Είναι trigger για εμένα κάθε φορά που περπατάω στην πόλη που μεγάλωσα...
Σκέφτομαι ότι όταν γεννήθηκα ήσουν ήδη εκεί
Ίσως να πέρασα δίπλα σου χιλιάδες φορές
Καθώς μεγάλωνα
Είσαι εδώ και τώρα που μεγαλώνω κι άλλο
Πέρασα από το παλιό σου στούντιο
Κοίταξα τη ράμπα που οδηγεί στην πόρτα με νοσταλγία
Ήθελα πολύ να πετύχει
Ησουν θυμάμαι χαρούμενος
Είχα χαρεί πολύ για εσένα
Και ξαφνικά όλη η πόλη μου είναι δική σου
Είμαι στο αμάξι με παρέα και κρατιέμαι
Δε θέλω να δουν τα δάκρυά μου
Είσαι ένας κόμπος στο λαιμό και στην καρδιά μου
Είσαι ένας κόμπος θλίψης στη μήτρα μου
Δεν έπρεπε να σε γνωρίσω ποτέ
Ούτε ένιωσες
Ούτε κατάλαβες
Μου πήρες ακόμα και την πόλη μου...
Δεν έχω πια τίποτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου