Γράμματα στον ΑΠ

 Ξέρεις...

Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω 

Χωρίς πρόσθετα επίθετα και φιοριτούρες 

Στα ίσα. 

Με ευθύτητα. 

Είναι αμέτρητες οι στιγμές που κουβεντιάζω με άλλους για τα δικά τους θέματα - επειδή εκείνοι το επιθυμούν - και σε αυτές τις συζητήσεις συνειδητοποιώ με μεγάλη έκπληξη και κάποια συγκίνηση κάθε φορά... 

Πόσα πολλά μου έχεις μάθει για τη ζωή... 

Εσύ... Δεν ξέρω καν πως είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο με τέτοια απουσία... 

Μπορεί να με πόνεσες 

Όμως μου έμαθες αμέτρητα πράγματα...πράγματα που ίσως να μη μου αρέσουν όλα, σημαντικά πράγματα όμως τα οποία έπρεπε να δεχτώ και να αναγνωρίσω ως υπαρκτά, θεμιτά... Ως τίμια... γιατί έχω πραγματική ψυχική σύνδεση μαζί σου! 

Οφείλω να το καταθέσω αυτό ενώπιον Θεού και ανθρώπων 

Ίσως να μην ήταν αυτή η πρόθεσή σου 

Να μου μάθεις αυτά τα πράγματα 

Όμως συνέβη... 

Όπως συμβαίνει με δύο χημικά στοιχεία σε έναν πίνακα που αντιδρούν διαφορετικά μεταξύ τους με κάποιο αυθορμητισμό. 

Ξέρεις θα σου φανεί περίεργο 

Μα σε καταλαβαίνω περισσότερο από όσο δείχνω κάποιες φορές 

Γίνεται αργά και σταθερά μα δεν έχω άλλη επιλογή

Είναι μονόδρομος 

Ό μόνος εγωισμός που δε μου χρεώνω είναι που σε ήθελα στη ζωή μου 

Αυτό είναι κάτι 

Που αν μπορέσεις να με νιώσεις κι εσύ λιγάκι μέσα σου 

Ίσως να μπορέσεις να με συγχωρήσεις που με πονάει τόσο ακόμα η απουσία σου 

Δύο πράγματα μόνο μπορώ να σου υποσχεθώ

Το ένα είναι ότι με νοιάζει η χαρά σου μόνο, πάνω κι  από την "εγωιστική μου ανάγκη" να είσαι εδώ 

Το δεύτερο είναι ότι κάνω τίμια ό,τι καλύτερο μπορώ για να καταλάβω τον κόσμο σου, χωρίς κάποιο άλλο σκοπό 

Απλά επειδή σ'αγαπώ με μια αθωότητα που κάποιες φορές εντυπωσιάζει ακόμα και εμένα την ίδια 

Συγχώρεσε την οξύτητα του πόνου μου 

Δεν έχω όλες τις απαντήσεις 

Δεν είμαι τέλεια 

Δεν τα ξέρω όλα 

Δε με νοιάζει να έχω δίκιο, καθόλου... 

Καθόλου... 

Αλήθεια στο λέω, κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ... 

Εύχομαι κάποτε, στο τέλος, όποτε κι αν είναι αυτό, να αποδειχτεί πως αυτό ήταν έστω αρκετό... 

Μακάρι. 

Το εύχομαι γιατί έχω ανάγκη από λίγη γλύκα... 

Κι εύχομαι ολόψυχα εσύ να μαθαίνεις πιο απαλά από εμένα... 

Όσο μεγαλώνουμε μας εύχομαι να στεναχωριόμαστε λιγότερο για όλα... 

Να επιστρέφουμε πιο εύκολα σε εκείνο το σημείο μέσα μας που μένει ήρεμο στις μπόρες 

Άραγε εσύ να με νιώθεις καθόλου... 

Ίσως για έναν ρεαλιστή να ήταν αστεία αυτή η ερώτηση αν σκεφτείς ότι βρίσκεσαι 10 λεπτά μακριά και σύμπαντα μακριά συνάμα... 

Κι όμως είσαι πολύ πιο κοντά από πολλούς ανθρώπους που βρέθηκαν κοντά μου στο ίδιο δωμάτιο 

Η ζωή είναι περίεργη... 

Καλή Χρονιά. 

Σ'αγαπώ... αυθόρμητα. 

Χωρίς κανένα απολύτως λόγο και για όλους τους λόγους μαζί.