Laminar Flow

Κοιτάζω τη θάλασσα 

 Πληγή ανοιχτή που αιμοραγεί κάθε φορά που ζω την ομορφιά του κόσμου

Λείπεις πάντα

Με διαπερνάς ολόκληρη 

Αγκάθι ο βυθός σου

Πλημμυρίζω μέσα μου 

Υποκρίνομαι τη νηνεμία καθώς 

Υπόγεια ρεύματα σκίζουν τα φουστάνια μου

Πλέκονται τα μαλλιά μου γύρω από ένα κύμα 

Με στοιχειώνεις και με διώχνεις

Χάνεσαι 

Γελάς κάθε που σου δείχνω αδυναμία 

Κάθε που παλεύω να σε φτάσω 

Κάθε που σου δείχνω τα κοράλλια μου 

Γελάς 

Δεν θα υποταχτώ σε κανέναν που δεν είναι εσύ 

Ποτέ 

Ποτέ 

Ποτέ... 

Αλλά ούτε και στον μακρινό εσένα 

Η υποταγή προϋποθέτει εγγύτητα 

Με κρίνεις για τα ίδια πράγματα που αισθάνθηκες κι εσύ κάποτε, ίσως για κάποια άλλη 

Για εσένα επιτρέπεται 

Για εμένα, όχι 

Δε μου επιτρέπεται να σε περιμένω 

Δε μου επιτρέπεται να σε επιλέξω 

Δε μου επιτρέπεται να σε αγαπήσω 

Ποτέ δε μου επιτρεπόταν 

Μα μου συνέβη, έτσι κι αλλιώς 

Όταν θα με χάσεις... 

Τότε... Τότε ίσως με δεις πραγματικά γι αυτό που είμαι... 

Ίσως... Ίσως πάλι και όχι... 

Είχες μια θάλασσα στον κόσμο 

Είχες έναν άνθρωπο 

Νομίζω ότι περισσότερο από όλα 

Αυτό είναι το ένα πράγμα που δε θα μου συγχωρέσεις ποτέ