Οι άνθρωποι είναι μικρά σύμπαντα. Εκείνοι με την πιο διεισδυτική ματιά, δε θα έπρεπε να μένουν στην επιφάνεια, μα να ξέρουν ότι υπάρχει βάθος σε όλα. Γενικότερα όμως, είναι αλήθεια πως οι άνθρωποι μας αποκαλύπτονται μέχρι το σημείο που μας επιτρέπει η προκατάληψή μας γι αυτούς και πάντοτε έτσι ήταν στον κόσμο. Αν δε δουλέψει κανείς πρώτα με τις βασικές του πεποιθήσεις θα βρίσκει πολλούς αποδιοπομπαίους τράγους για τα δικά του άλυτα μυστήρια και πολλά σκαλοπάτια για να φαίνεται ο ίδιος ψηλότερος σε ένα ανύπαρκτο βάθρο. Γενικότερα, αν ζεις από την καρδιά σου, δε σε νοιάζει τίποτε από όλα αυτά τα παιχνίδια "δύναμης". Απλά τα παρατηρείς με τρυφερότητα. Δεν υπάρχει άλλο κοινό για τον καθένα από εμάς. Μόνο ο εαυτός μας. Η ευτυχία του καθενός μας είναι καθαρά προσωπική υπόθεση. Οι ψυχές μας πάλλονται σε αυτή τη γη για περισσότερη αγάπη, κατανόηση και αποδοχή...
Η μεγάλύτερη ένδειξη παιδείας είναι ο απόλυτος, αδιαπραγμάτευτος σεβασμός μας για τους άλλους, χωρίς την ανάγκη να μας τον κερδίσουν πρώτα με κάποιον τρόπο και η αυτόματη γνώση ότι κάθε άνθρωπος είναι ένα αχανές και άγνωστο σύμπαν - ακριβώς όπως εμείς - και μια ευκαιρία για την προσωπική μας εξέλιξη. Ό,τι σε ενοχλεί στους άλλους είναι δικό σου - είτε σαν ενόχληση, είτε σα συσχέτιση - και χρειάζεται ακόμα τη φροντίδα σου.
Εξάλλου τα αβασάνιστα συμπεράσματα μου θυμίζουν το γνωστό ανέκδοτο λογικής:
"Το μπουζούκι είναι όργανο,
Ο αστυνόμος είναι όργανο.
Άρα ο αστυνόμος είναι μπουζούκι."
Ας αφήσουμε τους άλλους κι ας στρέψουμε την προσοχή μας ο καθένας πρώτα στον εαυτό του...
Εκεί θα βρούμε υλικό για πολλές ακόμα ζωές..
Μπορεί φαινομενικά οι εβδομάδες να ξεκινούν Δευτέρα και να λήγουν Παρασκευή ή Κυριακή...μα η ζωή είναι ένα συνεχές... (τι;)...θαύμα.
Μαραθώνιος και όχι σπριντ.
Ας μη βιαζόμαστε να κρίνουμε...δεν έχει νόημα, άλλωστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου