Song of the Day... 🌠 & Hot Topics : Back to the Basics - 2 in 1

 Αφήστε τους όλους να λένε ❤️ 

Μην ακούτε τίποτα! 

Δικαιούμαστε όλοι να εκφραζόμαστε ελεύθερα και αυθεντικά σε κάθε στιγμή της ζωής μας γιατί μόνο έτσι ζούμε αληθινά και γι αυτό ήρθαμε σε αυτή τη γη ! 

Για να ζήσουμε! 

Όσοι δε μας αξίζουν, θα πέφτουν από δίπλα μας σαν γινωμένα φρούτα. 

Κάθε επόμενο στάδιο της ζωής μας μια αναγέννηση. 

Με ρωτούν καμιά φορά :

"Έχεις παιδιά;" 

Και θέλω να απαντήσω πως έχω πολλά. 

Πως αναγεννήθηκα από τον εαυτό μου δεκάδες φορές και με κράτησα στα χέρια μου και με μεγάλωσα. 

Ξανά. 

Και ξανά. 

Και ξανά. 

Κι αυτό θα πει να ζεις, όταν δε ζεις στην επιφάνεια. 

Ουδείς πιο ατσαλάκωτος του φοβικού που δεν κάνει ποτέ το δικό του άλμα ζωής στο άγνωστο και αναλώνεται στο "ασφαλές" λιμάνι του φαίνεσθαι. 

Δε σταματούν ποτέ να μιλάνε για τους άλλους γιατί έτσι ξεχνάνε πως φοβούνται. 

Η λεκτική διάρροια είναι η νόσος της εποχής. 

Κοιτάξτε τους με τρυφερότητα. 

Η πραγματική κατανόηση προϋποθέτει ευαισθησία. 

Η ευαισθησία προϋποθέτει πόνο. 

Ο πόνος προϋποθέτει προσωπικό κάματο. 

Εν ζωή Θάνατο και Ανάσταση. 

Εκείνος που ξέρει πραγματικά είναι πάντοτε ο πιο τρυφερός, ο πιο ταξιδευμένος εσωτερικά... 

Είναι εκείνος που πήδηξε γυμνός στα κύματα της ζωής του και βγήκε αλλαγμένος γιατί μέσα στην ειλικρίνεια της πάλης του, έφτασε στην ουσία. 

Εκείνοι που σας κοιτάζουν, βρίσκονται σε εσωτερική διαπραγμάτευση. Σε απόλυτη σύγχυση. Εχουν παγώσει στο κατώφλι και σκέφτονται να το περάσουν χωρίς τελικά να το περνάνε. Τους φαίνεται αξιοπερίεργο πως ένας άλλος άνθρωπος πηδάει γυμνός μέσα στην αντάρα. Πως έχει τέτοια σιγουριά οτι θα βγει ζωντανός; Κρύβουν την ασυνείδητη  ντροπή τους πίσω από την ασταμάτητη κριτική τους. 

Άγγλοι μικροαστοί, πίνουνε τσάι στις 6 υποκρινόμενοι τα μονοδιάστατα χαρτόνια. 

Αν δεν περνούσες εσύ από μπροστά τους να τους ταράξεις την ησυχία, 

Έτσι θα περνούσε η ζωή τους. 

Είμαστε Άπιστοι. 

Δεν πιστεύουμε στην ίδια τη ζωή που κυλάει στις φλέβες μας. 

Δεν πηδάμε γυμνοί στη σύγχυσή μας! 

Αυτός που σας ενοχλεί, τις περισσότερες φορές, το έχει ήδη κάνει. 

Αυτός είναι και ο δυνατός. 

Ό,τι μας ενοχλεί, μας διδάσκει και μας απλώνει το χέρι 

Έτσι διευρύνονται οι ορίζοντες και οι καρδιές. 

Αυτό είναι το σχολείο της ζωής. 

Και είναι σχολείο για όλους.

Υγ. Μάθε να διακρίνεις και να σέβεσαι τη διαδρομή πίσω από τον άνθρωπο. Μάθε να αναγνωρίζεις στους άλλους ένα έργο τέχνης μοναδικό και αυθόρμητο που βρίσκεται σε απόλυτη εξέλιξη... 

 

Do you know me? 

 Really know me? 

 You have opinions 

 About my opinions 

 About my music 

 About my clothes 

 About my body  

Some people hate what I wear 

 Some people praise it 

 Some people use it to shame others 

 Some people use it to shame me 

 But I feel you watching 

 Always 

 And nothing I do goes unseen 

 So while I feel your stares 

 Your disapproval 

 Or your sigh of relief 

 If I lived by them I'd never be able to move 

 Would you like me to be smaller, weaker, softer, taller? 

 Would you like me to be quiet? 

 Do my shoulders provoke you? 

 Does my chest? 

 Am I my stomach? 

My hips? 

 The body I was born with 

 Is it not what you wanted? 

 If I wear what is comfortable I am not a woman 

 If I shed the layers I'm a slut 

 Though you've never seen my body 

 You still judge it 

 And judge me for it 

 Why? 

 We make assumptions about people 

 Based on their size 

 We decide who they are 

 We decide what they're worth 

 If I wear more If I wear less 

 Who decides what that makes me? 

 What that means? 

 Is my value based only on your perception? 

 Or is your opinion of me 

 Not my responsibility?