Γράμματα στον ΑΠ

 Μιλούσα με ένα φίλο ως τα ξημερώματα

Μιλήσαμε για πολλά πράγματα 

Σχεδόν για όλα τα πράγματα 

Ακούω πολλές φορές τη φωνή σου στη δική του 

Ως ένα τεντωμένο καλώδιο ηλεκτρισμένης λογικής 

Που στα δικά μου μάτια 

Ενώνει όλους τους άντρες στον πλανήτη γη

Υπάρχει μια απλότητα ξένη 

Στην αιτία και το αποτέλεσμα 

Την παρατηρώ από μικρή με ιδιαίτερη περιέργεια 

Είναι χαρακτηριστική 

Αφοπλιστική πολλές φορές 

Άλλες φορές κόβει ό,τι προεξέχει 

Μου μοιάζει πραγματικά αξιοπερίεργη

Αν ήταν σχήμα θα ήταν σίγουρα η ευθεία 

Αυτή η απόλυτη απλότητα πολλές φορές με τρομάζει

Γιατί απλοποιεί φαινομενικά αβασάνιστα 

Πράγματα τα οποία στα μάτια μου χρειάζονται κόπο ως ένδειξη ενδιαφέροντος 

Δύσκολα κοπιάζει κανείς για κάτι που δεν αγαπάει 

Εκεί εισέρχεται το χάσμα που φοβάμαι 

Εγώ είμαι φτιαγμένη από λεπτομέρειες 

Έχω στροφές 

Συστροφές

Τείχη 

Αλλαγές στις πιέσεις 

Αποχρώσες ενδείξεις 

Αν ήμουν σχήμα, δε θα ήμουν ποτέ κάποιο σχήμα συγκεκριμένο 

Θα ήμουν ό,τι είναι το γιασεμί που μεγαλώνει προς κάθε κατεύθυνση... 

Κανένα γιασεμί δεν μοιάζει με το διπλανό του 

Πλεκομαι και περιστρέφομαι ακολουθώντας έναν ήλιο εσωτερικό 

Δεν ξέρω τι θα πει απλότητα με αυτή την έννοια 

Δεν ήξερα ποτέ 

Για να φτάσω στην απλότητα του "Σ'αγαπώ" 

Για να καταφέρω να στο πω κοιτάζοντας σε στα μάτια 

Περπάτησα χιλιόμετρα από κύκλους, μουτζούρες, έλυσα χιλιάδες κόμπους, γύρισα στην αρχή μου, μπήκα φυλακή, έκλαψα 

Η απλότητα ήρθε ως αποτέλεσμα μεγάλου κόπου και πραγματικής αγωνίας 

Πλέον ξέρω με απλότητα αυτό που έμαθα από αυτή τη διαδρομή 

Δεν άλλαξε ποτέ το συμπέρασμά μου από τότε μέχρι σήμερα 

Είμαστε διαφορετικά ζώα 

Εγώ θα χρειαστώ περισσότερο χρόνο, ίσως 

Όμως... 

Όμως αυτό που θα πω 

Το εννοώ... 

Το πρόβλημα είναι δυστυχώς 

Πως δεν ήσουν πια εδώ 

Πήρες την συνηθισμένη ευθεία 

Έκανες αυτό που συνηθίζουν οι άνθρωποι να κάνουν 

Το καταλαβαίνω, είναι ίσως λογικό 

Για εμένα δεν υπήρξες ποτέ κάτι συνηθισμένο

Ήσουν η πιο παράλογη στιγμή μου 

Άλλαξες τη ζωή μου 

Ίσως να με βοηθούσες να καταλάβω κάποτε αυτή την μεταλλική ευθεία σας

Ίσως να μάθαινα πως γίνεται όλο αυτό χωρίς τόσο κόπο 

Χωρίς τόση αγωνία 

Γιατί, για να σου πω και την αλήθεια 

Δες που οδηγούν οι δρόμοι 

Όταν έφτασα 

Δεν είχε πλέον σημασία 

Είχες πει ότι θα είσαι εκεί 

Μα οι άνθρωποι λένε πολλά πράγματα στους άλλους ανθρώπους 

Ίσως να το πίστευες κιόλας καθώς το έλεγες 

Ποιος ξέρει.. 

Δε θα μάθω ποτέ. 

Ήρθα να σε βρω 

Σου είπα με μια απλότητα ως κατάκτηση ενός πολέμου που δεν θα καταλάβεις ποτέ 

Ότι σ'αγαπάω 

Κι από εκείνη τη μέρα 

Έχω φτιάξει εδώ ένα κήπο για εσένα 

Μόνο δικό σου 

Ένα κήπο που δε θα νιώσεις ποτέ 

Μα αυτός θα υπάρχει ανεξάρτητα για εσένα 

Ξέρω ότι απορείς 

Αν είναι κάτι, είναι απόλυτα λογικό να απορείς μαζί μου 

Θα προσπαθήσω να το πω με απλότητα αν και δεν είναι η γλώσσα μου αυτή 

Σε αναγνώρισα 

Και μετά από αυτό 

Δεν κοιτάζω πια εκεί έξω 

Αυτό που ήθελα εγώ το βρήκα 

Και είμαι εντάξει με αυτό 

Μπορεί να άργησα τότε 

Μπορεί να μην μου ήταν απλή η ζωή γενικά

Μα κάθε μου λέξη ήταν αληθινή 

Και έφτιαξα αυτόν τον κήπο για εσένα 

Για την αγάπη μου για εσένα 

Και δεν υπάρχει άλλο μέρος που θα ήθελα να βρίσκομαι 

Με καλύπτει αυτός ο κήπος... 

Κάποιοι βλέπουν απλώς μια τρελή, ίσως κι εσύ 

Μα εγώ βλέπω τον κόπο της καρδιάς μου 

Βλέπω την πορεία 

Βλέπω την αποκάλυψη 

Και νιώθω 

Αγάπη 

Αυτές ήταν οι εμπειρίες που αποζητούσα εξαρχής 

Γι αυτές διψούσα

Αλλιώς ξέρω πως λειτουργεί αυτός ο κόσμος 

Ξέρω τι είναι οι σχέσεις 

Ξέρω πως λειτουργεί το μοντέλο του πάρε δώσε 

Ξέρω που οδηγούν όλα 

Δε με συγκινούν καθόλου 

Με συγκινεί αυτό που με συγκινεί 

Με συγκίνησες εσύ 

Δεν μπορώ να απολογηθώ γι αυτό σε κανέναν 

Ίσα ίσα 

Αυτή είναι η μόνη απλότητα που καταλαβαίνω 

Μη βιαστείς να πεις ότι δεν είναι μεταλλική 

Απλά δεν κόβει εσένα ή λεπίδα της 

Όμως αυτή είναι η ζωή 

Κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις, υποθέτω 

Κάποιος έρχεται για να συγκλονιστεί με ειλικρίνεια 

Άλλος έρχεται για να μοιράζεται τους λογαριασμούς 

Άλλος έρχεται για να μην κοιμάται μόνος 

Εγώ ξεμπέρδεψα με όλα τα υπόλοιπα 

Δε με ενδιαφέρουν 

Με συγκλόνισες. 

Τελεία. 

Πρέπει να ζήσω με αυτό. 

Δεν έγινε όπως ονειρευόμουν... 

Μα έγινε όπως έγινε. 

Κι έτσι συνεχίζω... 

Περιέχοντας το "συμβάν" 

Όχι ανεξάρτητα από αυτό 

Πάντοτε μέσα σε γρίφους 

Η βαθύτερή μου επιθυμία 

Ήταν πάντα να με ανακαλύψεις ... 

Μα χάνομαι στην ευθεία 

Οι λεπίδες σου δε θα μπορούσαν ποτέ να κόψουν έξω από εμένα 

Κόμπος και κόπος 

Καταλαβαίνω 

Ίσως σε κάποια άλλη ζωή... 

Τελικά... 

Τι είναι Αγάπη...; 

Απάντησες μέσα σου σε αυτό το ερώτημα ποτέ; 

Που βγάζει Αγάπη μου η ευθεία...; 

Πες μου... 

Θέλω να ξέρω πως είναι εκεί που είσαι... 

Update :

It's the next morning and look at what I found... 

I guess this sums it all up wonderfully :

Source - TIKTOK 

Hmmm...