Music 4 The Soul - The Dreamers, Their Dreams And The Music - 30/10/2022

 Για εσάς που χάσατε την εκπομπή αυτής της Κυριακής... 🌠

Literal Poetry

 

Έτσι.

Σ'αγαπώ θα πει, σε βρήκα ! Κι από εκείνη τη στιγμή είσαι παντού και πάντοτε παρών.

Σ' αγαπώ θα πει, σε κουβαλάω μέσα μου 

και πορεύομαι με εσένα στην καρδιά μου. 

Όλες τις ώρες. 

Όλες τις μέρες. 

Όλα τα χρόνια. 

Ακόμα και όταν απογοητεύομαι, ή θυμώνω. 

Γιατί ο θυμός και οι σκέψεις είναι παράγωγα του μυαλού, ενώ η αγάπη υπάρχει άφθονη σε κάθε χτύπο της καρδιάς...

Η Αγάπη νικά τα εμπόδια γιατί δε βλέπει εμπόδια. 

Βλέπει πάντοτε την αλήθεια πέρα και πάνω από τα στενά όρια του φοβικού μυαλού μας. 

Η αγάπη είναι μισή ανθρώπινη και μισή Θεϊκή. 

Είναι η υπέρβαση. 

Το μεγαλύτερο και πιο ουσιαστικό άλμα της ζωής του καθενός μας. 

Αυτό το άλμα το κάνει κάποιος μόνο σε απόλυτη ειλικρίνεια. 

Δε χωράνε ψευτιές, δε χωράνε προστατευτικές δικλείδες. 

Η αγάπη είναι μια νέα κατάσταση. 

Τίποτα παλιό δεν αποτελεί σημείο αναφοράς.

 Τίποτε άλλο δε συγκρίνεται. 

Τίποτα δε μπορεί να σε προετοιμάσει για την Αγάπη... 

Κανείς δεν μπορεί να σου πει τι να κάνεις και τι να μην κάνεις 

γιατί στην Αγάπη είσαι μόνος σου με μια προσευχή. 

Η Αγάπη είναι η προσευχή και η απάντηση. 

Κι αν δεν την ακολουθήσεις γιατί φοβήθηκες θα το μετανιώνεις για μια ζωή... 

Εκείνους που τρελάθηκαν για την Αγάπη, τους προτιμούσα πάντοτε από εκείνους που δεν τρελάθηκαν. 

Γιατί δοκίμασαν να συνομιλήσουν απευθείας με το Θεό. 

Είναι θαρραλέοι, όχι τρελοί. 

Πίστεψαν στο αδύνατο. 

Χάρη σε αυτούς υπάρχει ουρανός και όχι ταβάνι για εμάς τους υπόλοιπους. 

Η Αγάπη είναι προσευχή...

Αγάπη θα πει :

Σε βρήκα και είσαι πάντοτε μαζί μου...

Song of the Night... 🌠

 Through lifetimes of longing... 

Dream Journal...

 Σε ονειρεύτηκα...

Συνήθως έρχεσαι αφού έχω ξυπνήσει τυχαία και ξανακοιμάμαι.

Βρισκόμασταν, μάλλον στο σπίτι σου

Καθόσουν σε μια πολυθρόνα κι εγώ δίπλα στα πόδια σου στο χαλί... 

Μιλούσαμε για κάτι και ξαφνικά 

Με κοίταξες, μου χαμογέλασες και πλησίασες το χέρι σου στο πρόσωπό μου

Το αγγιξες απαλά, έβαλες τα μαλλιά μου πίσω από τα αυτιά μου

Αισθάνθηκα ένα κύμα αγάπης

Γύρισα και έπιασα το χέρι σου και το φίλησα μέσα από την καρδιά μου

Κοιταχτήκαμε σε σιωπή

Ξαφνικά λες :

"Ναι αλλά εγώ έχω τη ρουτίνα μου! Μου αρέσει να ασχολούμαι ώρες με αριθμούς... Εσύ δε θα βαριόσουν;" 

Σου απάντησα χωρίς δεύτερη σκέψη :

"Όχι. Δεν θα μπορούσα ποτέ να βαρεθώ μαζί σου. Δε βαριέμαι ούτε όταν είμαι μόνη μου, άρα αυτό θα ήταν αδύνατο. Άσε που μπορεί ακόμα και να καλλιεργηθεί μέσα μου μια νέα αγάπη για τους αριθμούς...! Ποτέ δεν ξέρεις! Άλλωστε μου δίνει κι εμένα ικανοποίηση πάντοτε εκείνο που σε ικανοποιεί..." 

Χαμογέλασες. 

Με πλησίασες. 

Ξύπνησα.

Music 4 The Soul - Εσείς, Eγώ, το Όνειρο και η Μουσική - 23/10/2022

 Για εσάς που χάσατε την εκπομπή αυτής της Κυριακής... 🌠

Literal Poetry

 Έδωσε την αγάπη του αλλού. 

Ξανά. 

Και ξανά. 

Και ξανά. 

Έκανε την επιλογή του. 

Ξανά. 

Και ξανά. 

Και ξανά. 

Απλώς κοίταζα με μάτια υγρά 

Πάντοτε από μακριά 

Κάποτε κάποτε έγραφα ένα ποίημα 

Βροχή, κατακλυσμός 

Και μια μέρα, 

Θα του κάνω το πολυτιμότερο δώρο 

Θα σωπάσω ακόμα και από τα μάτια... 

💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧💧

Αφού δεν τα αγάπησες

Δε θα σε ξανακοιτάξουν... 

Τα μάτια μου 

Ποτέ ξανά 

Ποτέ 

Αφού άλλη λέξη δεν άρθρωσες

Πέρα από εκείνο το συνεχόμενο και βροντερό σου ΟΧΙ 

Διάλεξες εσύ το τέλος 

Η σύντομη ιστορία μας, λοιπόν, κλείνει ως εξής :

Με αρνήθηκες. 

Ολοκληρωτικά. 

Εύκολα. 

Γρήγορα. 

Αβασάνιστα. 

Απόλυτα. 

Με τη βεβαιότητα ότι κάνεις το σωστό. 

Και χαθήκαμε στη λήθη της ανυπαρξίας. 

Κι αν κάποτε με σκεφτείς χωρίς λόγο... 

Θυμήσου 

ότι εσύ έγραψες το τέλος. 

Με θέρμη! 

Θυμήσου πως έσπαγα σα γυαλί καθώς σε έβλεπα να απομακρύνεσαι

Και χτύπα υπερήφανος τον εαυτό σου στην πλάτη που κατάφερες κάτι τόσο σπουδαίο 

Είναι όλο δικό σου αυτό το τέλος... 

Είναι αυτό που ήθελες. 

Κι ένα τραγούδι... 

Internet at its best : A linear city in the middle of the desert 🏜? 🤔

 

Source 

Something True...

 Τα πράγματα είναι απλά.

⏺️Όλα ίδια = στασιμότητα = βαρεμάρα = βέβαιο τέλος

☯️Διαφορές = ενδιαφέρον = αέναη πρόκληση = πρόσκληση για εξέλιξη = αλληλοσυμπλήρωση = σύστημα δυαδικού αστέρα = διαρκώς ανανεώσιμη έλξη = βαθιά αλληλοκατανόηση = ανέλπιστη κατανόηση του κόσμου σε βάθος άρα και του εαυτού.

Από τις δύο διαδικασίες, η μία ονομάζεται βόλεμα και η άλλη είναι ταυτόσημη της ίδιας της ζωής.

Όλα επιλογές είναι...

Κι όλα γίνονται ό,τι εμείς είμαστε έτοιμοι να αναγνωρίσουμε ότι είμαστε. 

Γιατί αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς... 

Καθένας από εμάς είναι ένα σύμπαν ολόκληρο από μόνος του... 

"Ίδιο" σημαίνει απλώς φόβος, ή κούραση να κολυμπήσει κανείς στα βαθιά νερά της ψυχής του και των άλλων. 

Αν είναι οι σχέσεις σας πολύ ίδιες με εσάς 

Κάτι ζωοποιό κάπου δε συμβαίνει από κάποιον. 

Υπάρχει κάποιο βολικό μπλοκάρισμα. 

Αν υπάρχουν διάφορες 

Η ζωή κυλάει στις φλέβες όλων. 

Η αρμονία είναι απόφαση και βρίσκεται στην πρόθεση με την οποία πλησιάζουμε τις διαφορές. 

Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ οι διαφορές. 

Οι διαφορές ήταν πάντοτε η λύση. 

Κι ένα τραγούδι... 🌠🌠

Update :

Το παραπάνω κείμενο το έγραψα χωρίς να έχω διαβάσει το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο Πυθαγόρεια Αριθμοσοφία του Νικόλαου Α. Μαργιωρή...

Βλέπετε η γνώση είναι μια πιο συνθέτη και ολοκληρωμένη έννοια και έχουμε όλοι πρόσβαση σε αυτήν...

Πάρτε μια γεύση... 

"ΤΑΞΗ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΟΣ

Αρμονία είναι λοιπόν συνθήκη και ειρήνη των ετερόκλητων, μέσα σε μια εξισορροπημένη φάση της ασταμάτητης Δημιουργίας. Η τάξη αυτή επιτυγχάνεται όταν το θεϊκό Σχέδιο συναρμονίσει τα ανόμοια σε μια ανώτερη συνεργασία επίδειξης καλής θέλησης και υποταγμένης δύναμης των επί μέρους της πολλαπλότητας στοιχείων. Τάξη λοιπόν είναι η επί μέρους συμμόρφωση των ανομοίων, που βγαίνουν από το χάος, την ανεξάντλητη ρέουσα πηγή όλων μαζί των διαφορετικών ενεργειών - δυνάμεων."

Νικόλαος Α. Μαργιωρής 

Βιβλίο : Πυθαγόρεια Αριθμοσοφία σελ:64

Πηγή δεύτερου κειμένου : https://www.facebook.com/omakoeioathinon

Something Meaningful ...

 Απλά, λαϊκά, ωραία και κατανοητά. 

Dream Journal ✨

Κατάφερα να αποκοιμηθώ αργά

Το ρολόι έδειχνε 05.20 πριν κλείσουν τα μάτια μου.

Στο μεγαλύτερο μέρος του ύπνου μου δε θυμάμαι να είδα όνειρα. 

Έπειτα στις 9 το πρωί

Άνοιξα τα μάτια μου

Ξύπνησα από μόνη μου, χωρίς λόγο.

Ένιωθα εξαντλημένη. 

Αποφάσισα να προσπαθήσω να ξανακοιμηθώ. 

Δε με έπαιρνε ο ύπνος και σκέφτηκα να βάλω κάτι χαλαρωτικό να ακούσω μπας και τα καταφέρω. 

Πράγματι έβαλα κάτι να ακούγεται απαλά 

Ακολούθησα τον ήχο μέχρι που αποκοιμήθηκα ξανά 

Ξαφνικά βρισκόμουν στο παλιό μου σπίτι. 

Ήξερα ότι ονειρεύομαι 

Ήσουν κι εσύ εκεί... 

Δε μου μιλούσες. Με κοίταζες μόνο. 

Μα ήσουν εκεί

και περπατούσες μέσα στο σπίτι μου, 

σα να ήταν δικό σου

Διέσχιζες τους διαδρόμους, τα δωμάτια, με φοβερή άνεση 

Δε θα αμφισβητούσε κανείς το δικαίωμά σου να νιώθεις άνετα 

Ήταν και δικός σου χώρος 

Και το ήξερες 

Κι αυτό μου άρεσε περισσότερο από όσο μπορώ να εξηγήσω 

Αυτό από μόνο του έλεγε τα πάντα 

Ακόμα και χωρίς να πούμε τίποτα. 

Φωτογραφία : Πέρσα Λεφάκη 

Something True...

 “ Και κοιτάζοντας τον, σκέφτηκα -μην τυχόν και τον ερωτευτείς δεν είσαι για τέτοιους μπελάδες τώρα-.

Μαντέψτε την κατάληξη.

Έλενα Κορινιώτη

Something Beautiful...

 Η Καμπύλη Των Ματιών Σου - Πωλ Ελυάρ

“Η καμπύλη των ματιών σου γύρο φέρνει την καρδιά μου

Γύρος χορού και γλύκας

Του χρόνου φωτοστέφανος νυχτερινό λίκνο και σίγουρο

Κι αν όλα τα όσα έζησα δεν τα κατέχω πια

Είναι γιατί τα μάτια σου δεν με θωρούσαν πάντα.

Φύλλα ημέρας και δροσιάς αφρός

Του ανέμου καλαμιές ευωδιαστά χαμόγελα

Φτερά σκεπάζοντας τον κόσμο φως

Πλοία κατάφορτα ουρανούς και θάλασσες

Κυνηγοί θορύβων και πηγές χρωμάτων

Μύρα που ξεπετάχτηκαν από της χαραυγής

Το κλώσισμα το αδιάκοπο μες στ’ άχερα των άστρων

Όπως η μέρα κρέμεται απ’ την αθωότητα

Έτσι κι ο κόσμος κρέμεται απ’ τ’ αγνά σου μάτια

Και ρέει στα βλέμματά τους όλο το αίμα μου.”

Μετάφραση: Οδυσσέας  Ελύτης (1911-1996)

Music 4 The Soul - Εσείς, Eγώ, το Όνειρο και η Μουσική - 16/10/2022

 Για εσάς που χάσατε την εκπομπή αυτής της Κυριακής... 🌠

Litteral Poetry

 Κάπου διάβασα :

"Οι γυναίκες που σιωπούν, καίγονται." 

Με κοιτάζω τώρα στον καθρέφτη 

Το σιωπηλό άσβεστον πυρ της θλίψης μου

Γυναίκα Απαρηγόρητη

Άλλη 

Πλήγμα ζωτικό 

Τα δάκρυα δε σβήνουν πια τις φλόγες 

Μόνο φωτιά 

Και 

Στάχτη

Με άφησες να καώ ολοκληρωτικά 

Σε απόλυτη ησυχία 

Δεν ήρθες ποτέ 

Δεν ξέρω τι θα μείνει πια από μένα 

Ίσως τίποτα. 

Litteral Poetry

 Είμαι

Μια τρεμάμενη παρουσία

Που συνεχίζει να υπάρχει 

Τρεμάμενη 

Στην ειλικρίνειά μου 

Επιμένω χωρίς καμία σιγουριά 

Και συνεχίζω να υπάρχω τρεμάμενη 

Ψηλαφιζοντας έναν ορίζοντα

Που όσο τον πλησιάζω

Αυτός απομακρύνεται

"Κι άλλο, τρεμάμενη παρουσία !

Κι άλλο, γυναίκα!"

Μου φωνάζει, καθώς η προαιώνια θάλασσα καταπίνει όλο το χρυσάφι του ουρανού

Κι εκείνη

Μια υγρή, τρεμάμενη γυναίκα 

Ακριβώς όπως εγώ. 

Something True...

 Μαλβίνα: «Ο σωστός άντρας πρέπει να έχει αντίληψη του κόσμου, για να συνεχίζεις εσύ να ζεις ξέγνοιαστα

«…Για τι θες να μιλήσουμε; Για τσάντες ή για άντρες; Μην απαντάς: Άντρες. Εσένα τι συνειρμό σού κάνει το λήμμα άντρας; Συγκεντρώνομαι. Άντρας είναι ένας, όταν είναι άντρας μου, λέω. Ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει.

-Υπάρχουν εν τούτοις κι άλλα, μικρά και ανάξια, δευτερεύοντα χαρακτηριστικά που ορίζουν τον άντρα, με ειρωνεύτηκε (νομίζω) η γυναίκα. -Αυτά δεν με αφορούν, αλλά αν θες…

Κατ’ αρχήν ο άντρας καπνίζει και πίνει. Το έλεγε η γιαγιά μου, ήταν αλάνθαστη η γριά. Ύστερα δεν τον πιάνουν κότσο εκεί που πιάνουν εσένα. Σου λέει: “Άσε θα πάω εγώ να τους μιλήσω”. Ακόμα και αν είναι ενάμιση μέτρο άντρας, πρέπει να σου δημιουργεί τη βεβαιότητα πως μπορεί και να τους δείρει στην εφορία.

…Ο άντρας πρέπει να έχει αντίληψη του κόσμου για να συνεχίζεις εσύ να ζεις ξέγνοιαστα. Αυτή είναι, ίσως, η πιο φεμινιστική αρχή. Κάθεσαι στο μπουντουάρ και κάνεις νύχι. Που εκείνη την ώρα τίποτε δεν θέλεις να σε διασπάσει. Ο σωστός άντρας έρχεται με τα χαρτιά από την τράπεζα και σου λέει: “Εδώ υπόγραψε. (Γιατί ξέρει και σωστά ελληνικά, δεν τον πήραμε τυχαία). Εδώ, παιδί μου, σου λέω, πάνω από τη γραμμούλα…” Εκείνη την ώρα -καταλαβαίνεις, δεν καταλαβαίνεις- σαν να σου δίνει ένα υποχθόνιο σήμα, ώστε να αρχίσεις να κάνεις γυναικεία: “πού να υπογράψω άντρα; Εδώ; Κάτσε να στεγνώσει πρώτο το νύχι, μην κάνω μουντζαλιά και δεν το παίρνουνε”.

Τότε ο σωστός άντρας θα πει: “Άσε καλύτερα. Υπογράφω εγώ. Και θα γίνει πλαστογράφος… Το κάνει για να μην χαλάσεις το πεντικιούρ; Επειδή σε περνάει για τελείως ηλίθια; Επειδή αταβιστικά κάτι τον σπρώχνει;

Το συμπέρασμα είναι ένα: αυτή η κατάσταση σε βολεύει, γυναίκα. Άρα ο άντρας είναι ο σωστός. Βεβαίως, για να μη σε ξεγελάω, όλα αυτά τα πρακτικά μπορώ, αν ασκηθώ, να τα κάνω και μόνη μου. Αλλά είναι αυτή η άχαρη διανομή, η διανομή που ονειρεύτηκα; “Που προχωράς μέσα στο πλήθος, χλομή, γκρίζα γυναίκα, που κανείς δεν σε φροντίζει;” Σαίξπηρ, κουκλάκι μου……

“Πήγαινε πιες νερό, δεν ήπιες όλη μέρα”. Και μέσα σε αυτή την ατάκα συνόψισα τα πάντα… Διόλου πια με ενδιέφερε αν θα μου φέρει ποτέ λουλούδια και τσάντα από κροκόδειλο, το ίδιο κάνει. Μόνο εκείνο το “δεν ήπιες νερό όλη μέρα”. Ήρθε και ακούμπησε πάνω στην άλλη του κουβέντα: “Σήμερα πρέπει να σε βγάλω στον ήλιο” – καταλήγω:Αυτά είναι τα μόνα αληθινά δώρα και άντρας είναι αυτός που δεν σ’ αφήνει να ξεραθείς… Να μαραθείς, είπα. Να ξεραθείς -είπε αυτή- και έχει διαφορά. Που ένα ποτήρι με νερό φτάνει για να την κάνει.

…”Άντρας είναι αυτός που σου διασφαλίζει μια τέτοια γυναικεία, προστατευμένη ζωή, ώστε αν χρειαστεί, να την αφηγηθείς στη μάνα σου, να μην ντραπείς, να μη σε λυπηθεί, να μην ανησυχήσει. Ιδίως να μην μπει στη λογική να σου φέρει αυτή εκείνο το ποτήρι το νερό που λέγαμε…”

▪”Τα Χρυσαφένια λέπια του Κροκόδειλου”, (αποσπάσματα).

“Υπάρχει μια πάθηση που λέγεται στατικός έλεγχος. Στη Φυσική ορίζεται ως “εκτροπή σώματος που πέφτει ελεύθερο”. Στον έρωτα, το λένε Εξομολόγηση. Υπάρχουν ερωτευμένοι που δεν γνώρισαν ποτέ τον ίλιγγο και τις σκοτοδίνες. Είναι αυτοί που χτυπήθηκαν πάνω στους έρωτές τους, σύμφωνα με το φυσικό νόμο της Πλάγιας Κρούσης. Αυτοί που, αν ποτέ επιχειρούσαν την Κάθετη Πτώση, θα χάνονταν στο βυθό. Ή θα ντρέπονταν που τους πήραν είδηση και μετά την αποκάλυψη θα έφευγαν. Γιατί οι άρρωστοι ερωτευμένοι, οι εκ γενετής απαρηγόρητοι, πιστεύουν πως όποιος αγαπάει ξέρει και να κρύβεται από τον παραλήπτη της αγάπης του. Χιλιάδες εφευρήματα προκειμένου να κρυφτείς. Όπως το να ισχυρίζεσαι πως ονομάζοντας τον έρωτά σου, τον σχηματοποιείς, τον μεταμορφώνεις σε κάτι προβλέψιμο και αντιποιητικό… Πως κανείς δεν πρέπει να μάθει πόσο τον αγαπάς, γιατί μπορεί να σε τσακίσει ή να σε υποπτευτεί ή και να σου καταλογίσει πως θες να μετατρέψεις την ασάφεια σε δήλωση. Έβρισκες οπλοστάσια, κουκλίτσα μου. “Οι έρωτές μας” έλεγες στα ψέματα, πίστεψέ με, “δεν πρέπει να πάσχουν υπό υπερβολική σιγουριά, αλλά από ευθραυστότητα”… Ισχυριζόσουν ακόμα πως τους έρωτές μας πρέπει να τους ζούμε στο σκοτάδι (αλλά τότε, πως θα μπορούσες να τον επιδεικνύεις και να επαίρεσαι;)

Όλα σου τα χρόνια, πλάγιες κρούσεις ανθρώπου που ντρέπεται τον έρωτα. Που τον φοβάσαι όσο η Κυβερνητική, γι’ αυτό και δίνει τον ορισμό: “Έρωτας: καταστροφή, απορρύθμιση ενός συστήματος από ένα άλλο”.

…Όλο λόγια και πόσο με βλάπτεις, έρωτά μου, αφού από όταν σε ερωτεύτηκα, πηγαινοέρχομαι από την αναμονή στην απώλεια της δύναμής μου…

…Εξακολουθείς να τρέμεις μια ερωτική ομολογία – Κάθετη Πτώση. Φοβάσαι τον ίλιγγο. Μα τώρα, πιο πολύ από όλα φοβάσαι ένα αίσθημα αφημένο στη σιωπή…

…Αν δεν αντέχεις να το πεις και να μείνεις, σκέφτομαι τελευταία, μπορείς τουλάχιστον να το πεις και -όχι να φύγεις- να χαθείς… Ο άλλος πάντα ξέρει δραματουργικά από παρόμοιους ήρωες, θα καταλάβει. Πως αυτό που ζητάς, όταν χάνεσαι -και όχι όταν φεύγεις- είναι πάντα η εγκατάσταση…

…Δεν τα βγάζεις πέρα, κουκλίτσα μου. Παράτα τα. Αφού η Λογική τα ερωτικά και ντροπιασμένα δεν τα καταδέχεται. Δύο ειδών ζωές μπορείς να ζήσεις, και η μία, αυτή με τις αγάπες τις μετωπικές, είναι πιο κρύα κι απο το θάνατο. Πάνω από το νεκροκρέβατό σου θα ολολύζουν συντετριμμένοι φίλοι και θα ρωτάει ο ένας τον άλλο: “Μα πως το έπαθε; Από τι ερωτεύτηκε; Πέρυσι ακόμα ήταν καλά”…

▪”Πλαγιομετωπική” (αποσπάσματα).

 Μαλβίνα Κάραλη.

Ποιήματα και Γράμματα από την ανέκδοτή μου συλλογή : Liquid Words - The Gallium Project. "

Η πρώτη φορά που τον είδα 

Ήταν περίπου πριν 15 χρόνια. 

Η τελευταία φορά που τον είδα

Ήταν στη γιορτή μου πριν τρία χρόνια. 

Πέρασαν τρία ολόκληρα χρόνια

Που δεν έχω κοιτάξει μέσα στα μάτια του...

Literal Poetry

 Μοναξιά έχω αισθανθεί λίγες φορές στη ζωή μου.

Ίσως μάλιστα αν οι φορές ήταν ας πούμε 5

Τις 4 από αυτές ήμουν με κόσμο. 

Από παιδί ήμουν μοναχική 

Κοινωνική πολύ, μα αποζητούσα την ησυχία μου 

Δεν αισθάνομαι ποτέ μόνη 

Στον κόσμο εντός μου 

Συμβαίνουν πάντοτε εκατομμύρια πράγματα 

Είμαι διαρκώς απασχολημένη 

Και μάλιστα, πολύ συχνά 

Κλείνω την πόρτα στον εξωτερικό κόσμο επίτηδες 

Γιατί λαχταράω τη μοναχικότητά μου

Την ανορθόδοξη σειρά μου . 

Λαχταράω την παρέα του εαυτού μου 

Όταν είμαι μόνη ονειρεύομαι, δημιουργώ, εξελίσσομαι, μαθαίνω 

Ταξιδεύω με τις μουσικές μου

Γράφω ποίηση 

Φροντίζω το σπίτι μου

Τις γάτες μου

Τον εαυτό μου 

Στο δικό μου ρυθμό 

Σιγοτραγουδάω και καμιά φορά μιλάω και στον εαυτό μου 

Ή στα λουλούδια μου καθώς τα ποτίζω 

Δεν υπάρχει βία 

Ο ρυθμός μου μου ανήκει 

Όταν είμαι μόνη είμαι ελεύθερη. 

Και ανταλλάσσω λίγη από αυτή μου την ελευθερία μόνο με εκείνους που αγαπώ αληθινά πια. 

Σταμάτησα να ξοδεύομαι μετά τα 35

Είπα : Ως εδώ. 

Ταυτόχρονα, στον έξω κόσμο νιώθω επίσης πιο ελεύθερη να είμαι ο εαυτός μου και να συναντήσω τους άλλους αυθεντικά. 

Στη ζωή μου ολόκληρη 

Δεν έχω νιώσει πολλές φορές μόνη σαν άνθρωπος... Δε βαριέμαι ποτέ, ούτε φοβάμαι τη σιωπή. 

Μόνη έχω νιώσει μόνο όσες φορές θυσίασα την ησυχία μου παρά τη θέλησή μου και κάποιες άλλες φορές σε αυτή τη ζωή ένιωσα μόνη ως γυναίκα.

Ίσως, πράγματι, περισσότερο μόνη να έχω υπάρξει ως γυναίκα. 

Η συνάντησή μου με εκείνο που λαχταράω, μου έμοιαζε πάντοτε, ανέφικτη

Γι αυτό μίκραινα πάντοτε τα όνειρά μου για να μην βαραίνω τους άλλους. 

Μα πια κατάλαβα πως έγιναν ανέφικτα γιατί αυτό πίστευα εγώ ότι είναι. 

Φοβήθηκα εγώ πρώτη να πιστέψω ότι γίνεται! 

Αυτή η γυναικεία μου μοναξιά, 

Οφείλεται, λοιπόν, στην ρομαντική ψυχή μου 

Που λαχταρά για κάτι που από ανέφικτο, το βάφτισα πλέον σπάνιο... 

Ίσως να είναι η μοναξιά που επέλεξε η καρδιά μου 

Και είναι η μόνη μοναξιά που κάποιες φορές με πνίγει. 

Αισθάνομαι την αγωνία της ζωής μου που κυλά 

Να χτυπά στις φλέβες μου

Και να τρέχει με τα δάκρυά μου 

Επειδή αυτός που ονειρεύτηκα 

Δεν ανηφόρησε ακόμα το δρομάκι προς την πόρτα μου... 

Φοβερή αγωνία να υπάρχεις ολοζώντανη 

Κι εκείνος, ο εκλεκτός 

να μην έρχεται ποτέ 

Υπαρξιακή αγωνία 

Βαθειά 

Αν της το επιτρέψεις σε παραλύει 

Ξέρω όμως ότι δε φτιάχτηκα για άλλου τύπου υποχωρήσεις 

Μονάχα έτσι το ξεπερνάω 

Θυμάμαι ποια είμαι και επιστρέφω εκεί. 

Μαζί με τις μουσικές μου

Τα τραγούδια είναι κι αυτά φίλοι μου 

Μεγαλώσαμε μαζί 

Όπως και με τους αληθινούς μου φίλους 

Που τους αγαπώ και με αγαπούν ασίγαστα μέσα στα χρόνια 

Αν δεν καταφέρω τίποτε άλλο σπουδαίο σε αυτή τη ζωή 

Θα ήθελα τουλάχιστον να ζήσω σε Αγάπη

Κι ως το τέλος να παίζει μουσική...

Α! Και να μη μου στερήσει ποτέ κανείς το δικαίωμα στο όνειρο... Στην πίστη ό,τι η ομορφιά υπάρχει μέσα και γύρω μας ακόμα και όταν νιώθουμε μοναξιά... 

Literal Poetry

 

Ζητείται Αγάπη να αντέχει στο χρόνο

Ζητείται Αγάπη που να υπερνικά τις δυσκολίες και να εξισώνει τις διαφορές

Ζητείται Αγάπη μοναδική

Μαγική

Υπερβατική

Μεγάλη

Αδιαμφισβήτητη

Βαθειά 

Απέραντη 

Αιώνια 

Σπαραχτικά Μεγαλειώδης 

Ολοκληρωτική 

Αποφασισμένη 

Ειλικρινής 

Ανθεκτική 

Προσηλωμένη

Ραντεβού :

Το σημείο της Αλήθειας μας. 

Δεν αντέχονται οι άνθρωποι που μονίμως πηγαίνουν παρακάτω 

Όταν φτάνεις στην ψυχή σου 

Δε θες να φύγεις ποτέ ξανά από εκεί

Εκεί μέσα μόνο υπάρχει η αγάπη που δεν σταματά ποτέ

Ο Neil Armstrong το είπε καλύτερα

Στους πρώτους μόλις στίχους αυτού του τραγουδιού :

"When I fall in love, it will be forever

Or I 'll never fall in love..."

Στον κόσμο ενός μόνιμου "πάμε παρακάτω"

Ακούει κανείς;;;;

Υπάρχει και αυτή η Αγάπη! 

Η οποία μέσα της κρύβει τον πιο δυνατό και άσβεστο Έρωτα του κόσμου...

Κρύβει ένα ειλικρινές πάθος για ζωή χωρίς μάσκες και ρόλους 

Γίναμε περιπλανώμενες καρικατούρες του εαυτού μας 

Κι αυτό που ονομάζουμε Έρωτα 

Είναι μια προσβολή για την καρδιά μας

"Όταν Αγαπήσω, θα είναι για πάντα! 

Αλλιώς δε θα αγαπήσω ποτέ. "

Που χάθηκε αυτή η τιμιότητα 

Που πήγαν οι ποιότητες του συναισθήματος 

Το είχα... Μα δεν το ήθελες. 

Όταν αυτό συμβεί στη ζωή ενός ανθρώπου 

Δεν υπάρχει "παρακάτω" πια. 

Μπαίνει τελεία. 

Είπα "για πάντα" 

Το εννοούσα. 

Εγώ θα καθήσω εδώ που αγαπά η καρδιά μου αληθινά ως το τέλος... 

Ακόμα κι αν μείνω μόνη. 

Δε μπορώ παρά να έχω για πατρίδα μου την ειλικρίνειά μου...  

Διαφορετικά, χωρίς μια ειλικρινή ζωή, 

δεν έχω τίποτα. 

"I don't want to end up a cartoon in a cartoon graveyard." - Paul Simon 

Κι ένα τραγούδι... 

Κι ένα ακόμα...

Music 4 The Soul - Εσείς, Eγώ, το Όνειρο και η Μουσική - 09/10/2022

Για εσάς που μας χάσατε...🌠

Song of the Day... 🌠

 Μια υπέροχη διασκευή των  Indigo Girls σε ένα αγαπημένο κομμάτι του Rod Stewart...

Απολαύστε...

Litteral Poetry

 Υπήρξαν φορές 

Που

Την ατσάλινη σιωπή σου

Την απουσία σου

Την αισθανόμουν σαν κάτι περισσότερο από απλή εκδίκηση. 

Ένιωθα ότι μου στερούσες κάθε θαλπωρή επίτηδες 

Δηλαδή, στη δική μου γλώσσα 

Αυτό ήταν εφάμιλλο με το θάνατο. 

Πρώτα μου υποσχέθηκες πως θα είσαι στη ζωή μου ό, τι κι αν συμβεί... Όσα χρόνια κι αν περάσουν 

Κι έπειτα απλά σταμάτησα να υπάρχω 

Ήθελες να με αποτελειώσεις. 

Ήταν ξεκάθαρο. 

Ήταν ευθεία απειλή κατά της ζωής μου. 

Χωρίς περιστροφές

Λες και ήξερες ακριβώς τι έκανες. 

Λες και το είχες ξανακάνει χιλιάδες φορές. 

Έτσι ένιωθα. 

Σα να ήθελες το τέλος μου. 

Ολοκληρωτικά. 

Έτσι ένιωθε το σώμα μου. 

Κάθε νύχτα 

Και βίωσα αυτό το τέλος 

Ξανά 

Και ξανά 

Και ξανά 

Αληθινά 

Έφευγε καθημερινά η λάμψη από τα μάτια μου 

Η ενέργειά μου έφευγε από το σώμα μου 

Πέθανα τόσες πολλές φορές 

Αμέτρητες 

Μα για δες... 

Είμαι ακόμα εδώ. 

I'm still alive you bastard. 

Υγ. Μην δίνεις υποσχέσεις που είσαι ανίκανος να κρατήσεις. 

Γίνονται σφαίρες. 

Ποιήματα και Γράμματα από την ανέκδοτή μου συλλογή : Liquid Words - The Gallium Project. "

 Παύση.

Μόνη.

Θα συνεχίσω

Μόνη.

Ευχαριστώ.

Ποιήματα και Γράμματα από την ανέκδοτή μου συλλογή : Liquid Words - The Gallium Project. "

 In my eyes you could never be broken 

Not even 

In the midst of all your vulnerability, or chaos

Indecision

Softness

You see... 

When you do not camouflage your pain or happiness at all

or your supposed "failure " to attain a goal

Your "wrongs" and "rights" 

When you don't have it together 

I fall in love with you even deeper 

Because those are the moments that your heart is pure 

And pureness of heart requires courage and authenticity

In authenticity anything is possible 

Unlimited passion in renewed vision 

I find you there 

For every tear you have ever cried 

For every joy 

I have secretly become a soft lullaby 

I hold your soul tenderly in my bosom 

I whisper softly and red roses bloom

You have a beautiful garden that is yours 

Inside of me

I cry and smile with you 

No other King could ever be like you in my eyes

No other King has ever summoned all my affection 

In waves and storms and sunshine and rain and moonlit nights and agony... 

You rise from the base of my spine through my womb 

Piercing my heart

Set free through the tips of my hair 

Oh your unfiltered power 

Madness 

My love 

How I adore you in all your colours 

Untamed beauty 

That strength 

The struggle to be you has touched me to my core

It is the human condition

But not all dive into themselves like you 

You are not afraid, and even if you are 

You still dive into the waters of you

In your authentic battle to live 

You sent ripples 

Of Darkness and Light

I can never be the same  

There is no expectation 

Just soft expectancy for the river of love to end up to the sea 

For ice to melt 

I love you 

I don't care about anything 

Just be

The facade of this world leaves me unbothered

For I know your journey 

I feel it in my soul 

I don't care for those earthly concepts 

I love you 

I love you 

Oh how deeply I love you 

I recognize you 

My King 

Sensitive,cynic, warm, cold, curious, knowledgeable, wise, strong, seductive, fun, dark, light, unconventional, rebel, "crazy scientist" of a wolf

A million different things unsaid 

You say you will walk alone through life 

But that's not true 

I will forever be your soft place 

Touched by your current 

Electric

For as long as I am 

It is my inner calling

I dance to the music 

Of the unique diamonds of your heart

You are like no other (Just like me) 

And I know it with a knowing that is more than knowledge 

Music 4 The Soul - Εσείς, Eγώ, το Όνειρο και η Μουσική - 02/10/2022 🌠

 Για εσάς που μας χάσατε αυτή την Κυριακή... 🌠

Με Αγάπη,

Άρτεμις