Καπνίζω στη βεράντα και τον σκέφτομαι
Η μέρα είναι γλυκιά
Εγώ πια όχι
Φοράω πάνω μου πλέον τόσες ταμπέλες
Όλοι βιάστηκαν να βγάλουν τα συμπεράσματα τους για εμένα
Τόσα χρόνια εκείνος τους άφηνε να έχουν δίκιο, φαινομενικά.
Μονο ο Θεός ξέρει την καρδιά μου.
Μόνο ο ουρανός έχει σημασία
Εμείς εδώ είμαστε όλοι δυό στιγμές φευγαλέες
Οι άνθρωποι βλέπουν συνεχώς αυτό που θέλουν να δουν, αυτό που οι ίδιοι έχουν μέσα τόυς.
Εγώ τουλάχιστον είδα Αγάπη
Μετά από τόσες μάχες
Οξύ πόνο
Τόσες άγρυπνες νύχτες
Τόση γυναικεία μοναξιά
Συνειδητοποίησα ότι τελικά είναι όλα μάταια
Όλα
Όλα, όλα, όλα
Τίποτα δεν έχει σημασία
Τίποτα απολύτως.
Τώρα πια ακόμα κι αν καταλάβει μια μέρα
Δεν έχει σημασία
Αφησε το όνειρο να σπάσει
Αφησε εμένα να γίνω τροφή στον ορθολογισμό του καθενός
Ακόμα και στο δικό του ορθολογισμό
Έτσι τελειώνει λοιπόν αυτό το παραμύθι
Εγώ θα ζήσω μόνη
Κι εκείνος με τις επιλογές του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου