Ίσως καλύτερα που δεν έρχεσαι πια
Επέτρεψα στον πόνο μου να με καταβροχθίσει
Πάλεψα μαζί του με άγνοια κινδύνου
Πόσο χαριτωμένη μπορεί να είναι μια γυναίκα μετά από μάχη
Δε νιώθω χαριτωμένη
Αν ήθελες απλώς να πάρεις από εμένα
Στα έδωσα όλα
Σου δόθηκα
Έμεινα εδώ με τις ανοιχτές πληγές μου να διασχίζω τη ζωή
Θα ήθελα να έχω κέφια από εκείνα που σου αρέσουν μα τα δάκρυά μου τα παρέσυραν κάπου μεσοπέλαγα και δεν ξέρω πια πότε και αν θα επιστρέψουν...
Στέκομαι στην άμμο και απλώς περιμένω
Να δω τι από όλα όσα μου πήρε η θλίψη θα επιστρέψει πρώτο για να προσπαθήσω να το υποδεχτώ αν και φοβάμαι ότι δε θα με αναγνωρίσει ούτε εκείνο
Δεν πειράζει
Η αλλαγή έρχεται έτσι κι αλλιώς
Απλά, ξέρεις, ονειρευόμουν απαλότητα
Την είχα ανάγκη
Τώρα απλώς στέκομαι στην άμμο.
🎨 🖌️ : Victor Nizovtsev
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου