Υπάρχει κάτι που θέλω να πω σε όλους τους ανθρώπους...
Έτσι όπως το έχω καταλάβει εγώ.
Είναι το εξής:
"More people - More Karma."
Χρειάζεται προσοχή στις συνδέσεις μας! Με κάθε νέο άνθρωπο, ανοίγουμε ένα νέο κύκλο του Κάρμα. Ανοίγουμε νέους λογαριασμούς.
Θα πρέπει οι άνθρωποι της ζωής μας να είναι επιλεγμένοι με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούμε να πούμε πως τελικά... κάθε μπόρα, κάθε κακοτοπιά... Άξιζε...
Να κοιτάς αυτόν τον άνθρωπο και μέσα σε όλο τον πόνο που προκαλέσατε ο ένας στον άλλον, μέσα σε κάθε διαφωνία, μετά από κάθε θεόρατο εμπόδιο και όλον τον κόπο ψυχής που εμπεριέχεται σε κάθε ουσιαστική σχέση, να μπορείς να πεις : "Χαλάλι!"
Οι σχέσεις δεν είναι ποτέ οι πηγές της ευτυχίας μας.
Η ευτυχία είναι παροδικές στιγμές απόλυτης συνάντησης με κάτι ή με κάποιον - ακόμα και με τον εαυτό μας.
Η ζωή είναι δύσκολη, πολύ δύσκολη και κάθε άνθρωπος παραπάνω, ανεβάζει τον πήχη αυτής της δυσκολίας.
Σε όλα τα πράγματα είναι σοφό και τίμιο να ανοίγεται ο καθένας μας μέχρι εκεί που μπορεί και πιστεύει ότι αξίζει.
Μην ανοίγετε κύκλους με ανθρώπους αβασάνιστα...Δεν συνδεόμαστε με νέους ανθρώπους μόνο από βαρεμάρα ή για λόγους αποδοχής... Είναι εξασφαλισμένος πόνος.
Όχι μόνο προσωπικός.
Πολλές φορές μια δική μας κίνηση μπορεί να προκαλέσει ανυπέρβλητες βλάβες στη ζωή κάποιου άλλου ή και πολλών άλλων ανθρώπων. (οικογενειακό κάρμα κλπ)
Κι είναι και αυτό μέσα στο σχέδιο όμως...
Αν νιώθει κανείς ότι δε θέλει ή δεν αντέχει να ανοίξει νέους κύκλους,αυτό είναι από μόνο του μια πλήρης και ειλικρινής κατάσταση.
Κοιτάζοντας γύρω μου στις ζωές των αγαπημένων μου ανθρώπων αλλά και στη δική μου ζωή, βλέπω πως κάθε πράγμα που δημιουργείται αποκτά δική του ζωή. Ξεφεύγει από τα χέρια μας.
Κάθε σύνδεση, έχει δικιά της τροχιά και πολλές φορές, η τροχιά αυτή είναι εντελώς ανεξάρτητη της βούλησης των ανθρώπων.
Ενεργοποιούνται εκείνοι οι μηχανισμοί, αποκτάται τέτοια επιτάχυνση στο αναπόφευκτο... Οι άνθρωποι γινόμαστε μικροί κάποιες φορές μπροστά στους μηχανισμούς αυτούς. Δεν περνούν όλα από εμάς...
Οι σχέσεις είναι όπως τα χημικά στοιχεία σε έναν πίνακα,με τη διαφορά ότι ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις σε βάθος πως θα εξελιχθεί τι...
Για αυτό χρειάζεται σοφία όταν ενώνουμε τη ζωή μας με άλλους ανθρώπους... Χρειάζεται να αναγνωρίζει κανείς με σιγουριά πως αν και η πιθανότητα να αποτύχουν όλα οικτρά, είναι απολύτως υπαρκτή, αξίζει τον κόπο να τολμήσει!
Το αναπόφευκτο γίνεται κομμάτι της Σοφίας.
Γιατί σε αυτό το πεδίο, όλα γίνονται μέσω της δράσης.
Αναγκαστικά... είμαστε 50%λάσπη και 50% αστερόσκονη...
Έτσι λοιπόν, κανείς δεν αποφεύγει τη συντριβή - με τον έναν ή τον άλλον τρόπο - όμως είναι σημαντικό οι συναντήσεις μας με τους ανθρώπους να αξίζουν τον κόπο...
Χαλάλι σου... ♥️