Dream Journal

 Κι ύστερα με ρωτάτε

Γιατί 

Γιατί εκείνον... 

Γιατί εγώ ξέρω. 

Γι αυτό. 

Ξέρω!!!

Σήμερα ονειρεύτηκα ακριβώς πριν ξυπνήσω 

Ότι έγραψε!!! 

ΕΊΔΑ ΟΤΙ ΕΓΡΑΨΕ!!! 

Το είδα στον ύπνο μου με ακρίβεια συγκλονιστική 

Δεν έβλεπα τη θεματολογία αλλά είδα τρία μηνύματα... η σελίδα έμοιαζε θολή και δε μπορούσα να τα διαβάσω, μα τα είδα ακριβώς πριν ξυπνήσω!!! 

Και ήταν τελικά αλήθεια. 

Ήταν αλήθεια. 

Αυτή τη σύνδεση έχω μαζί του. 

Και δεν είναι η πρώτη φορά, όμως κάθε φορά μοιάζει με την πρώτη φορά. 

Κι αν αυτό δε σημαίνει τίποτα σε αυτόν τον κόσμο 

Αν αυτό δε σημαίνει κάτι 

Κάτι σημαντικό, κάτι αληθινό 

Τότε δεν ξέρω αν τίποτα σημαίνει τίποτα γενικά... 

... 

Διαβάζω αυτά που γράφει 

Και εύχομαι να τον είχα δίπλα μου να μπορούσα να τον ρωτήσω 

Να του πω 

Μου ξυπνάει ολόκληρο τον εσωτερικό μου κόσμο

Μου δημιουργεί κύματα από πράγματα 

Ίσως να μην τον έχω μπροστά μου

Ούτε δίπλα μου 

Όμως τον έχω μέσα μου...

Πόσο πολύ τον αγαπώ... 

Τι στο καλό, Σύμπαν... 

Τι στο καλό... 

Αχ... Γιατί να είναι πάντοτε τόσα βήματα μπροστά από εμένα... 

Μου φαίνεται τόσο άδικο που είναι πάντοτε στην επόμενη σελίδα και σχεδόν ποτέ στην ίδια 

Ήθελα τόσο πολύ να τον αγκαλιάσω 

Μα δε θα ήθελα να βλέπει τα χέρια μου σαν παγίδες 

Θέλω να είναι ευτυχισμένος 

Αλλά κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του 

Δεν ξέρω αν θα μπορούσα ποτέ να χαλαρώσω χωρίς μια κάποια αίσθηση ασφάλειας 

Δεν ξέρω αν θα μπορούσα, έτσι στον αέρα 

Από την άλλη ξέρω το δηλητήριο της συμβατικής ζωής 

Κι έτσι βρίσκομαι στο κέντρο μιας υπαρξιακής κρίσης 

Νιώθω ανεκπλήρωτη και σε απόλυτη αναστάτωση 

Γιατί μπορώ να ζήσω χωρίς τρυφερότητα 

-Την έχω μέσα μου - 

Δεν ξέρω όμως πως να ζήσω χωρίς τη δική του... 

Όμως η δική του τρυφερότητα 

-Ακόμα κι αν ερχόταν - 

Αν ήταν φτερό στον άνεμο 

Θα με ισοπέδωνε χειρότερα 

Χρειάζομαι το βάθος σαν άνθρωπος αλλά κυρίως μαζί του

Και τώρα...; 

Δεν ξέρω... 

Γιατί και να ζει κανείς σε μια αιώνια λαχτάρα 

Είναι απάνθρωπο 

Ειδικά για έναν άνθρωπο ευαίσθητο 

Κι από την άλλη 

Δεν υπάρχει άλλη επιλογή... 

Μόνο η καθαρή Αγάπη. 

Γιατί αυτή είναι η μοναδική μου Αλήθεια. 

Ίσως τα υπόλοιπα να είναι δορυφόροι... 

Αχ Θεέ μου

Κάποιες φορές σκέφτομαι ότι αν δεν τα ζητούσε κατά βάθος ο οργανισμός μου 

Θα ήταν αδύνατο να τον αγαπώ... 

Ίσως να ξέρω μέσα μου ότι μοιάζω μαζί του πολύ περισσότερο από όσο είμαι σε θέση να παραδεχτώ... 

Το σίγουρο είναι ότι τον αναγνωρίζω... 

Τον αναγνωρίζω... 

Και πάντοτε έτσι θα είναι. 

Τέλοσπάντων... 

Δεν έχει και τόση σημασία... 

Εκείνος γράφει όπως κανείς μαζεύει τα τελευταία πράγματα από ένα σπίτι που αφήνει... 

Δεν είναι εδώ... 

Κι όσο δεν είναι εδώ πραγματικά 

Με το σώμα του, με τη θέλησή του... 

Με κάποια πρόθεση... 

Δεν υπάρχει φαινομενικά τίποτα 

Πέρα από την κατά κόσμον παράλογη επιλογή της καρδιάς μου που χτυπάει γι αυτόν 

Όχι μόνο στον κόσμο του ονείρου 

Όχι μόνο μαγικά 

Μα πραγματικά 

Μέσα στο σώμα μου που κλαίει ακόμα... 

Ίσως να ήταν καλύτερα αν ξεχνούσα την Αγάπη... 

Όπως με ξέχασε κι εκείνη...