Είναι ωραίο ένας άντρας να ξέρει να παίζει σκάκι.
Αρκεί να παίζει με όλους τους άλλους, εκτός από εμένα.
Όταν βρίσκεται απέναντί μου θα αφήνει τα παιχνίδια και τις στρατηγικές πίσω του.
Θα με κοιτάζει με την ψυχή του γυμνή κι όχι μόνο με τα μάτια του.
Μόνο ένας τέτοιος άντρας θα μπορούσε ποτέ στ'αλήθεια να γίνει άνθρωπός μου.
Πρώτα εμείς κι έπειτα ο κόσμος όλος.
Ομάδα από δύο που βασίζεται στην ειλικρίνεια, την αλληλοκατανόηση, την υπομονή, την θερμή Αληθινή Αγάπη, την αγνότητα και τη διαφάνεια.
Κι επειδή αυτά δεν υπάρχουν σε αυτό το σκληρό κυνικό και βαρύ πεδίο που ήρθαμε να ζήσουμε, της ύλης, του βινύλ και του λάτεξ...
Πότε κλαίω απαρηγόρητη και πότε αποσύρομαι σε έναν κόσμο καλύτερο...
Όλοι έχουν "φιλοδοξίες", λέει...
Ε, λοιπόν, εμένα αυτή ήταν η δική μου...
Η μόνη πραγματική μου επιθυμία.
Όμως κακώς στεναχωριόμαστε πολλές φορές για κάτι που ποτέ δεν είχαμε, για κάτι που υπήρχαμε από πάντοτε χωρίς αυτό.
Έτσι θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε...
Άλλωστε κάθε τι που δε συμβαίνει, ίσως ήταν προστασία...
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι αγνοί...
Κάποιοι ζουν παίζοντας σκάκι παντού, χωρίς διακρίσεις
Κι αυτό με τρομάζει περισσότερο από όλα.
Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για έναν αγνό άνθρωπο.
Να συνυπάρχει με παίκτες.
Αυτή η συνύπαρξη είναι μόνιμη εν δυνάμει προδοσία και η χειρότερη μοναξιά / κατάντια.
Οι παίκτες με τους παίκτες.
Έτσι είναι καλύτερα.
Βινύλ και λάτεξ wins the game
Every time.
Not love.
Never love.
It's all a big game of chess, you see...
Ps. Lustful men can never and will never be able to love.
The only thing they are capable of giving a good woman is stds and high blood pressure.
Not worth it.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου