Απλά σε ξηλώνει σαν ύφασμα σιγά σιγά από ένα ξέφτι
Και καταλήγεις ένας άλλος άνθρωπος
Κουτσουρεμένος στα καλά του καθουμένου
Με όλα τα βάρη των δακρύων σου, στους ώμους, στους γοφούς σου στις καμπύλες των κορυφών που πότε κατέκτησες και πότε δεν άγγιξες καθόλου
Μπορεί μέσα σου να βασανίστηκες, να ανακάλυψες κόσμους αμέτρητους και σύμπαντα, να ρίχτηκες με ορμή στις κλειστές πόρτες, στους αναπόφευκτους αποχαιρετισμούς, στους γκρεμούς και τα σκοτεινά νερά του φόβου σου
Μα οι υπόλοιποι άνθρωποι βλέπουν απλώς το κουτσουράκι χωρίς την ιστορία του
Κι έτσι, με αυτό το τέχνασμα, της προσωπικής μου αποκαθήλωσης, απαλλάχτηκα με μιας απ'τους ρηχούς ανθρώπους...
Επί το έργον....🌠🌠🌠(στιγμιότυπο από το live στο tiktok)
Επίσης να και μια ακόμα φωτογραφία που αποδεικνύει ότι κάποιοι ακροατές της εκπομπής είναι χάκερ !!! 😂😍
Kαι μια φωτοραφία που μας έστειλε η Μάρω, επειδή μιλήσαμε για τα όνειρα και κλείσαμε με το τραγούδι "A dream is a wish your heart makes" με την Ilene Woods,από την ταινία της Σταχτοπούτας✨
Βρισκόμασταν σε ένα μέρος που έμοιαζε με κάστρο λίγο στο εσωτερικό του...
Πέτρα και ξύλο
Παλιό κτίριο αλλά φροντισμένο.
Ήταν μάλλον κάποιο ξενοδοχείο...
Θυμάμαι ότι ήμουν στο δωμάτιό μου και προσπαθούσα να αποκοιμηθώ μα δεν τα κατάφερνα κι έτσι αποφάσισα να βγω από το δωμάτιό μου και να περπατήσω λίγο στο διάδρομο...
Βγαίνω από το δωμάτιό μου.
Ήταν όλα ήσυχα και δεν υπήρχαν αναμμένα φώτα πουθενά. Το χώρο φώτιζε μόνο το φως του φεγγαριού που έμπαινε από τα μεγάλα ανοιχτά παράθυρα στις άκρες του διαδρόμου και χυνόταν παντού με γενναιοδωρία.
Ακριβώς απέναντι ήταν ένα άλλο δωμάτιο, το οποίο αντί για πόρτα είχε ένα τεράστιο διπλό παράθυρο μπαλκονόπορτας..Το παράθυρο ήταν ανοιχτό και κρέμονταν αντί κουρτίνας κάτι φαρδιά κρόσσια κεντημένα με σχέδια χρυσά και κόκκινα και με μεγάλα κενά μεταξύ τους, τα οποία χόρευαν απαλά , χωρίς θόρυβο, καθώς περνούσε από μέσα τους το νυχτερινό αεράκι...Κάποιες φορές αποκάλυπταν το διπλανό δωμάτιο ολόκληρο...
Μέσα στο δωμάτιο υπήρχε ο τρεμάμενος, θερμός φωτισμός της φωτιάς... Κάποιες δαδες αναμμένες στον τοίχο... Ξαφνικά διέκρινα τη φιγούρα ενός άντρα καθισμένη επάνω στο κρεβάτι που υπήρχε στο δωμάτιο. Είχε πλάτη στο παράθυρο. Για κάποιο λόγο, πλησίασα περισσότερο... Κατάλαβα ότι ήσουν εσύ. Ξαφνιάστηκα... Τρόμαξα... Εννοώ, πως δεν το περίμενα και προφανώς ακούστηκε η εισπνοή μου... Με άκουσες και γύρισες ξαφνιασμενος από τον ήχο.
Δεν ήσουν καλά... Ήσουν στεναχωρημένος. Δεν μπορούσα να δω καλά αλλά νόμιζα ότι είδα κάποιον ξαπλωμένο, ίσως άρρωστο-η κι εσένα καθισμένο δίπλα...
Μόλις με είδες, εκνευρίστηκες που ήμουν εκεί... Ήθελες να είσαι μόνος... Το είδα στο πρόσωπό σου.
Έτρεξα γρήγορα στο δωμάτιό μου κι έκλεισα ασθμαίνοντας την πόρτα...
"Κάτι τον βασανίζει... Τι τον βασανίζει.... " σκεφτόμουν, κι άρχισα να κλαίω που δε με ήθελες εκεί... Γιατί το μόνο που ήθελα ήταν να είμαι εκεί για εσένα...
Για εσάς που χάσατε την εκπομπή αυτής της Κυριακής... 🌠
Εσείς, εγώ, το όνειρο και η μουσική!
Βάλαμε όλοι μαζί μουσικές μαζί με τη βοήθεια των δύο underover Djs (Ανδρέας & Ελένη) αλλά και με συμμετοχή από Κύπρο, Μαλδίβες και Αμερική...και βγήκαν 2 ώρες και κάτι να τις πιείς στο ποτήρι!!!
Εννοώ ότι εσύ είσαι ο μοναδικός άνθρωπος μέσα από τον οποίο μου αποκαλύπτεται το αρσενικό αρχέτυπο που με κάνει να νιώθω σα να είμαι η πιο βαθιά μόνη γυναίκα του κόσμου...
Μόνο επειδή δεν έρχεσαι εσύ.
Εννοώ ότι υποφέρω βαθιά που δε ζω τη ζωή που η αγάπη μέσα μου ξέρει ότι μου αναλογεί και που ταυτόχρονα η λογική μου λέει ότι θα ήταν αδύνατο να μου συμβεί μαζί σου
Όταν λέω ότι μου λείπεις
Εννοώ ότι στην απουσία σου παλεύω με τον εαυτό μου ύλη, σώμα, πνεύμα, καρδιά, ψυχή σε διαρκή σύγχυση γιατί δεν έχω εσένα να με ησυχάσεις απλώνοντας νωχελικά το χέρι σου επάνω μου καθώς μιλάς για πράγματα μικρά ή μεγάλα
Εννοώ ότι με ξύπνησες από το βαθύ μου ύπνο χωρίς λόγο και βασανίζομαι
Και δεν είσαι εδώ να με οδηγήσεις μέσα στον κόσμο
Και πηγαίνω μονάχη μου όπου πιστεύω ότι ίσως να με οδηγούσες αν ήσουν εδώ
Και ακόμα και στη διαδρομή σε ψάχνω, γιατί σε περίμενα και λείπεις
Και λείπεις κι όταν φτάνω
Γιατί στην πραγματικότητα οδηγούμαι στην τρέλα
Και σκέφτομαι πάντοτε μήπως έφτασα στο λάθος μέρος ή όχι
Εννοώ ότι αισθάνομαι μια αδικία που με σκίζει στα δύο στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας και της νύχτας
Όπου κι αν βρίσκομαι, με όποιον κι αν είμαι, ό,τι κι αν κάνω εκεί
Εννοώ ότι θα ήθελα πολύ να πάψω να ακούω τον εαυτό μου να προσπαθεί να επιβιώσει διαρκώς μακριά σου κι απλά να χαθώ σε μια θάλασσα ησυχίας κοιτάζοντας μέσα στα μάτια σου
Και ότι ψάχνω αυτή την ανακούφιση ακόμα κι όταν δε σε σκέφτομαι
Γιατί μόνο όταν σε κοιτάζω ησυχάζει ο κόσμος
Γιατί εξαφανίζεται ολοσχερώς
Και υπάρχει μόνο ησυχία και ειρήνη κι ένας άνθρωπος στον κόσμο που αγαπώ τόσο ώστε μονίμως να τεντώνομαι ψαχνοντάς τον μάταια
The tree of knowledge of good and bad: A road to nowhere.
Fruits:
-A devoid of meaning, cold observation of what is-ness =A lie that is dressed as the truth= Crippling self awareness= Critisism/ Harsh judgements of self and others = Poisonous Secret Thoughts = Shrinking to oneself = Shame = Fear = Awareness of every possible bleak scenario = Fight or flight = Living from our head = Theft of joy = theft of faith = No true communication = No true realashionships = incapability to envision being a Concious co- creator of a better life with others = drained of vision = all is mandain = spiritual death = physical death.
Meanwhile nothing true has changed but their mindset. Knowledge can be useful but it can also be crippling, just like everything else. Should it be as glorified as it is? We already know that the knowledge one has does nothing to make them a better human if it is not that human's will to become one.
Maybe we were not ready for that kind of knowledge yet... Maybe we needed to grow a little first...
Maybe it was only a matter of bad timing and not a complete, definite refusal of knowledge of good and bad.
Maybe Faith is the best answer through every trial and tribulation.
Sometimes, in order to be able to absorb knowledge it requires the kind of preparation only that kind of unconditional Trust and surrender can offer.
"If you want real, be prepared to do the work because relationships are full of speed bumps and different seasons.
Great relationships aren’t great because they have no problems, they’re great because both people care enough about each other to make it work.
Relationships are a great mirror for where your 'stuff' comes out, especially when you don't want it to. This is when opportunity for growth arises, yet so many walk away at this moment rather than look at what the mirror is reflecting back to them.
We are here on this planet to teach each other, our relationships are our greatest spiritual assignment.
More are more of us are realizing how much our relationships are a refection of how we feel about ourselves and what we need to heal.
The truth about relationships is that we need to be prepared to ride the waves together, do the work individually and as a couple, love each other and choose each other. And, choose real not perfect.
You want someone who says, “I know we’re not perfect, I still choose us.” And, “I know you’re not perfect, I still choose you.” And, “I know I’m not perfect, thank you for choosing me.”
We must be careful not to confuse our ideas of "Conscious Relationship" for perfect relationship because there's no such thing. The truth is, real long-term conscious relationships are a beautiful and messy experience. The only difference is there is a deeper commitment to personal awakening and self-awareness rather than external blame and a sense of helplessness. ~"
