Όμως, θα τον ήθελα και πάλι στη ζωή μου...;
Χμμμ...
Ίσως, όχι μετά από όλα αυτά...
Το άφησε να συμβαίνει για πολύ καιρό...
Κάποτε ήλπιζα μα όσο πιο πολύ βρέχει τόσο πιο βαθιά διαβρώνονται οι επιφάνειες
Με πλήγωσε πολύ με επιμονή, συνέπεια και αφάνταστη ευκολία
Ήταν τόσο εύκολο γι αυτόν
Τόσο εύκολο
Με πλήγωσε
Με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σίγουρος ότι είναι οριστικό
Ώστε να μην μπορώ να εμπιστευτώ ότι στη μικρότερη, στην πρώτη δυσκολία δε θα το ξανακάνει
Όσο κι αν μου λείπει ο άνθρωπος που αγαπώ
Όσο κι αν έχω καημό που χάθηκε από τη ζωή μου έτσι άδοξα
Ξέρω πως δεν υπάρχει πια στον κόσμο για εμένα
Η επιλογή της σιωπής δηλώνει πάντα την επιλογή του οριστικού τέλους
Γιατί υπάρχει ένα επίπεδο πόνου από το οποίο δύσκολα κανείς επιστρέφει...
Τις τελευταίες μέρες έρχεται στον ύπνο μου διαρκώς....
Το υποσυνείδητό μου τον ψάχνει ακόμα...
Μα δυστυχώς, δεν υπάρχει πλέον τίποτα εκεί...
Μόνο η ανάμνηση από κάποιον που αγάπησα με όλη μου την καρδιά.
Έτσι τελειώνει η αγάπη για εμένα.
Αφού δε με κατάλαβε εκείνος, που τον αναγνώρισα, αφού δε με ένιωσε, δεν προστάτεψε την καρδιά μου από όλον αυτόν τον πόνο, αφού δε με κράτησε, αφού δεν επέμεινε, αφού δεν ήρθε να αλλάξει τη ζωή μου, να τα κάνει όλα άνω κάτω
Δε θέλω να έρθει κανένας.
Σπίτια σας όλοι!
Δεν έχει τίποτα εδώ για εσάς.
Case romantic love closed.
Μόνο φίλοι πια.
Μόνο φίλοι.
Ούτε τραγούδια, ούτε τίποτα.
Τραγουδούσα για να τον βρω.
Τον βρήκα και τον έχασα.
Τι περιμένετε από μένα;
Δεν έχω τίποτα για σας.
Αφήστε με ήσυχη.
Θέλω μόνο τους φίλους μου και την οικογένειά μου.
Δεν υπάρχει για εμένα τίποτε άλλο πια στον κόσμο μόνο εκείνοι που αγαπιόμαστε αγνά και ο Θεός.
Οι υπόλοιποι, σπίτια σας!
Το αστείο τελείωσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου