Literal Poetry

 Through the pain I've had to endure 

I was cut open all over, repeatedly 

I was never chosen by my chosen ones

They were three all together in my life. 

It's a rare occurance for me to feel this way. 

I was never chosen by you

I was always chosen by those I didn't care about or couldn't love at all 

Love exists or it doesn't 

I have reached a certain level of quiet sensitivity

I have become multilayered and complex 

My depths got even deeper

I am an abyss

I am the part of the ocean the mortals never go to 

I am too far away from the unintentional ones, the uninitiated,

You have to be wise from your heart to find me 

Brutally broken, tender like a melting snowflake and so much wiser than me 

Tough love repels me 

I find it arrogant, vulgar and unnecessary 

If you don't have an equally sophisticated pallet as me 

I will be invisible to you and you to me

We will probably never meet again 

If you haven't had to water your colours down with your own blood, sweat and tears for years

And if that hasn't purified you, if it hasn't made you more pure and sensitive 

If it hasn't opened you up to this secret garden 

We have no common ground to stand on

Your hands will lack the needed empathy 

Their receptors will overlook most of the crucial information 

They will look savagely unrefined in my eyes

I will feel bonkers to you, without any context 

Those kinds of hands do not qualify to ever touch me 

They are not worthy enough, not experienced enough 

Your observations will feel off

Your heart will feel like a toddler playing with an empty tin can

Out of context 

And if it was hard for me to be found before 

It's almost impossible now

Because love has always been about understanding 

And you cannot understand or love what you are foreign to nor what is foreign to you 

There has to be some kind of connection 

My hurt has put me in that caged room at the top of Rothbart's tower 

You'd have to intentionally fight him and win, climb the ladders and stairs, make your own bridge out of wood and break my walls to ever be allowed to be around me again 

Because I have no desire to leave here

There is nowhere for me to go to 

Here I am known in my entirety 

I am known within myself 

I don't believe I will ever be seen, even if I am standing in plain sight 

So I might as well stop agonizing 

You never saw me and I was standing right in front of you 

I looked deep into your soul and you still turned your back to me 

I will never knowingly put myself through this ever again. 

I will stay in Rothbart's tower. 

Where I am known and recognized. 

It's the much better alternative to the anticipation of constant disappointment of - almost- love. 

Ps. I guess "basic" is easier, so I don't blame you for choosing it. 

Ps2. I will never love again. 

Laminar Flow

I remember how you once kissed my eyes

You kissed my eyes 

In a way nobody ever had... 

I trusted you with their light

My eyes are permenantly sad now... 

Liquid Words - The Gallium Project

 Make love to me 

Before the world ends

Make love to me 

Before we die 

I want to feel you 

I want to love you 

I want to have you here 

To be able to look into your eyes

And touch your hair

I want you to show me what it all means 

What it all is

This life

While standing next to me 

Without any words 

I need to understand you 

I need to... It is urgent

Where are you... 

My love... 

I look for you everywhere... 

I can never rest, never settle 

I will never stop yearning for you in absolute devestation

Until you remember... 

Until you come back to me... 

Dream Journal

 Σε ονειρεύτηκα...

Βρεθήκαμε, λέει, στο σπίτι σου

Και πέρασα ολόκληρη τη νύχτα στην αγκαλιά σου...

Κι έπειτα ξύπνησα εδώ 

Χωρίς εσένα... 

Laminar Flow

 I am waves of millions of things

I don't blame you for not loving me 

I cannot become specific

And yet I am just a woman 

Maybe it was never my destiny to be loved back 

Perhaps it is impossible 

Perhaps being alive in this rotten age makes it even more impossible to dream

I will die a romantic 

A romantic loner 

If it is any consolation to this life I came to live 

I really did love you 

But it's irrelevant, you see 

It produces no numbers 

Love 

Is not always enough 

Is it... 

Something True

Όταν ένα κορίτσι βγαίνει από μια τοξική σχέση, μένει single για πολύ καιρό. Στην αρχή, νιώθει μόνη. Στην αρχή, είναι δύσκολο. Πονάει. 

Αλλά μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, αγκαλιάζει το να είναι single και το βρίσκει ενδυναμωτικό γνωρίζοντας ότι δεν χρειάζεται έναν άντρα για να είναι ευτυχισμένη. 

Αλλά από τη στιγμή που ένα κορίτσι αισθάνεται άνετα με το να είναι ελεύθερο, είναι δύσκολο γι 'αυτήν να νιώσει έλξη για κάποιον ξανά. Μόλις ένα κορίτσι εξοικειωθεί με το να είναι μόνο του, είναι δύσκολο να συνδεθεί συναισθηματικά ξανά με κάποιον. Από τη στιγμή που συνηθίζει να φροντίζει τον εαυτό της και να περνάει καλά μόνη της είναι δύσκολο για αυτήν να εξαρτάται από κανέναν. 

Ο λόγος πίσω από αυτό είναι ότι δεν θέλει να επιστρέψει σε εκείνο το σκοτεινό μέρος στο οποίο βρισκόταν πριν, δεν θέλει να σπαταλήσει τον χρόνο της με έναν άντρα που θα αποδειχθεί ότι δεν αξίζει καθώς δεν εμπιστεύεται εύκολα. Έχει αφιερώσει πολύ χρόνο για να αποτοξινωθεί και να ξαναβρεί τον εαυτό της και το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται είναι να έρθει ένας άλλος τοξικός άντρας και να την κάνει να χάσει ξανά τον εαυτό της. 

Οπότε ναι, μπορεί να απαιτεί επιπλέον προσοχή, μπορεί να απαιτεί επιπλέον προσπάθεια και μπορεί να απαιτεί επιπλέον χρόνο, αλλά αν καταφέρεις με κάποιο τρόπο να την κάνεις να μην θέλει πια να είναι μόνη, τότε θα αποκτήσεις ένα κορίτσι που θα είναι ολόκληρο, ώριμο, έτοιμο να αγαπήσει και να αγαπηθεί ξανά.

 Source 

Laminar Flow

Μα τελικά στη ζωή

Όλα είναι μάταια

Κάνεις, δεν κάνεις 

Νιώσεις, δε νιώσεις 

Πεις, δεν πεις 

Φτιάξεις, δε φτιάξεις 

Προσπαθήσεις, δεν προσπαθήσεις 

Πετύχεις, δεν πετύχεις 

Όλα μάταια

Δεν έχει απολύτως καμία σημασία 

Η ζωή είναι απλώς ένα πέρασμα χωρίς κρίση 

Είναι μια αίθουσα αναμονής για το ποτάμι που χύνεται κάποτε στην αχανή θάλασσα των αστεριών 

Κι εμείς συστατικά του άυλου, όπως τα μέρη ενός αόρατου αυτοκινήτου 

Και βλέπεις καθώς περιμένεις τις ανακοινώσεις 

Ό τάδε ή ο δείνα

Παφ

Και σε μια βδομάδα, ένα μήνα ή δύο χρόνια μοιάζει σα να μην υπήρξαν ποτέ

Αγκιστρώνονται όλοι, όλο και πιο γερά στις καρέκλες της αίθουσας, καθώς περιμένουν

Υποκρίνονται πως αγνοούν το τέλος ολωσδιόλου, λες και δεν τους αφορά 

Λες και ξέρουν να διαβάζουν το κρυφό ρολόι 

Μήπως και τους προσπεράσει ο δείκτης 

Μήπως και καταφέρουν να ανατρέψουν τη ματαιότητα του κόσμου τους αν προλάβουν

Και τρέχουν προς κάθε κατεύθυνση

Δεμένοι στις καρέκλες τους 

Μπορούμε να φύγουμε από την αίθουσα μα η αίθουσα βρίσκεται πάντοτε μαζί μας

Και η ζωή έχει μονάχα το νόημα που εμείς της δίνουμε 

Είναι μάταιη ως το κόκκαλο κάθε περατού της πλάσματος 

Κι όλοι μαζί 

Στις αίθουσες αναμονής 

Πασχίζουμε να πούμε και να κάνουμε και να νιώσουμε και να συνδεθούμε και να αισθανθούμε 

Μάταια 

Παφ

Σβήνουν κάποτε τα φώτα 

Ό,τι κι αν έκανες ή δεν έκανες 

Ό,τι κι αν είπες ή δεν είπες 

Κατάφερες ή δεν κατάφερες 

Αισθάνθηκες ή δεν αισθάνθηκες... 

Source 

Laminar Flow

 I don't form deep connections easily, nor frequently.

It either happens or it never will 

The deep connections I have are the jewels of my life 

They are rare and precious

I have handpicked every single one of them

They can never or will ever be replaced 

In the extremely rare occasion that I actually let you into my heart 

You will be loved by me, deeply 

Forever. 

That is the only way I know how to love. 

It is either that 

Or nothing at all with me.

Laminar Flow

 Τουλάχιστον μοιραστήκαμε μια - έστω και μάταιη - απελευθέρωση...

Laminar Flow

Σε θέλω... 

Πόσες φορές του το είπα

Καμία δεν με ένιωσε 

... 

What if we never find True Love...

 (video source : https://vm.tiktok.com/ZGebpGxak/ ) 

The ones I truly loved

Never stayed 

So, Love is over... 

Love is over for me...

I know now that I will never be loved back 

By the ones I love 

And I have accepted my life 

As it is... 

(even if I still cry about it behind closed doors, or in movies, and concerts and weddings... Or whenever I witness tenderness between people who actually love each other...) 

"All I loved, I loved alone." 

And I was intentional and certain 

I am proud of myself for being so clear about what I hold close to my heart 

Those I love have always known in full detail 

But I guess it's not happening for me

The cards have been dealt 

And I have made my choices 

My heart has chosen clearly 

There is nothing I can do about it 

But accept it for what it is 

There are no fights left to be fought

I stand honestly bruised 

It's all out in the open

It is known

And so 

Dear heart... 

From now on 

We stand alone together 

In this big, scary world 

I guess being invited to a wedding today 

Has triggered some tears 

But I am happy that at least some people make it... 

At least some people find each other and they don't let each other go 

And they are willing to fight for each other 

They have every intention of staying and they are fully ready to announce it to the world 

That they will be there for the long run 

That they will not look the other way because of some minor inconvenience or disagreement 

That they want to dive into the waters of one another 

And listen to them forever and care for each other's hearts 

In order for the world to keep making any kind of sense to me 

I really need to at least witness love around me

As much as possible 

Even if it is not my destiny to ever experience it myself... 

Because if not then this world becomes unbearable and colour less 

And I don't understand what the purpose of anything is... 

I only came here, in this strange, cold world for love 

I have always known it

Anything else is irrelevant. 

Laminar Flow

 Πες μου...

Μίλησέ μου....

Σε νοιάζει; 

Με νοιάζεσαι; 

Μ'αγαπάς καθόλου; 

Με μισείς;

Μ' απεχθάνεσαι; 

Από πότε... Γιατί... 

Ποιός ήταν ο λόγος... 

Ποια στιγμή ακριβώς σου συνέβη... 

Πες μου... 

Πες μου! 

Θέλω να ξέρω. 

Δεν θα μου πεις ποτέ ποια ήταν τελικά η ιστορία μας; 

Δε μου αξίζει να ξέρω έστω αυτό; 

Θα με αφήσεις να αναρωτιέμαι ως το τέλος; 

Γιατί... 

Γιατί να μου το κάνεις αυτό; 

Γιατί να το κάνεις αυτό σε εμένα, που σε κοιτάζω κατάματα πάντα... 

Dream Journal

 Τον ονειρεύτηκα... 

Ήμουν στο σπίτι μου που δεν υπάρχει πια...

Στα όνειρά μου είναι πάντοτε αυτό το σπίτι μου.

Το σπίτι που έχτισε με τα χέρια του ο παππούς μου κάποτε... 

Και ξέραμε κάθε πέτρα πως μπήκε στη θέση της... 

Ήταν εκεί... 

Εκείνος 

... 

Χριστούγεννα. 

Το σπίτι στολισμένο, το τζάκι αναμμένο

Άκουγες μονάχα τα ξύλα στη φωτιά 

Μαγική ηρεμία 

Μπήκα σε ένα δωμάτιο δίπλα στο σαλόνι να αφήσω κάτι που κρατούσα και τον βρήκα εκεί να κοιμάται

Ξαφνιάστηκα που τον βρήκα στο σπίτι μου! 

Ήταν τόσο ήρεμος και σκεπασμένος με τις καρώ κουβερτουλες του απογευματινού ύπνου 

Το πρόσωπό του ήταν η αγάπη 

Τόσο όμορφος 

Χάρηκα τόσο πολύ που ένιωθε αρκετά άνετα να χαλαρώσει και να αποκοιμηθεί σε ένα μέρος που ήξερε ότι είναι ο χώρος μου...

Απερίγραπτη θαλπωρή τρύπησε την καρδιά μου σα βέλος... 

Βγήκα προσεκτικά από το δωμάτιο για να μην τον ξυπνήσω... 

Με βήματα αγάπης... 

Ξύπνησα. 

Χειρουργός - Οδοντίατρος κ. Ηλίας Αναγνωστόπουλος - Γλυφάδα

 Επιτέλους, έχουμε έναν υπέροχο γιατρό και άνθρωπο δίπλα μας! Ο Χειρουργός - Οδοντίατρος κ. Ηλίας Αναγνωστόπουλος βρίσκεται πλέον στη Γλυφάδα, στο "dentalias DENTAL CLINIC" !!!

Ένας άνθρωπος που αγαπά τη δουλειά του φοβερά! Έμπειρος, καινοτόμος και με πραγματικό ενδιαφέρον για τη φροντίδα της στοματικής μας υγιεινής και των δοντιών μας! 

www.dentaliasclinic.gr

Literal Poetry

 Δε θα στο ξαναπώ ποτέ...

Ποτέ ξανά...

Ούτε θα στο ξαναγράψω

Κι ας το νιώθω 

Κι ας πνίγομαι από αυτό

Κι αυτό δε θα το κάνω για να σε τιμωρήσω 

(Άλλωστε ούτε που σε νοιάζει...)

Θα το κάνω γιατί έχω μόνο εμένα στη ζωή αυτή να προστατέψω 

Θα το κάνω για να επιβιώσω 

Για να με φροντίσω 

Γιατί χωρίς εσένα νιώθω μόνη στον κόσμο 

Γιατί δεν ξέρω κι εγώ για εσένα τίποτα πια 

Αν ζεις, αν είσαι καλά ή όχι 

Κι αυτό με βασανίζει καθημερινά 

Κι έτσι πρέπει να σταματήσω να στο λέω 

Να το γράφω 

Γιατί αυτή θα είναι πια η ζωή μου 

Και πρέπει να μάθω να τη ζω όπως είναι κι όχι όπως θα ήθελα να είναι. 

Αφού ούτε το θες, ούτε το πιστεύεις, ούτε το εκτιμάς 

Δε χρειάζεται να ξέρεις αυτό που μου δείχνεις με τέτοια σταθερότητα ότι δε σε αφορά

Είναι δικό μου θέμα, λοιπόν, τι αισθάνομαι 

Πήρα όλες μου τις αποφάσεις ζωής για να έρθω κοντά σου

Άλλαξα τον κόσμο μου

Κι εσύ μου γύρισες την πλάτη 

Ξανά και ξανά και ξανά 

Πήγα και το χάρισα σε εσένα... 

Τι χαζή. 

Δε θα στο ξαναπώ ποτέ... 

Ποτέ. 

Γιατί είναι ακριβό πολύ 

Είναι πολύτιμο 

Και δε θα σου δώσω την ευκαιρία ποτέ ξανά 

Να το μειώσεις 

Να το αφισβητήσεις

Να το εξετάσεις σαδιστικά

Να το βαφτίσεις χιλιάδες άλλα πράγματα πέρα από αυτό που είναι 

Να παίξεις με την ευάλωτη στάση μου. 

Ευάλωτος γίνεται μόνο εκείνος που λέει την αλήθεια, το σκέφτηκες άραγε ποτέ αυτό; 

Εκείνος που πληρώνει με τη ζωή του

Δε θα στο επιτρέψω ποτέ ξανά. 

Δε θα σε αφήσω ποτέ ξανά να δεις μέσα μου. 

Αυτό δεν ήταν που ήθελες; 

Ησυχία... 

Εγένετο, λοιπόν. 

Literal Poetry

 And then

One night in June

I finally pressed 

"Delete" 

Literal Poetry

 When I look at my beautiful, precious sister

I always pray that she will be treated better than me... 

I pray that she will be appreciated 

I pray that she will be loved and protected and cared for 

I pray she gets to experience everything beautiful 

I pray she will never cry herself to sleep 

Feeling as if love is lost forever. 

For me it's done

All the decisions have been made 

But for her it's only the beginning... ✨

Literal Poetry

 Δε θέλω να γίνομαι πικρή

Συγχώρα με 

Είναι σκληρό να χάνεις εκείνον που πίστευες ότι θα είναι εκεί για πάντα 

Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ

Όπως κι εσύ 

Για να μη χάσω την πίστη μου στην αγάπη.

Literal Poetry

Μια σύγχρονη ιστορία παραλίγο έρωτα :

Πες στον άλλον πως αισθάνεσαι ή δεν αισθάνεσαι ανοιχτά. 

Ή μάλλον, άσε μωρέ... Κάντον / - την μπλοκ σε όλες τις εφαρμογές που σου στέλνει. 

Κάποια στιγμή θα το πιάσει το υπονοούμενο. 

Που να εξηγείς τώρα. 

Έχει και ζέστη. 

__________________________________

Η αλήθεια είναι ότι αν κάποιοι μας είχατε συστηθεί ως ο πραγματικός εαυτός σας από την αρχή, θα ταλαιπωριόμασταν όλοι λιγότερο.

Λίγο εκεί στο κεφάλαιο ανάπτυξης των ιδανικών σας μπερδευτήκαμε λίγο... 

Που να φανταστούμε... 

Τουλάχιστον δεν υπάρχουν πλέον αμφιβολίες. 

Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο 

Υπήρξε τουλάχιστον μια συνέπεια στην αποφυγή 

Επίσης οταν έχει κάνει κάποιος το καλύτερο που μπορούσε, καταλαγιάζει κι ο πόνος κάποτε 

Κάθε ερώτηση παίρνει την απάντησή της. 

Κι εγώ τις δικές μου.

Ελπίζω τουλάχιστον να είδες το βίντεο... 

Ήταν μόνο δικό σου. 

Όπως κι εγώ. 

Αντίο. 

Literal Poetry

 Η μεγαλύτερη αδικία από όλες είναι...

Που εσύ ζητάς να ξέρεις τα πάντα για να μπορείς να συνεχίζεις στη ζωή κι εμένα με άφησες μπερδεμένη, να μην ξέρω τίποτα για τίποτα... Να μην έχω ιδέα ποια ήταν τελικά η ιστορία μας... Τι στο καλό έγινε... Και πρέπει εγώ να συνεχίζω έτσι... Χωρίς να ξέρω αν κάθε φορά που λες κάτι με περιλαμβάνει ή όχι. Η πιο σκληρή τιμωρία να με αφήνεις να ζω στο μεταίχμιο τόσα χρόνια... Κουβαλάω αυτή τη σύγχυση κάθε μέρα της ζωής μου... Λες και με τιμωρείς ή με εκδικεισαι που σε επέλεξε η καρδιά μου... Λες και ακκίζεσαι και με κρατάς στην αναμονή γιατί σ'αρεσει απλά να υπάρχω σε κάποια άκρη στάσιμη, όσο εσύ ζεις τη ζωή σου σερβίροντας τη μία προδοσία μετά την άλλη.... Ενώ θα μπορούσες απλά να τιμήσεις τη γνωριμία μας και να είσαι ειλικρινής... Ό,τι κι αν σημαίνει αυτό! Αυτό είχα ανάγκη από εσένα.Την ευθεία.

Literal Poetry

 It still hurts

But this time the pain is different. 

It has more sporadic creshendos where it all feels overwhelming and futile 

And the rest of the time it feels as if a switch has been pulled and it turns off

It's like touching the same part of your body over and over again until you stop feeling it 

But it's more than just being numb 

I somehow feel like I am at peace... 

I have the ability to distance myself and observe me in my humaness 

I observe myself while allowing my full emotional expression to take place any time, any where and unfold in full honesty 

What??? 

I guess I am growing... 

I've literally done my best and I know I have 

As in '"I have showed up as my authentic self' 

I am proud of my courage to be open and vulnerable 

Wow..... 

If you ask me, I think I am badass.

This heartbreak released me from the fear I had to not do or say the wrong things 

WHO CARES? 

If you just say the truth, there is nothing to worry about 

Because "Those who mind don't matter and those who matter don't mind!" 

I think I am more experienced now 

I am so greatful that even heartbreak comes with gifts 

Because I am ready to create and receive the life I deserve.

With or without him. 

He has made his choice. 

And I need to make mine because I only have me... 

You can love a person forever

And still keep going without them. 

And maybe one day even the depth of my pain will keep decreasing 

Was this our ideal outcome ? 

Absolutely not.

Is it heartbreaking? 

Yes. Yes it is.

And it makes us feel all kinds of ways... 

But... 

Do we trust in the life we have been given? 

Well... Sometimes, when I get sucked in momentarily by my pain and grief, I don't... 

But when the darkness dissipates, I do trust that here we are only human beings and it is impossible for us to see the bigger picture

There are so many elements that might escape our senses 

Maybe life can surprise us along the way 

Maybe it will show us the reason why everything had to happen the way it did 

Maybe our personal justice is not meant to come from the people who hurt us 

But in another form that is more meaningful to us... 

Maybe the very fact that we don't know where or how our personal justice will find us 

Is also part of the process of trusting the great big unknown 

Which is always the part of us we are most resisting to aknowledge. 

Literal Poetry

 I am too old for hope

I have to be the one who crashes it with my own hands these days 

My life has decided for me 

I have enough experience to be able to recognize the signs

I know what they mean 

I can read through the silence of the passing time 

I am not to be loved 

I am only meant to love 

But also to survive this realization 

That I will have to walk alone

I accept my path.

This is my life now

Love is lost forever. 

And I would never put myself through anything like this ever again. 

It's done.

Well... Human love is a losing game, after all... Isn't it... 

And the earth - in a cruel demonstration of every other kind of love but the one I longed for - keeps turning. 

Literal Poetry

 Δεν υπήρχε λόγος για την αναστάτωσή μου, τελικά 

Ήταν παράταιρη όπως εγώ και η αγάπη μου 

Ήμουν και πάλι η φωτογραφία που έμεινε έξω από το κάδρο 

Μάταια καρδιοχτύπησα

Μάταια ερωτεύτηκα 

Μάταια μοιράστηκα την ψυχή μου 

Τίποτα από όσα ένιωσα ή είμαι δεν είχε απολύτως καμία σημασία 

Με ξέχασες. 

Με διέγραψες. 

Αυτή ήταν η μικρή μας, η μοναδική μας ιστορία. 

Literal Poetry

 I am so lucky and greatful...

My life may not be perfect

But in this space I would like to aknowledge my blessings in life... 

Starting with the people I share my moments upon this earth with 

My friends and family 

We walk together, side by side in such a beautiful way... 

I watch us mature through heartache, uncertainty and everything else life has to offer... 

I am so insanely proud of all of us for always striving to be the best version of ourselves 

The most vulnerable 

We have not chosen the easy road in life

But damn... I just wanted to take this moment within myself to aknowledge how far we've come... 

And all the goodness that just happens and we all take for granted some times

The simple things... 

Life just keeps on giving even when it seems like it isn't... 

And, nomatter how it looks like right now 

Nomatter how bad things are in the world 

I just want to say that I feel eternally greatful for this present moment 

This very second 

It's my love affair with my life 

Where I can see clearly the beauty in the mess of it all

And I want this clarity to last forever 

Or at least the awareness of it

We've been given so much love everyday and we barely take a step back to actually notice it... 

But it's here now

It's delicate and serene 

And I can feel it all around me... 

Knowing that I have always done the best I knew how to do gives me peace

That's all we can do my friends... 

The best that is humanly possible... 

And after that knowing a sort of calmness follows... 

The same understanding a tree has as the seasons pass over it 

Or a bee... 

Or a sunflower... 

To simply exist in this very moment 

Is such a privilege 

And I humbly accept it as if I was touched by beauty 

The kind of beauty that recognizes us all by the very name of our innocence 

We are so blessed to exist 

Even for this second 

Letters to Α.

Η αλήθεια είναι ότι ξέρεις... 

Όλα αυτά τα χρόνια, ξέρεις... 

Ήξερες κι άφηνες το χρόνο να κυλάει... 

Άρα μάλλον, δεν απευθύνεσαι σε εμένα... 

Εκτός αν δεν τα διάβασες ποτέ... 

Που δεν πιστεύω ότι κάτι τέτοιο είναι πιθανό. 

Αυτή ήταν η πρώτη σελίδα μόνο ... 

Με τα πιο πρόσφατα... 

Χρόνια γεμάτα Γράμματα 

Χιλιάδες φορές στο είπα... Αμέτρητες... 

Άρα κακώς μπερδεύομαι,

Απευθύνεσαι μάλλον κάπου αλλού... 

Για εμένα ήξερες πάντα... 

Από μακριά και από κοντά... 

Με κάθε τρόπο... 

Literal Poetry

 I could only hope he checks his emails 

Cause if not then this world is just straight up cruel...