Υπήρξαν φορές
Που
Την ατσάλινη σιωπή σου
Την απουσία σου
Την αισθανόμουν σαν κάτι περισσότερο από απλή εκδίκηση.
Ένιωθα ότι μου στερούσες κάθε θαλπωρή επίτηδες
Δηλαδή, στη δική μου γλώσσα
Αυτό ήταν εφάμιλλο με το θάνατο.
Πρώτα μου υποσχέθηκες πως θα είσαι στη ζωή μου ό, τι κι αν συμβεί... Όσα χρόνια κι αν περάσουν
Κι έπειτα απλά σταμάτησα να υπάρχω
Ήθελες να με αποτελειώσεις.
Ήταν ξεκάθαρο.
Ήταν ευθεία απειλή κατά της ζωής μου.
Χωρίς περιστροφές
Λες και ήξερες ακριβώς τι έκανες.
Λες και το είχες ξανακάνει χιλιάδες φορές.
Έτσι ένιωθα.
Σα να ήθελες το τέλος μου.
Ολοκληρωτικά.
Έτσι ένιωθε το σώμα μου.
Κάθε νύχτα
Και βίωσα αυτό το τέλος
Ξανά
Και ξανά
Και ξανά
Αληθινά
Έφευγε καθημερινά η λάμψη από τα μάτια μου
Η ενέργειά μου έφευγε από το σώμα μου
Πέθανα τόσες πολλές φορές
Αμέτρητες
Μα για δες...
Είμαι ακόμα εδώ.
I'm still alive you bastard.
Υγ. Μην δίνεις υποσχέσεις που είσαι ανίκανος να κρατήσεις.
Γίνονται σφαίρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου