Κουράστηκα.
Υπέκυψα στα τραύματά μου.
Κρατήθηκα μανιασμένα από ένα κλαράκι
Με παράτησες να παλεύω μόνη.
Με πρόδωσες.
Έγινα κάτι άλλο.
Ήταν ανάλογα που θα έπεφτε το κέρμα
Έπεσε έτσι
Είμαι έτσι πια
Έτσι είμαι
Έγινα αλλιώς
Ακόμα πιο μακριά πια
Πιο μακριά από πριν
Δεν υπάρχει τίποτα
Ποτέ ξανά κοντά
Ποτέ
Νίκησες
Τα σκότωσες όλα
Μαζί κι εμένα
Είμαι πλέον πεπεισμένη ότι δεν υπήρξες ποτέ
Ήσουν απλώς ο ηθοποιός ενός περιπλανώμενου θιάσου
Ήταν τα κείμενά σου αυτά
Έκανες πρόβα τα λόγια σου
Παρεξήγησα
Εσύ απλώς είπες αυτά που διάβασες
Έκανες το σύνηθες πρόγραμμά σου
Ίσως απλώς να σε ονειρεύτηκα
Σε ένα από εκείνα τα περίεργα, ζωντανά όνειρα
Ίσως να μην έζησες και ποτέ
Πάντως σίγουρα δεν υπήρξες για εμένα
Κι ούτε θα υπάρξεις
Με την έννοια του υπαρκτού
Ούτε εγώ υπάρχω πια όπως ήμουν
Πέσαμε στην πρώτη γραμμή της ζωής
Και γίναμε πια ξένοι
Ούτε βρεθήκαμε αληθινά ποτέ
Είχες δίκιο
Είμαστε ξένοι, από πάντοτε
Και ποτέ δεν υπήρχε περίπτωση να έρθουμε κοντά
Γιατί δεν υπήρξες ποτέ αληθινά για εμένα
Κι ούτε πρόκειται να υπάρξεις
Με συγχωρείς
Ίσως να φταίω κι εγώ που
σε μπέρδεψα με κάποιον άλλον.
Στο καλό, λοιπόν, ξένε
Στο καλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου