Δεν απέμεινε καμία συνεννόηση
Ηλεκτροφόρα καλώδια κόβουν το φεγγάρι
Γλυστρούν οι άνθρωποι στις χλωμές ράγες
Δρομολόγια
Κανόνες
Πεταχτά φιλιά
Άνοιξη κρυφή
Σταγόνες οι σκέψεις
Τα σύμπαντα χωρίζονται απ'τους ανθρώπους
Ξεριζώνονται οι αγάπες
Όπως τα ρούχα αλλάζουν ντουλάπες
Τύμπανα παίζουν ξέφρενα σε κάθε βήμα
Ησυχία
Στάζει ο κόσμος στα παπούτσια μας
Η ομορφιά κι η δυστυχία αγκαλιάζονται σφιχτά
Καπνός και γέλια
Έχουμε δρόμο ακόμα
Δρόμους πολλούς
Αυτούς που αφήσαμε κι εκείνους που θα βρούμε
Που πάντα κάτι θα μας θυμίζουν
Από το λίγο που ζήσαμε μαζί
Φίλοι και ξένοι
Στην ίδια πόλη
Σε άλλο σύμπαν
Ποτέ ξανά εδώ
Φτερό που χάθηκε με τον αέρα
Τίποτα δεν έμεινε
Θυμάσαι...
Πες μου, θυμάσαι...;
Τυφλοί
περιφρονούμε τ'αστερια
Αφού πρώτα τα ευχαριστήσουμε
Ύστερα θα τα αρνηθούμε
Γιατί καταλαβαίνουμε μέχρι εκεί που μπορούμε
Κι αυτό είμαστε ο καθένας ξεχωριστά
Μα και ο ένας για τον άλλον
Τι έλεγα;
Α ναι...
Ηλεκτροφόρα καλώδια κόβουν το φεγγάρι...
Εσύ κι εγώ, έλεγα
Ποτέ ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου