Καταλαβαίνω...
Όλα είναι συνδεδεμένα...
Το ξέρω...
Κάθομαι εδώ μόνη
Και καταλαβαίνω...
Καταλαβαίνω πολύ καλά
Ότι δε σκοπεύει να έρθει να με βρει ούτε απόψε
Ακούω το μοναδικό τραγούδι που μου αφιέρωσε ποτέ
Για να τον νιώσω λίγο πιο κοντά μου
Θυμάμαι να το ακούμε μαζί εκείνη τη νύχτα
Μου είχε φανεί ιδιαίτερο γιατί δεν το είχα ακούσει ποτέ ξανά
Κι αυτό μου άρεσε... Το έκανε ξεχωριστό
Το έκανε μόνο δικό του...
Το έμαθα από εκείνον...
Ήταν το πιο όμορφο δώρο που μου έκανε
Σπάνια αντέχω να το ακούσω πια
Μου είναι πολύ δύσκολο...
Μα απόψε το έχω ανάγκη...
Αναρωτιέμαι καμιά φορά γιατί να διάλεξε αυτό το τραγούδι...
Λες και αποφάσισε απ'την αρχή...
Αποφάσισε...
Γιατί.........
Γιατί...
Δεν είχαμε ποτέ μια πραγματική ευκαιρία
Κι έπειτα
Με ξέχασες...
"We are islands, never too far
We are islands...
And I need your light tonight
And I need your light tonight..."
Σε ήθελα κοντά μου...κοντά μου...
Ήλιο της ζωής μου...
Μα δυστυχώς σε έχασα
και κέρδισε η κοσμική αγάπη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου