Μάλιστα...
Αυτά είναι...
Άρχοντας και μπράβο του. Υποκλίνομαι!
Κι ύστερα μιλάμε μερικοί για το τετράγωνο της υποτείνουσας...
Όπου λείπει το συναίσθημα
Οργιάζουν οι αμπελοφιλοσοφίες τελικά...
Δυστυχώς...
Τι να λέμε τώρα...
Τι να λέμε...
Χαμένα χρόνια.
Ας είναι καλά οι άνθρωποι... Ας το ζήσουν και για εμάς τους υπόλοιπους που πέσαμε υπέρ της Παγκόσμιας Ειρήνης, του αλτροτισμού, της κοσμικής αγάπης, του τετραγωνίσματος του κύκλου, της σιωπής και του απόλυτου τίποτα (τελικά).
Και γενικά, οτιδήποτε άλλο για να μην μιλήσουμε σαν άνθρωποι ο ένας με τον άλλον.
Κρίμα.
Εγώ φταίω μόνο.
Εγώ έκανα το λάθος.
Το μεγάλο λάθος.
Το ασυγχώρητο...
Επέλεξα ολόψυχα.
Το φταίξιμο είναι όλο δικό μου.
Μόνο δικό μου.
Δική μου κι η ευθύνη.
Καλά να πάθω, λοιπόν.
Καλά να πάθω.
Στην επόμενη ζωή ελπίζω να τα πάω καλύτερα...
Γιατί σ'αυτήν....
Δυστυχώς...
Δυστυχώς....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου