"Θα υποφέραμε περισσότερο αν οι τρελοί μας πόθοι πραγματοποιούνταν." - Ντοστογιέφσκι.
Διαφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με αυτό το ρητό.
Κατηγορηματικά.
Η ψυχή έρχεται στο σώμα για να ζήσει το πλήρες φάσμα της ανθρώπινης εμπειρίας, και η ζωή κυλάει συνεχώς. Κανένας πόθος, άλλωστε που είναι τρελός δεν παραμένει στατικός. Ό,τι κατακτάς δεν μπορεί ποτέ να κατακτηθεί πλήρως στην πραγματικότητα κι αυτό είναι το εξελικτικό ταξίδι του εαυτού που λέγεται ζωή!
Για να φτάσεις στο βάθος πρέπει να βουτήξεις και να το αφήσεις να σε οδηγήσει υπομένοντας για αρχή την φαινομενική αβεβαιότητα!
Οτιδήποτε άλλο είναι ένα διανοητικό κατασκεύασμα και άρα όχι αληθινή ζωή και άρα χαμένος χρόνος.
Ό τίμιος πόθος είναι το μόνο ζωντανό μονοπάτι.
Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και οι τρελοί του πόθοι, σαν αποτυπώματα, είναι σχεδιασμένοι από την ψυχή του με τέτοια λεπτομέρεια, που αν το καλοεξετάσει κανείς, μοιάζουν με φωτεινές επιγραφές στο σκοτεινό και απάτητο δρομάκι της ζωής του. Φυσικά κανείς μπορεί να ζήσει μια ολόκληρη ζωή μέσα σε απόλυτη σοφρωσύνη - ειδικά αν αυτός είναι ο πιο τρελός του πόθος! - κι αυτό ακόμα θα τον οδηγήσει και πάλι κάπου αλλού! Η εξέλιξη είναι διαρκής και αναπόφευκτη για όλους μας! Ο πόθος είναι μια εμπειρία ζωντανή, άρρηκτα συνδεδεμένη με τη χαρά της ζωής, που φαινομενικά ολοένα και μεταλλάσσεται! Εμείς νομίζουμε ότι μεταλλάσσεται ο πόθος, μα στην πραγματικότητα, μέσω της ειλικρινούς μας ύπαρξης αυτό που μεταλλάσσεται είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Όπως κανείς δε μπορεί ποτέ να αγγίξει με το δάχτυλό του τη γραμμή του ορίζοντα, έτσι και αυτή η εσωτερική δίψα για την ανθρώπινη εμπειρία είναι ένα Συμπαντικό πρόσχημα για μια ζωή που θυμίζει περισσότερο τον τρόπο με τον οποίο παίζαμε σαν παιδιά ! Μπορείς να ζήσεις έχοντας εμπιστοσύνη στα βιβλία που έγραψαν οι μεγάλοι φιλόσοφοι και συγγραφείς, μα αφενός τότε η ζωή που ζεις δεν θα είναι ποτέ ακριβώς η δική σου και αφετέρου προδίδεις το προσωπικό σύστημα προσανατολισμού σου και το υποτιμάς επειδή δεν ειπώθηκε από κάποιον τρίτο που "ξέρει καλύτερα από εσένα" . Όσο σοφός κι αν υπήρξε κανείς, δεν είναι εσύ. Δεν κατέβηκε εδώ με δίψα για τα ίδια πράγματα, και για έναν πολύ καλό λόγο : Διψούσε για τα δικά του! Άλλος διψάει για ασφάλεια! Άλλος για σωφροσύνη! Άλλος για μάθηση! Άλλος για έρωτα! Άλλος για ακεραιότητα! Άλλος για απόλυτη σιγή! Είμαστε ίσοι μα όχι ίδιοι! Κανένας δε θα πάρει έστω μια μικρή γεύση από εκείνο για το οποίο ήρθε, αν δε ρισκάρει να περάσει ολοκληρωτικά και τίμια μέσα από αυτό! Σημείωση : Ο πραγματικός ποθος, αυτός για τον οποίο συζητάμε, δεν είναι ποτέ καταστροφικός! Οδηγεί πάντοτε σε μια ή περισσότερες από τις μεγάλες έννοιες, και άρα κάποιες φορές σε μετατρέπει ακόμα και σε φιλόσοφο του εαυτού σου. Αναλαμβάνοντας έτσι την πλήρη ευθύνη της πνευματικής ενηλικίωσης σου, κατά την οποία δε χρειάζεσαι καμία ανάθεση σε κάποια τρίτη, "γονεϊκή" φιγούρα! Παύεις να εστιάζεις στους αμέτρητους αγγελιαφόρους- υποσυνείδητους σωτήρες- και συντονίζεσαι μόνο με τα μηνύματα! Εκεί ίσως να μη βρεις τις βαθύτερες συμπαντικές αλήθειες - αν αυτός, φυσικά, δεν είναι ο πόθος σου - όμως υπάρχουν άπειρες πιθανότητες να συναντήσεις τις καθαρά δικές σου, οι οποίες συμπληρώνουν το μωσαϊκό μιας Κοσμικής τράπεζας πληροφοριών η οποία είναι γεμάτη με κάθε άλλη υπαρκτή κοσμική αλήθεια, και όλες μαζί φτιάχνουν κάποια από τις μεγάλες Ιδέες στην απόλυτη πληρότητά της. Οι μεγάλες ιδέες, αν και απλές, δεν εκφράζονται με τρόπο γραμμικό. Είναι Θεϊκοί ψίθυροι και περιλαμβάνουν κάθε τι υπαρκτό την ίδια στιγμή.
Ο πραγματικός Ποθος, λοιπόν, είναι ο δρόμος και ο πρωταρχικός λόγος ύπαρξης στη ζωή! Το ταξίδι του Οδυσσέα! Η ώθηση που μας δόθηκε για να υπάρξουμε ώστε να κάνουμε ένα βήμα που δεν έγινε ποτέ ξανά πριν από εμάς για εμάς με ακριβώς τον ίδιο τρόπο που θα το κάνουμε εμείς για εμάς μα και ως μια ειλικρινής προσφορά μας στο σύνολο! (κουβέντα για κάποια άλλη φορά!) Ο Πόθος, είναι Ιερός και ολότελα Τίμιος! Το Σύμπαν είναι υπέρ της ζωής. Δεν βάζει τρικλοποδιές, εμείς οι άνθρωποι τις βάζουμε, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ανακτήσουμε κάποιον υποτιθέμενο έλεγχο απέναντι στο άγνωστο. Ο πόθος δεν είναι τρικ. Το Σύμπαν έχει Τάξη ακόμα και στην Αταξία του. Ό,τι μας μοιάζει άγνωστο, είναι κομμάτι δικό μας!Τι είναι, λοιπόν, εν δυνάμει καταστροφικό; Αυτό που ονομάσαμε πόθο στη θέση του ανεκπλήρωτου πόθου μας! Καταστροφικά είναι όλα εκείνα που έρχονται για να αντικαταστήσουμε και να επιβληθούμε στον πόθο μας, ( τα οποία στην πραγματικότητα δε μας ανήκουν αυθεντικά!) να τον καπακώσουν ως καλοί Σαμαρείτες! Οι απομιμήσεις, οι βολικές μα ψευδείς πεποιθήσεις, η μετάθεση ζωής σε νεκρά αποφθέγματα που γίνονται ζωή σε μηχανική υποστήριξη. Δυνάστες του εαυτού μας! Περιπλανώμενοι λογικοί! Ο πραγματικός Πόθος είναι πάντοτε ευγενής!!!
Κανένα παιδί δε δυστύχησε κυνηγώντας ένα χαρταετό! Κανένα παιδί δε δυστύχησε ακολουθώντας το τραγούδι της καρδιάς του! Κάθε παιδί δυστυχεί όταν το κλείνουν σε μικρά γκρι δωμάτια ξένων αντιλήψεων. Ως παιδιά ακολουθούσαμε τον ενθουσιασμό μας κι έτσι απαντήσαμε με απόλυτη φυσικότητα στα αρχικά μεγάλα ερωτήματα της ψυχής μας που μας έφεραν στα επόμενα κοκ! Οι γονείς ήταν η προστασία μας μέχρι να μάθουμε τον κόσμο. Τώρα πλέον, ως ενήλικες δε χρειάζεται να μεταθέτουμε πλέον σε νέες "γονεϊκές" φιγούρες την ασφάλειά μας! Η ασφάλειά μας είναι η πίστη μας στην αυθεντικότητα της εμπειρίας μας. Δε χρειάζεται η επικρότηση και η νουθέτηση κανενός για τη ζωή. Είναι γεγονός! Είμαστε εδώ, η ανθρώπινη εμπειρία μας αναλογεί εξίσου και ήρθαμε για να τη ζήσουμε! Η πραγματικότητα είναι άλλωστε, ότι βρισκόμαστε επάνω σε αυτόν τον πλανήτη για ένα πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα ως ο τωρινός εαυτός μας... Ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα... Κι αν δε ζήσουμε τη δική μας ζωή, τότε ποιανού τη ζωή ζούμε και για ποιό λόγο;
Έχουν δίκιο οι μεγάλοι φιλόσοφοι; Οι γκουρού; Οι συγγραφείς; Ο εκάστοτε "άλλος";
Η απάντηση είναι ναι. Έχουν δίκιο.
Όλοι μαζί, ταυτόχρονα, για όλα;
Κι όμως, πιθανότατα, ναι!
Όλα ισχύουν! Όλα υπάρχουν και συμβαίνουν ταυτόχρονα! Όλα είναι δυνατά κάθε λεπτό! Η ερώτηση δεν είναι αν ισχύουν ή όχι! Η πραγματική ερώτηση είναι "Για ποιόν ισχύουν!"
Τρεις άνθρωποι διαβάζουν το ίδιο βιβλίο, μα κανένας τους δεν έχει ταυτόσημη εμπειρία με κάποιον από τους άλλους διαβάζοντάς το!
Δυό άνθρωποι στο ίδιο δωμάτιο, μπορούν να παρατηρήσουν δύο εντελώς διαφορετικές πραγματικότητες! Κι αν μετά διαφωνήσουν ως προς αυτές, ποιός από τους δύο θα έχει δίκιο;
Η απάντηση είναι : Ενδεχομένως και οι δύο ταυτόχρονα!
Οι παράλληλες πραγματικότητες, δεν είναι κάτι άπιαστο και μακρινό! Το ζούμε καθημερινά! Ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό! Καθώς ωριμάζουμε, αλλάζει ο τρόπος ακούμε το ίδιο τραγούδι. Άλλαξε το τραγούδι, ή εμείς; Ίσως να συμβαίνουν και τα δύο! Ίσως ένα από τα δύο! Σε κάθε περίπτωση παράλληλο σύμπαν δεν είναι παρά η διαφορετική αντίληψη ενός πράγματος και η δράση ως προς αυτό. Άλλος ο δρόμος της διαίσθησης,άλλος της λογικής και άλλος των άλλων! Κάθε απειροελάχιστη παραλλαγή, κάθε αναπνοή, μια εξολοκλήρου νέα και ελαφρώς ή ακόμα και πλήρως διαφορετική πραγματικότητα! Όσο αχανής η θάλασσα των αντιλήψεων και των πιθανοτήτων , τόσες και οι παράλληλες πραγματικότητες - παραλλαγές μέσα στις οποίες κολυμπάμε διαρκώς χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε! Είμαστε πανίσχυροι χρονοταξιδιώτες και αλλάζουμε τις πραγματικότητες πιο συχνά κι από τα πουκάμισα! Είναι φυσικό μας ταλέντο! Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να θεωρούμε εσφαλμένα ότι για να είναι κάτι σημαντικό θα πρέπει απαραιτήτως να είναι και περίπλοκο, την ίδια στιγμή που τα πιο μεγάλα πράγματα είναι τα πιο φυσικά και συμβαίνουν ήδη καθημερινά γύρω μας! Καθε απόφαση, κάθε δευτερόλεπτο, έχει τη δύναμη να αλλάξει εντελώς η και ανεπαίσθητα τη ζωή μας. Το μέσο της περιπλάνησής μας είναι η διαίσθησή μας ( έμφυτη αίσθηση της σωστής για εμάς επιλογής) την οποία δεν κινδυνεύουμε ποτέ όταν εμπιστευόμαστε απόλυτα! Αν κάποιος εμπιστεύεται απόλυτα τη διαίσθησή του, όσο παράλογη κι αν μοιάζει ίσως σε κάποια δεδομένη στιγμή, δε θα οδηγηθεί ποτέ σε εμπειρία που δεν του αντιστοιχεί απόλυτα. Ο κίνδυνος του απόλυτου αποσυντονισμού, αντιθέτως, έρχεται όταν κάποιος ζει μόνο από τη λογική του.
Η λογική μπορεί να μας φέρει δυσάρεστα ραντεβού τα οποία ίσως να είχαν αποφευχθεί εξολοκλήρου αν ακούγαμε την εσωτερική φωνή της διαισθήσεώς μας.
Ποιά η διαφορά της αίσθησης ανάμεσα στη φωνή της λογικής και στη φωνή της διαίσθησης;
Η πρώτη είναι απόλυτη αντιστοιχία της λέξης : Μιλάω
Η δεύτερη είναι η λέξη : Αφουγκράζομαι.
Ζω σε απόλυτη ευαισθησία κάθε στιγμή, γκρεμίζω, δηλαδή τα οικοδομήματα που είναι στείρα μέσα μου και ανοίγω, γίνομαι δεκτικός - ή με εμπιστοσύνη.
Αφουγκράζομαι, θα πει συνδέομαι! Συνδέομαι θα πει αποκαλύπτομαι! Αποκαλυπτομαι θα πει υπάρχω. Υπάρχω θα πει, γύρω μου υπάρχει μόνο ότι μου αναλογεί απόλυτα!
Με τι συνδέομαι; Τι αφουγκράζομαι; Τις ανεπαίσθητες εναλλαγές των συναισθημάτων μου, που ως ενεργά κάθε λεπτό είναι οι καλύτεροι πληροφοριοδότες, οι πιο πιστοί μας φίλοι, οι μοναδικές ενδείξεις της πραγματικότητας που δε φαίνεται πάντοτε με τα φυσικά μας μάτια!
Η διαίσθηση, φίλη της έμπνευσης είναι η φωνή του Θεού μέσα μας.
Αφού ανοίξει κανείς τον εαυτό του σε αυτή τη φωνή, η επόμενη ερώτηση είναι : "Με βάση το τωρινό συναισθηματικό μου τοπίο, τι είναι πιο πιθανό να μου αναλογεί;" Εκεί έρχεται η προσωπική ευθύνη του καθενός μας να φροντίζει τα συναισθήματά του με τέτοιο τρόπο ώστε να να τα αναγνωρίζει, να τα ξεδιψάει, να τα αγκαλιάζει και να τους επιτρέπει να τον απελευθερώσουν μέχρι να νιώθει ολοένα και πιο ελαφρύς συχνοτικά!
Ω ναι! Όπως τα περισσότερα πράγματα, ορατά και αόρατα, τα συναισθήματα έχουν συχνότητες!
Η διαδικασία μοιάζει με τις συχνότητες ενός ραδιοφώνου. Ακούς το σταθμό στον οποίο συντονίστηκες αφού αποφάσισες ποιο δρόμο θα διαλέξεις! Αυτό δεν σημαίνει ότι την ίδια στιγμή δεν υπάρχουν άλλοι σταθμοί που εκπέμπουν ταυτόχρονα κάτι διαφορετικό. Σημαίνει όμως ότι εκ του αποτελέσματος, δεν υπάρχουν για εσένα. Για εμάς υπάρχει η μουσική στην οποία συντονιζόμαστε κάθε στιγμή, η πραγματικότητα που επέλεξε η συνείδησή μας εκείνη τη στιγμή!
Αυτό που μου αναλογεί απόλυτα είναι η μοναδική πραγματική προστασία που θα μπορούσα να έχω σε αυτή τη ζωή, εφόσον επέλεξα μέσω της διαίσθησής μου και φρόντισα το συναισθηματικό μου σώμα. Η διαίσθησή μας επεξεργάζεται κάθε δεδομένο σε πραγματικό χρόνο μα και σχεδόν ακαριαία και μπορεί να μοιάζει ακόμα και εντελώς παράλογη κάποιες φορές! Όμως σε αντίθεση με τη λογική που φτάνει ως ένα σημείο, η διαίσθησή μας συμπεριλαμβάνει μέρος μιας μεγαλύτερης εικόνας που λογικά δεν είμαστε σε θέση να συλλάβουμε ακαριαία μόνο με τη λογική μας.Κάθε μας δεξιότητα φανερή και αόρατη ξεδιπλώνεται μέσω της αποκάλυψης του εαυτού μας και καθίσταται αυτόματα λειτουργική! Η διαίσθησή μας έχει άρρηκτη σχέση με αυτό που ονομάζουμε ως ο "ανώτερος νους" μας.
Έχουμε μάθει να ζούμε μονοδιάστατα από φόβο και έλλειψη γνώσεων, μα η ζωή είναι πολυδιάστατη κι εμείς επίσης!
Κάπως έτσι, λοιπόν, λειτουργεί και η ίδια η ανθρώπινη εμπειρία! Ο πόθος, το όνειρο, η έμπνευση, η επιθυμία είναι η θεϊκή πνοή, η αγνή ζωτική ενέργεια, το καύσιμο, η φαρέτρα, ο λόγος που ερχόμαστε να πραγματωθούμε! Ο ίδιος λόγος που ένα παιδί τσαλαβουτάει στη λακκούβα μετά τη βροχή, γεμάτο ευδαιμονία. Στη ζωή δεν υπάρχει άλλο κέρδος πιο πραγματικό από εκείνο που έχει ένα ποτάμι καθώς χύνεται ορμητικά στη θάλασσα!
Ό πόθος είναι Άγιος, και όταν είναι τίμιος και εκπληρώνεται, είναι ευλογία! Είναι η ανταμοιβή εκείνου που εμπιστεύτηκε το δρόμο που χτίζει με τα χέρια του και με την καθαρή καρδιά του σε συνεργασία με τη Δύναμη που ενώνει τα πάντα! Οι άλλοι ίσως σου έλεγαν : "Μη! ΜΗΝ ΠΑΣ ΑΠΟ ΕΚΕΙ! Δε βλέπεις τον έτοιμο δρόμο; Είναι φασόν! Έλα μαζί μας! Εδώ θα προχωράμε μαζί! Καλύπτει με ασφάλεια το σύνολο της διαδρομής!" Και λένε αλήθεια! Όμως η ερώτηση είναι και πάλι "Ασφάλεια για ποιον; "
Τελικά ζούμε από φόβο ή από χαρά; Εμπιστευομαστε τίποτα υπαρκτό; Τον ίδιο μας τον εαυτό; Σε τι πιστεύουμε; Ποιοί είμαστε; Μήπως τελικά η ζωή που καταλήξαμε να ζούμε, παρακάμπτωντας τη λαχτάρα μας, δεν είναι εκείνη για την οποία ήρθαμε;
Αν κανείς πιστεύει πως ο καθαρός πόθος του είναι ευλογία, τότε θα αφεθεί και θα εξελιχθεί μαζί του όπως το καλό κρασί! Αν τον φοβάται, εκείνος θα μετατραπεί σε δηλητήριο για την ανεκπλήρωτη ζωή μας! Κι ότι αγγίζουμε θα δηλητηριάζεται κι αυτό! (Σας θυμίζει τίποτα αυτή η περιγραφή; Μήπως την εποχή μας; )
Προστασία μας, είναι η διαίσθησή μας που σαν άνεμος μας δείχνει πώς να προσαρμόσουμε κάθε φορά τα πανιά...
Οτιδήποτε άλλο είναι μαζοχισμός και ύβρις απέναντι στην ομορφιά και τη μοναδική ευκαιρία μιας τόσο σύντομης και αυθεντικής εμπειρίας!
Μη ζήσεις τη ζωή των άλλων! Εμπιστεύσου τη ζωή στην οποία ενσαρκώθηκες και τίμησέ την ζώντας την αληθινά, όντας ο εαυτός σου! Κι ίσως τότε, τα κοσμικά ραντεβού σου να σου αποκαλυφθούν μέσα από την γνώση της ιερότητας του αληθινού πόθου σου και να εξελιχθείς σε βάθος μαζί του, περνώντας από όλες τις διαστάσεις που υπάρχουν ακόμα ανεξερεύνητες μέσα και γύρω σου!!!
Η ζωή σε καλεί στο δικό σου βάθος, ακόμα...
Όποιο κι αν είναι αυτό για εσένα!
Ακούς;
Ανθισε ως ο πραγματικός εαυτός σου, γιατί έτσι σε έχει ανάγκη αυτός ο κόσμος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου