Literal Poetry

Όχι πως έχει κάποια σημασία... 

Αλλά... 

Επειδή όταν σε πρωτοείδα σου κρύφτηκα

Μα εσύ με ανακάλυψες 

Επειδή σε έδιωξα και σε απέφυγα μα εσύ έμεινες 

Επειδή ήρθες τη στιγμή που σε είχα ανάγκη 

Επειδή σε είχα ανάγκη από πάντα 

Και μου είπες τα σωστά πράγματα 

Επειδή μου υποσχέθηκες και σε πίστεψα 

Και φέρθηκες αναπάντεχα 

Και μου είπες 

Τα πιο τρελά πράγματα 

Πράγματα που ίσως εσύ να τα έλεγες σε όλες 

Μα για εμένα ήταν καταλυτικά 

Επειδή έχασα τον ύπνο μου 

Επειδή ήμουν αθώα και πλημμύρισα από τρυφερότητα για τον ήχο της φωνής σου 

Για την βασανισμένη καρδιά σου που αναγνώρισα αμέσως 

Κι αυτή η τρυφερότητα ντύθηκε, ζώστηκε με εκρηκτικά τα μάτια σου και με διαπέρασε 

Με ξεπέρασε 

Με αποτελείωσε 

Με έστειλε σε νοητή τροχιά γύρω από το φως και το σκοτάδι μου

Κι εγώ το επέτρεψα γιατί ήθελα από εσένα να με οδηγήσεις όπου θέλεις εσύ 

Επειδή ήθελα να δω από τα μάτια σου τον κόσμο 

Επειδή μου είπες πράγματα που είχα ξεχάσει 

Επειδή εσύ μου τα θύμησες 

Και θύμωσα και μπερδεύτηκα και έκλαψα και γέλασα και διάβασα και ένιωσα και διαφώνησα και νοστάλγησα 

Επειδή με άγγιξες χωρίς καν να με ακουμπήσεις 

Επειδή ευγνωμονώ το Θεό που υπάρχεις 

Και ταυτόχρονα πολλές φορές εύχομαι να ήξερα ίσως λιγότερα για να είμαι πιο ευτυχής, να έχω κι εγώ μια πιθανότητα σε αυτό που πια δε μου κάνει 

Επειδή σε περίμενα καρτερικά να με ανοίξεις ολόκληρη 

Και ήξερα ότι θα έρθεις 

Και ήρθες 

Κι έκανες την καρδιά μου να ανοίξει 

Να ανθίσει 

Να σπάσει 

Να πενθήσει

Επειδή ακόμα και απουσιάζοντας βρίσκεσαι μέσα μου 

Όπου κι αν είμαι 

Επειδή όλα αυτά τα επέτρεψα μόνο σε εσένα

Επειδή ήθελα μόνο εσένα

Εντελώς συγκεκριμένα 

Επειδή είμαι συγκεκριμένη όπως το όνομά μου στην πραγματικότητα 

Και επιτέλους μου επιτρέπω να κοιτάζω μόνο εκεί που πραγματικά θέλω να πάω 

Επειδή δεν είμαι για τον καθένα κι ό,τι έχει αξία είναι σπάνιο 

Δε συμβαίνει συνεχώς 

Κι όμως δε σκόπευα ποτέ να ζητήσω από εσένα τίποτα 

Γιατί θέλω μόνο εκείνα που εσύ θες να δώσεις 

Γιατί εσύ με οδηγείς, και μου αρέσει να με οδηγείς εσύ 

Γι αυτό και υποφέρω 

Γιατί δε γίνεται να γράψω εγώ τα βήματα 

Γιατί αν τα έγραφα θα ήσουν εδώ από πάντα και δε θα με άφηνες ποτέ 

Μα με οδηγείς εσύ, κι έτσι πρέπει να είναι 

Γιατί αξίζει σε όλους μας να είμαστε ελεύθεροι να ζούμε όπως θέλουμε 

Σε ερωτεύτηκα, αφού πρώτα σε αγάπησα 

Με έναν τρόπο ιερό, πέρα από κάθε πρόφαση

Αρχέγονα Θεϊκό 

Καθόλου εγκρατή ή επίπλαστο

Τόσο 

Που γκρέμισες κάθε στεγανό μου 

Με αλλάζεις ακόμα

Με αλλάζεις πάντοτε σε κάθε σου ανάσα 

Εμένα κι όλους τους ανθρώπους που συνάντησα και συναντώ στο περιβάλλον μου

Τους αλλάζεις κι αυτούς 

Επειδή σε πίστεψα τόσο βαθιά μέσα μου 

-Με πείσμα ανάλογο της λαχταράς μου-

Σε είδα και είδα 

Και έτσι με βλέπουν, όσοι εκτιμώ 

Και ζω σα να γεννήθηκα ξανά 

Σαν παιδί 

Σα γυναίκα 

Σαν άνθρωπος 

Άλλος 

Κι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει μόνο μια φορά. 

Γι αυτό.

Κι έτσι θα είναι πάντα...