Σε ονειρεύτηκα...
Πάλι ήρθες στο σπίτι μου.
Πάλι έκανες σα να μη με ξέρεις.
Κι εγώ πια δε διαφωνώ μαζί σου.
Δε με ξέρεις.
Αυτή είναι η αλήθεια.
Ποτέ δε με έμαθες.
Αντιθέτως εγώ σε έμαθα.
Απ'την καλή κι απ' την ανάποδη.
Χωρίζεσαι σε δύο εποχές:
Στη μία που σου ήμουν χρήσιμη και στην άλλη που δε σου είμαι.
Ευτυχώς που δε σου χρησιμεύω πια σε τίποτα
Και μπορείς ελεύθερα να είσαι ο εαυτός σου.
Ίσως η χρησιμότητά μου να σε στένευε.
Όπως κι εγώ.
Κι έτσι είμαι κι εγώ ελεύθερη από κάθε προσδοκία.
Κι από τη δική σου.
Έχεις δίκιο, το φαντάστηκα
Ερωτεύτηκα την προοπτική σου
Ήμουν πολύ σίγουρη ότι σε βρήκα
Και σε βρήκα, για λίγο
Μα στη ζωή όλα αλλάζουν διαρκώς.
Εκείνος που ήσουν για εμένα, δε ζει πια.
Έχει την καρδιά μου, όλη μου την καρδιά
Μα δε ζει πια
Γιατί εκείνος δε θα μου φερόταν ποτέ όπως μου φέρθηκες εσύ.
Κι έτσι ξέρω ότι δε ζει.
Τον θυμάμαι ακόμα με αγάπη...
Ήταν υπέροχος...
Αν βρίσκεται ακόμα κάπου μέσα σου
Πες του...
Πως τον ευχαριστώ που ήταν τόσο καλός μαζί μου
Που με πρόσεχε...
Που με προστάτευε, που μου μιλούσε για τον κόσμο...
Ήταν τόσο υπέροχος...
Τόσο υπέροχος...
Εσένα δε σε ξέρω, ούτε εσύ με ξέρεις...
Συγνώμη, δε σας ξέρω, εννοούσα
Πληθυντικός ευγενείας...
Εκείνον όμως...
θα τον αγαπώ για πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου