Υπάρχω πλέον για εσένα
Μόνο στα ποιήματα που σου αφιερώνω
Στάζω ολόκληρη στο χαρτί την αγνή έμπνευσή μου
Κάθε που βασανίζομαι από την ανάμνηση των ματιών σου
Μέχρι να αδειάσω ολοσχερώς
Κι έπειτα δε μένει πλέον τίποτα
Παλίρροια και Άμπωτη
Κρυφά σε πονάω , σχεδόν ενοχικά
καθώς γεμίζει και αδειάζει το φεγγάρι
Απελευθερώνομαι από εσένα για λίγο
Κι έπειτα δεν υπάρχω πια για εσένα πουθενά αλλού
Παρά μόνο σε αυτά τα ποιήματα
Σε αυτά τα ποιήματα τα άναρχα,του καθαρού μου συναισθήματος, δίχως ρίμες...
Δίχως σκοπιμότητες
Δίχως προσμονή
Πέρα από μία ακόμα παλίρροια και άμπωτη
Κάτω από έναν έναστρο ουρανό
Που ποτέ σου δε θα δεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου