Σε ονειρεύτηκα...
Βρισκόμασταν σε ένα μέρος που έμοιαζε με κάστρο λίγο στο εσωτερικό του...
Πέτρα και ξύλο
Παλιό κτίριο αλλά φροντισμένο.
Ήταν μάλλον κάποιο ξενοδοχείο...
Θυμάμαι ότι ήμουν στο δωμάτιό μου και προσπαθούσα να αποκοιμηθώ μα δεν τα κατάφερνα κι έτσι αποφάσισα να βγω από το δωμάτιό μου και να περπατήσω λίγο στο διάδρομο...
Βγαίνω από το δωμάτιό μου.
Ήταν όλα ήσυχα και δεν υπήρχαν αναμμένα φώτα πουθενά. Το χώρο φώτιζε μόνο το φως του φεγγαριού που έμπαινε από τα μεγάλα ανοιχτά παράθυρα στις άκρες του διαδρόμου και χυνόταν παντού με γενναιοδωρία.
Ακριβώς απέναντι ήταν ένα άλλο δωμάτιο, το οποίο αντί για πόρτα είχε ένα τεράστιο διπλό παράθυρο μπαλκονόπορτας..Το παράθυρο ήταν ανοιχτό και κρέμονταν αντί κουρτίνας κάτι φαρδιά κρόσσια κεντημένα με σχέδια χρυσά και κόκκινα και με μεγάλα κενά μεταξύ τους, τα οποία χόρευαν απαλά , χωρίς θόρυβο, καθώς περνούσε από μέσα τους το νυχτερινό αεράκι...Κάποιες φορές αποκάλυπταν το διπλανό δωμάτιο ολόκληρο...
Μέσα στο δωμάτιο υπήρχε ο τρεμάμενος, θερμός φωτισμός της φωτιάς... Κάποιες δαδες αναμμένες στον τοίχο... Ξαφνικά διέκρινα τη φιγούρα ενός άντρα καθισμένη επάνω στο κρεβάτι που υπήρχε στο δωμάτιο. Είχε πλάτη στο παράθυρο. Για κάποιο λόγο, πλησίασα περισσότερο... Κατάλαβα ότι ήσουν εσύ. Ξαφνιάστηκα... Τρόμαξα... Εννοώ, πως δεν το περίμενα και προφανώς ακούστηκε η εισπνοή μου... Με άκουσες και γύρισες ξαφνιασμενος από τον ήχο.
Δεν ήσουν καλά... Ήσουν στεναχωρημένος. Δεν μπορούσα να δω καλά αλλά νόμιζα ότι είδα κάποιον ξαπλωμένο, ίσως άρρωστο-η κι εσένα καθισμένο δίπλα...
Μόλις με είδες, εκνευρίστηκες που ήμουν εκεί... Ήθελες να είσαι μόνος... Το είδα στο πρόσωπό σου.
Έτρεξα γρήγορα στο δωμάτιό μου κι έκλεισα ασθμαίνοντας την πόρτα...
"Κάτι τον βασανίζει... Τι τον βασανίζει.... " σκεφτόμουν, κι άρχισα να κλαίω που δε με ήθελες εκεί... Γιατί το μόνο που ήθελα ήταν να είμαι εκεί για εσένα...
Ξύπνησα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου