Είχε πει ότι θα ήταν εδώ
Μα με άδειασε εντελώς στη στροφή
Κι έτσι κάθομαι και κλαίω κάθε φορά που σε μια ταινία κερδίζει η αγάπη
Σχεδόν δεν το αντέχω
Γιατί πίστευα πως θα ήταν εδώ
Ίσως να με άδειαζε έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή
Ίσως καλύτερα τώρα παρά αργότερα
Αυτό μονάχα σκέφτομαι για να παρηγορηθώ
Ό,τι η προδοσία ρέει στο αίμα τους με φυσικότητα
Κι έπειτα λέω, μήπως τελικά, φταίω εγώ που... δε φτιάχτηκα για την αγάπη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου