Τους άφησες να σε παρασύρουν
Στα σχέδια εξόντωσης της αφοσίωσης
Μόνο μέσα από την αφοσίωση και τη συντροφικότητα υπάρχει συνέχεια...
Η ζωή είναι μια εύθραυστη δύναμη που χρειάζεται το μαζί και το βάθος και την θέληση για κοινή πορεία
Ζεις στην επιφάνεια
Νιώθεις ελεύθερος μα κρατάς όπλο
Και ευθύνεσαι κι εσύ για τις γυναίκες που άδειασες
υπό την απειλή του
Για πόσες υπήρξες ωρολογιακή βόμβα;
Εσύ, προσωπικά...
Μαέστρος που πρόδωσε την ορχήστρα.
Χώρα γερόντων, λέει
Και τι θέλετε να κάνουμε... Μιλάτε!
Κάνατε τους άντρες μας σαν τα μούτρα σας και μας αναγκάσατε να ακολουθήσουμε για να είμαστε αρεστές μα παντοτινά αναλώσιμες
Σε μια λούπα στείρα, άγονη γραμμή
Στο βωμό της πείνας για κάτι ανώτερο μα στρέφοντας το βλέμμα σε λεκάνες με σκατά
Όλοι διεφθαρμένοι από "επιλογή"
Ο ύπνος του δικαίου... Ατέρμονη διαφθορά.
Δεν υπάρχει πια αγάπη.
Τη σκοτώσατε, την προδώσατε, αγνοώντας την κι αυτή μαζί με ο,τιδήποτε πιο ευγενές είχε απομείνει μέσα σας.
Η τιμωρία μας θα έρθει όταν πια ο κόσμος θα ανθίζει και χωρίς εμάς.
Ευχαριστώ το Θεό που βγήκα από αυτό τον τροχό της καταστροφής
Αγέρωχη.
Δε θέλω τίποτα από κανέναν.
Η τελευταία των Μοϊκανών
Έτσι τρελή κι αφοσιωμένη στα ιδανικά μου θα πεθάνω, όποτε έρθει η ώρα!
Ναι ρε!
Έτσι!
Μέχρι το τέλος.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ!
Για την τρυφερότητα!
Για τη συντροφικότητα!
Για την ΑΦΟΣΙΩΣΗ!!!
Για το νόημα που έχασαν οι λέξεις!
Είμαι εγώ εδώ.
ΕΓΩ και σίγουρα και κάποιοι ακόμα ρομαντικοί επαναστάτες μετρημένοι στα δάχτυλα.
Επανάσταση θα πει πληρώνω με δικό μου αίμα για κάτι που μπορεί να μην απολαύσω ποτέ.
Μα για όσο υπάρχω θα κοιτάζω ψηλά.
Καλή συνέχεια.
Υγ. Σε αυτή την ατελείωτη έρημο διψασμένων Ψυχών, και χωρίς κανένα προγνωστικό για βροχή...
Θα σκάψω με τα χέρια μου τα αυλάκια επάνω στα οποία θα κυλήσει το νερό... Αυτή θα είναι η ζωή μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου