Dream Journal

 Τον ονειρεύτηκα...

Τον συνάντησα κάπου έξω. Με κοιτούσε. Ήταν με μια κοπέλα. 

Η κοπέλα γυρίζει προς εμένα και παγώνω. 

Την ήξερα.

Ήταν συμμαθήτριά μου. 

Σφίχτηκε η καρδιά μου... 

"Από όλες τις γυναίκες του κόσμου..." σκέφτηκα μέσα μου... "γιατί με τη συγκεκριμένη, Θεέ μου..." 

Η κοπέλα με βλέπει από μακριά και τρέχει γεμάτη ενθουσιασμό προς το μέρος μου.

Μέσα σε δευτερόλεπτα ενεργοποιήθηκε το γνωστό πρωτόκολλο προστασίας όλων των άλλων...

Προσπαθώ να αφομοιώσω την πληροφορία καθώς με πλησιάζει περιχαρής...

Έρχεται και με αγκαλιάζει και νιώθω σαν να διαλύομαι εσωτερικά. Η χαρά της είναι τόση... 

Κι εγώ χαίρομαι που τη βλέπω μα... Πικραίνομαι κιόλας... 

Σα να μου τρίβει το σύμπαν στη μούρη κι άλλη συντριβή. 

Την αγκαλιάζω. 

"Είσαι καλά; " με ρωτάει.

"Ναι... Λίγο κουρασμένη είμαι, μη δίνεις σημασία!" της απαντάω και ρωτάω "Εσύ τι κάνεις; "

" Αχ είμαι πολύ καλά! " μου λέει και γυρίζει προς εκείνον για να έρθει να μου τον συστήσει... 

Εγκεφαλικό. 

Εκείνος έρχεται κοντά και με κοιτάζει, σα να λέει : Τώρα να σε δω τι θα κάνεις. 

Πείσμωσα μέσα μου σκεπτόμενη, τόσα χρόνια δεν κατάλαβες ποτέ ποια είχες απέναντί σου. 

Η κοπέλα, ενθουσιασμένη που με είδε με προσκαλεί να έρθω μαζί τους να πιούμε κάτι και να ετοιμαστούμε για μια εκδήλωση στην οποία θα πηγαίναμε όλοι έτσι κι αλλιώς. 

Εγώ σε σοκ ήθελα να προφασιστώ κάτι για να αποφύγω το ψυχικό μαρτύριο αλλά θα ερχόμουν όντως στην εκδήλωση και το ήξερε και είμαι πολύ κακή στα ψέματα και δεν πρόλαβα να σκεφτώ κάτι μέσα στην ταραχή μου, ήμουν εντελώς απροετοίμαστη για όλο αυτό... 

"Δεν ακούω κουβέντα!" μου λέει, "Θα έρθεις μαζί μας!" γυρνάει σε εκείνον : "Δε σε πειράζει, αγάπη μου να έρθει μαζί μας ή φίλη μου;" τον ρωτάει με μια παιδική αθωότητα, που την είχαμε πάντα και οι δυό. Αναγνωρίζω τον εαυτό μου μέσα της... Ήταν πάντοτε πολύ καλή κοπέλα... Συνειδητοποιώ εκ νέου πως πρέπει να προστατέψω την ευτυχία της... Και τη δική του... 

Εγώ έτσι κι αλλιώς... Ήξερα τι ακολουθεί για εμένα πια. 

Παίρνω μια βαθιά ανάσα, αποφεύγω να τον κοιτάξω... "Εντάξει" , της απαντάω θα έρθω. 

Στο αμάξι μιλούσε ασταμάτητα με μεγάλο ενθουσιασμό, εγώ χρησιμοποίησα τη διαδρομή για να διαχειριστώ ψυχικά αυτό που συνέβαινε. Ήθελα να φύγω. Κακώς δέχτηκα... 

Φτάσαμε σε ένα δωμάτιο κάπου. Αρχίσαμε να μιλάμε για το σχολείο με την κοπέλα, εκεινος για λίγο δεν ήταν εκεί. Η αλήθεια ήταν ότι αν δεν ήταν τέτοιες οι συνθήκες θα χαιρόμουν πολύ που την είδα! Μα ήθελα να φύγω. Αισθανόμουν σα να την κοροϊδεύω. Κι εκείνον. Και τον εαυτό μου. Δεν το άντεχα. 

Εμφανίζεται ξαφνικά εκείνος ολόγυμνος. Γυρίζω αμέσως να την κοιτάξω, χλωμιασε, δεν ήξερε τι συμβαίνει. Ούτε κι εγώ, ή αλήθεια είναι. Στεκόταν μπροστά μου ολόγυμνος - και είναι όνειρο οπότε έχει έναν συμβολισμό - ο άντρας που αγαπώ... Αποφάσισα να κάνω την καρδιά μου πέτρα, σα να μην το είδα. Συνέχισα να φοράω τα ρούχα που θα έβαζα για την εκδήλωση. Με κοίταζε. Τον ένιωθα να με παρακολουθεί. "Τον αγαπώ γαμώτο ... " σκέφτηκα... Τον κάρφωσα στα μάτια σα να του λέω "τι στο καλό νομίζεις ότι κάνεις;" κι άρχισα να μιλάω εγώ και να της λέω ό,τι χαζομάρα μου ερχόταν σε μια απέλπιδα προσπάθεια να επιστρέψουμε όλοι σε μια οποιαδήποτε "κανονικότητα". 

Αλλαγή σκηνικού, είμαστε στην εκδήλωση. Βγαίνω έξω να πάρω αέρα. Έρχεται εκείνη. Τον βλέπω από μακριά να περνάει και με πιάνει απελπισία. Δε μπορώ να κρατηθώ άλλο μου βγαίνει ένας λυγμός και κάθομαι στο πάτωμα. 

"Τι έχεις κορίτσι μου όμορφο; Τι έπαθες;" με ρωτάει η συμμαθήτριά μου. 

"Τίποτα" της απαντάω... "Υπάρχει κάτι που δεν πρόλαβα να σου πω..." 

Αμέσως καταλαβαίνει ότι πρόκειται για εκείνον και βλέπω ότι τρομάζει... 

"Όχι! Όχι! Μην ανησυχείς! Άκουσέ με..." της λέω. 

Ήξερα ότι ήθελα να προστατέψω τη σχέση τους... Μα θα της έλεγα την αλήθεια. Έτσι δε θα τους ξανασυναντουσα ποτέ... 

" Είμαι ερωτευμένη μαζί του από το 2007", της λέω. 

Με κοιτάζει έντρομη. Το νιώθω. 

" Όχι, όχι... Μην ανησυχείς φίλη μου... Δεν διάλεξε ποτέ εμένα... Ποτέ. Εσένα διαλέγει... Μην ανησυχείς... Απλά είναι κάτι δικό μου που αφορά μόνο εμένα. Εύχομαι να είστε καλά μαζί και να μοιραστείτε μια όμορφη ζωή γεμάτη αγάπη." Έκλαιγα. 

"Με συγχωρείς τώρα... Πρέπει να φύγω. Να μου τον προσέχεις... "

Ξύπνησα και έτρεχαν δάκρυα αληθινά από τα μάτια μου... 

Picture made with Chat gpt.