Σκέψεις - ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ

 

Η ευθύνη είναι ένα θέμα όσο απλό, τόσο και σύνθετο.

Αν όλοι οι άνθρωποι δρούσαμε πάντοτε με αίσθηση ευθύνης και με καθαρή πρόθεση, οι περισσότερες τραγωδίες θα είχαν αποφευχθεί. Κάθε άνθρωπος σε κάθε θέση, χωρίς αίσθημα ευθύνης, χωρίς ενσυναίσθηση, χωρίς καθαρή πρόθεση στη ζωή είναι εν δυνάμει καταλύτης μιας ενδεχόμενης τραγωδίας. Από τον μπαρίστα σε μια καφετέρια, μέχρι τον πρωθυπουργό μιας χώρας. Όταν θα το καταλάβουμε αυτό και θα σταματήσουμε να ζούμε στον αυτόματο, με απόλυτη αίσθηση ευθύνης κάθε δευτερόλεπτο για τις δυνατότητες που έχουμε απέναντι στους άλλους, στην ίδια μας τη ζωή, στον άνθρωπο τότε ο κόσμος μας θα αλλάξει.

Ο ωχαδερφισμός και η βαρεμάρα της ζωής μας είναι ένα πολύ σημαντικό σύμπτωμα, ότι κάτι πρέπει να αλλάξουμε στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ίδια μας την ύπαρξη μέσα στον κόσμο.

Αν το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της ζωής μας μας έχει υπνωτίσει, αν στη δουλειά μας είμαστε μόνο φυσικά αλλά όχι ψυχικά παρόντες, τότε είναι ώρα για αλλαγή!

Δεν είναι δυνατόν από τον υπάλληλο σε ταχυδρομείο, μέχρι εκείνον που δουλεύει σε μια εφορία, μέχρι εκείνον που φουσκώνει λάστιχα να γίνεται στυγνός διεκπεραιωτής μιας ατέρμονης πεπατημένης!

Λείπει η ακεραιότητα! Αν δεν κάνουμε τα πάντα μέσα από την καρδιά μας κάθε φορά, τότε ποιοι είμαστε;;;;

Ακεραιότητα θα πει, προσπαθώ πάντοτε να γίνομαι εγώ αυτό που θα ήθελα να δω να συμβαίνει στον κόσμο, και τίποτε άλλο δε μπορεί να με εμποδίσει από αυτή την έμπρακτη και καθημερινή μου προσπάθεια!!!

Δε μπορεί ένας άνθρωπος να δέχεται να είναι ακέραιος με τα παιδιά του και να το ξεχνάει όταν πηγαίνει στη δουλειά! Αυτό είναι ξεκάθαρη τρέλα!!! Ένας ακέραιος άνθρωπος είναι ακέραιος σε κάθε έκφανση της ζωής του! Κάθε ώρα! Κάθε στιγμή! Αλλιώς, ποιος είναι;;;; ;;

Η δουλειά αν πρώτα δεν είναι συνειδητή προσφορά στο συνάνθρωπο, είναι ανήθικα χρήματα, σε όλες τις βαθμίδες.

Αν κάποιος δεν έχει το ψυχικό απόθεμα να προσφέρει, καλύτερα θα ήταν, εφόσον μπορεί, να μη δουλεύει.

Το σύστημα έχει ρουφήξει τις ψυχές των ανθρώπων... Πάψαμε να είμαστε ολοκληρωμένοι άνθρωποι και γίναμε ρομπότ. Το βλέπεις παντού!!!! Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα εξαιρέσεις μέσα στους ανθρώπους, μα θα έπρεπε οι αριθμοί να είναι μεγαλύτεροι. Είναι το χρέος μας απέναντι στη ζωή που ήρθαμε να ζήσουμε, απέναντι στα παιδιά μας μα και απέναντι στα παιδιά των άλλων να είμαστε οι πιο ακέραιοι άνθρωποι που ξέρουμε. Δεν υπάρχουν άλλες φιλοδοξίες πιο σημαντικές, πιο αναγκαίες, πιο ευγενείς ή ανώτερες από αυτή της Ακεραιότητας.