Σκέφτομαι τα κορίτσια
που αγάπησαν και πίστεψαν
σε λόγια τραγουδιών.
Και δάγκωσαν τα χείλη
που είπαν ψέματα.
Τώρα τα βράδια μένουν μέσα.
Είναι άτονες.
Σκουπίζουν, ξεσκονίζουν, σιδερώνουν
ακούγοντας ραδιόφωνο.
Αργά το βράδυ
κοιτιούνται στον καθρέφτη.
Είναι όμορφες, επιθυμητές
και γι' αυτό ακόμα πιο μόνες.
Και το δάκρυ ατμός,
σαπούνι στο μάτι,
την εικόνα θολώνει.
Περικλής Κοροβέσης
📷 Gosia Janik
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου