες μας θα μοιάζουν με λασπωμένα περάσματα μέσα από έναν ακατανόητο κόσμο...
Αυτή η εποχή με πληγώνει
Με πληγώνει γιατί μοιάζει πιο γκρι από ποτέ
Με πληγώνει για τα παιδιά αυτού του κόσμου
Που άξιζαν περισσότερα, μα τους τα κλέψαμε,τους τα καταστρέψαμε, τους τα κάψαμε ή τους τα σκοτώσαμε,χωρίς καν να μας ανήκουν στην πραγματικότητα.
75 με 80 χρόνια περίπου μέσο όρο, θα ζήσει ο καθένας από εμάς σε αυτή τη γη...
Τίποτα δε θα πάρουμε μαζί μας
Ας κάνουμε ό,τι μπορεί ο καθένας από εμάς ώστε να αφήσουμε τουλάχιστον αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο...
Δε νομίζω ότι υπάρχει κανένας άλλος σημαντικότερος σκοπός στη ζωή...
Καμία άλλη πιο σημαντική επιτυχία
Από το να πασχίζουμε να αφήνουμε τα πράγματα λίγο καλύτερα από ότι τα βρήκαμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου