Είμαι
Μια τρεμάμενη παρουσία
Που συνεχίζει να υπάρχει
Τρεμάμενη
Στην ειλικρίνειά μου
Επιμένω χωρίς καμία σιγουριά
Και συνεχίζω να υπάρχω τρεμάμενη
Ψηλαφιζοντας έναν ορίζοντα
Που όσο τον πλησιάζω
Αυτός απομακρύνεται
"Κι άλλο, τρεμάμενη παρουσία !
Κι άλλο, γυναίκα!"
Μου φωνάζει, καθώς η προαιώνια θάλασσα καταπίνει όλο το χρυσάφι του ουρανού
Κι εκείνη
Μια υγρή, τρεμάμενη γυναίκα
Ακριβώς όπως εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου