Πρώτη του μηνός...
Περιμένω καρτερικά τα σήματα καπνού του
Περιμένω τη σπαζοκεφαλιά που θα βάλει αυτή τη φορά
Ένας ακόμα μήνας
Που θα περάσει στο πρόσταγμα του ρυθμού του
Ένας ακόμα μήνας που οι προσεκτικά γυαλισμένες λέξεις του
- Οι δικές του μόνο λέξεις -
Θα προκαλέσουν μέσα μου απόλυτη αναστάτωση
Κάθε πρώτη του μηνός
Κι ένα νέο ταξίδι στο άγνωστο
Εκείνος ορίζει τον προορισμό και τη διαδρομή
Κι εγώ αφουγκράζομαι κι ακολουθώ χωρίς αντιστάσεις...
Κανείς ποτέ δεν κοινώνησε τις λέξεις του με όλο του το είναι, όπως εγώ...
Δώδεκα ώρες περίπου ακόμα...
Θα ανοίξω τα μάτια μου και με έναν τρόπο θα είναι εδώ
Θα τον διαβάσω εντελώς αθώα, απευθείας από τον ύπνο, όπως πάντα
θα διαβάσω τις λέξεις γρήγορα κι αχόρταγα, όπως η γη δέχεται τη βροχή ή βασανιστικά αργά για να παρατείνω το χρόνο της ψευδαίσθησης της παρουσίας του
Πρώτα θα χαρώ, θα πονέσουν τα μάγουλά μου από το χαμόγελο
Η καρδιά μου θα χτυπάει δυνατά
Κι έπειτα αφού φτάσω στην τελευταία τελεία
Τα μάτια μου ήδη θα είναι υγρά
Θα κλάψω πικρά... Οι σταγόνες θα είναι βαριές και καυτές το δίχως άλλο, όπως κάθε φορά
Θα κυκλώσω τον εαυτό μου με τα χέρια μου.
Θα επιπλεύσω με σχεδία το κρεβάτι μου
(Μια γνωστή μου είπε προχτές ότι βλέπει τη θλίψη μου στα μάτια μου...)
Για μέρες θα με βασανίζουν σιωπηλά τα νοήματα, οι χρωματισμοί, ο τόνος, ο τρόπος γραφής, το μήνυμα...
Θα ζω πολιορκημένη
Θα ζω, κάποιες φορές, αφηρημένη
Στοιχειωμένη για 30 ακόμα μέρες...
Θα κοιμάμαι και θα ξυπνάω μόνη
Μόνη από εκείνον
Κι όλα θα κυλούν όπως κυλούν πάντοτε
Στην κόψη της ομορφιάς που έχει ένα λουλούδι, ένας στίχος, ένα μέρος, μια κουβέντα με φίλους, η μυρωδιά του καφέ, η ηρεμία του καθαρού σπιτιού μου...
Τα μάτια μου συνδέονται απευθείας με την καρδιά μου
Κι έτσι ζω
Πάω από τώρα σε τώρα
Μα αύριο - η μάλλον ήδη σήμερα - είναι πρώτη του μηνός...
Η προσωπική μου πανσέληνος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου