Καλοκαίρι...
Μ'αγκαλιάζεις σφιχτά στα νερά σου
Ελεύθερη νιώθω στη δροσιά της αγάπης και της τρυφερής αποδοχής σου
Σα μικρό παιδί χαζεύω τους γλάρους σου και το ηλιοβασίλεμα
Τον ήχο των κυμάτων σου
Και πάνω στο δέρμα μου λαμπυρίζει το αλάτι σου
Κι αναπνέω, και ζω στα μικρά σου θαύματα
Αχ καλοκαίρι...
Σε ευχαριστώ πολύ που κάθεσαι για λίγο κοντά μου
Που βάζεις τους νυχτερινούς σου γρύλους να μου τραγουδούν τα ήσυχα απογεύματα
Η μουσική σου με κάνει ευτυχισμένη που υπάρχω
Η γλύκα σου, η ηρεμία σου, η κατακίτρινη κορώνα της πηγαίας χαράς σου
Μονάχα ένα δε σου συγχωρώ καλοκαίρι μου
Που στις πιο γλυκές, υγρές σου νύχτες, σε κάθε μεγαλειώδη στιγμή της ομορφιάς σου
μ'αφήνεις μόνη να γεμίζω και να αδειάζω
Κι ο ψίθυρος του "αχ" που ξεκινάει από μέσα μου
Χάνεται σα μυστικό
Ξέρεις μονάχα εσύ
το "αχ" το σφηνωμένο στην ψυχή μου
Τη λαχτάρα μου για ζωή αληθινή
Πες μου καλοκαίρι μου...
Πες μου...
Υπάρχει πια αληθινή αγάπη...
Ή χάθηκε για πάντα από αυτόν τον τόπο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου