Ξεπέρασα κάθε εμπόδιο
Έπρεπε να το ξεπεράσω
Και μπήκα σε μια καθολική αναστάτωση
Ακολούθησα την αναστάτωσή μου και
επέστρεψα - μετά από άθλους και θεόρατα βουνά- και πάλι στην αθωότητά μου
Στην αυθόρμητη αθωότητα που μου είχαν λοιδωρήσει κατ'επανάληψη και συστηματικά σ' όση ζωή θυμάμαι...
(Τους συγχωρώ γιατί δεν καταλαβαίνουν...)
Επέστρεψα στο λουλούδι της καρδιάς μου
Με μοναδική μου λαχτάρα...
να σε βρω εκεί...
Εσύ όμως είχες ήδη φύγει...
Το μόνο που βρήκα εκεί ήταν ένα παιδί
Ένα μικρό κοριτσάκι με αστέρια στα χέρια που περίμενε χρόνια την τρυφερότητά μου.
Τη δική μου τρυφερότητα.
Οι άλλοι δε θα σταματήσουν ποτέ να μιλάνε.
Μιλάνε ακατάπαυστα και συνήθως λένε χαζομάρες.
Αν δεν ακολουθούσα την τρελή τροχιά σου
Θα τους επέτρεπα να νικήσουν
Μα εμφανίστηκες εσύ και μου έδειξες έναν κόσμο μαγικό που με είχαν αναγκάσει να ξεχάσω για να "επιβιώνω" με "ασφάλεια"...
Κι όλα τα μη σημαντικά κατέρρευσαν ξαφνικά σα χάρτινοι πύργοι
Μπορούν - κάποιοι - να βαφτίζουν την καλοσύνη ως βλακεία όσο θέλουν μέσα από την ασφαλή επιλογή τους να ακολουθήσουν τις πεπατημένες οδούς
Οι φωνές τους νερό στο σιφόνι της γραφικότητας
Δε φυτρώνει τίποτα χαρούμενο εκεί.
Όλα προβλέψιμα και ανυπόφορα μεταλλικά. Ακόμα και η ασφάλεια.
Όπως η καρδιά μου πριν σε γνωρίσω...
Εγώ προτιμώ να ονομάζω την καλοσύνη: Εξέλιξη...
Έργο ζωής...
Είναι κάματος πίστης προς την ομορφιά της ψυχής και του σύμπαντος
(Που είναι η μοναδική ομορφιά στον κόσμο που έχει σημασία.)
Μπορεί να ονειρευόμουν μια άλλη αγάπη
Μια άλλη ζωή
Μα αυτή είναι η ζωή μου
Η δική μου ζωή
Η εκπλήρωσή μου στον κόσμο και η έκφρασή μου ως έχω.
Την αποδέχομαι.
Την αγαπώ.
Της αφοσιώνομαι.
Θα την υπηρετώ και θα την προστατεύω
Την αθωότητά μου
Με κάθε κόστος - ως το τέλος.
Υγ.
Ίσως...
Μοναδικό τίμημα του να βρίσκεις τον εαυτό σου να είναι ότι κάποιες φορές...
χάνεις εκείνους που αγαπάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου